บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 293

"ใช่ ก็แค่อยากหยุดเที่ยวบ้าง"

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเทียน ทุกคนก็ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ

ขณะนั้นเอง กวนอี่ถือกล่องหนังกล่องหนึ่งเข้ามา

"ราชาฉิน เรื่องที่คุณสั่งให้ผมไปทำ เรียบร้อยแล้ว"

"ทั้งหมดอยู่ในนี้" เขาวางกล่องหนังไว้ข้างหน้าของทุกคน

ทุกคนตกตะลึง เหลิ่งหยุนอดยิ้มพูดไม่ได้ว่า: "นี่นายตั้งใจจะเล่นใหญ่? ใช้ดินปืนเลยเหรอ?"

พวกเขาคิดว่า ข้างในกล่องคืออาวุธสังหารร้ายแรง

มองดูจากตรงนี้แล้ว เหมือนระเบิดจริงๆ

"ดินปืนอะไร? ไม่เข้าใจผู้หญิงแบบเลยจริงๆ"

"ป่าเถื่อนชะมัด"

ฉินเทียนพูดหน้างอหง่ำ แล้วสั่งกวนอี่ให้เปิดกล่องออก

เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน ทุกคนก็เบิกตาโตอีกครั้ง

เจ้าสิ่งสีเขียวสดด้านใน คือเงินยูโรทั้งนั้นเลย

เหลิ่งหยุนเอ่ยอย่างอดไม่ได้ว่า: "นายเอาเงินยูโรมากมายขนาดนี้มาทำไม?"

"หรือจะใช้เงินฟาดปรมาจารย์พิษให้ตาย?"

กวนอี่พูดอย่างขัดเขินว่า: "ความสามารถผมมีไม่พอ ในระยะเวลาสั้นๆ หาเงินมาเยอะได้เท่านี้"

"ทั้งหมดสองล้านยูโร เชิญราชาฉินจัดการเถอะ"

ฉินเทียนพยักหน้า เอ่ยว่า: "เงินจำนวนนี้ ฉันจะโอนให้นายทีหลัง"

"นายเพิ่งมารับช่วงต่อที่นี่ มีเรื่องให้ใช้เงินเยอะ"

จากนั้น พอเห็นทุกคนมองเขาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ เขาก็ขำเล็กน้อย แล้วเอ่ยว่า: "ตอนนี้ฉันขอประกาศว่า วันนี้หยุดพัก"

"พวกนายหลายคนยังไม่เคยออกนอกประเทศไม่ใช่เหรอ?"

"วันนี้ เอาเงินไปช้อปปิ้งกันตามสบายให้แฮปปี้เลยได้นะ"

เหมยหงเซว่ยิ้มพูด: "พี่หมายความว่า พวกเรานำเงินในกล่องไปได้ จากนั้นก็ออกไปซื้อของ เที่ยวเล่นได้ตามใจชอบเหรอ?"

ฉินเทียนพยักหน้า แล้วเอ่ยว่า: "แต่ก่อนอื่น"

"ชุดที่พวกนายใส่มันตลกไปหน่อยไหม เข้าไปในร้าน ชาวบ้านต้องคิดว่าไปปล้นแน่ๆ"

"ให้แม่บ้านเตรียมชุดให้พวกนายแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"รีบไปเปลี่ยน!"

"เก็บอาวุธกลับไปให้หมด แล้วเปลี่ยนเป็นชุดเที่ยวซะ"

"ฉันบอกพวกนายเลยนะว่า เงินมากมายขนาดนี้ พวกนายคนไหนเปลี่ยนชุดเสร็จก่อน คนนั้นก็เอาเงินไปเลย"

"สุดท้ายพอแย่งไม่ได้ อย่ามาโทษฉันแล้วกัน"

ทุกคนมองหน้ากันงุนงง ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะเชื่อ อีกใจหนึ่งก็กระอักกระอ่วนเล็กน้อย

งูเขียวหางไหม้กู่ร้องว่า: "ราชาฉินจงเจริญ!"

"เอ้าเห้ย พวกนายรออยู่นี่นะ อย่าขยับล่ะ ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะน้องๆ!"

พูดจบ เขาก็วิ่งแจ่นกลับเข้าไปในห้อง

คนที่เหลือตั้งสติได้ ก็วิ่งออกไปอย่างกับผึ้งแตกรัง

เหลิ่งหยุนจ้องฉินเทียนตาเขม็ง: "ฉันจะดูสิ ว่านายจะเล่นลูกไม้อะไรกับฉัน"

พูดจบ ก็สะบัดก้น ออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย

"ลุงฉาน ลุงไม่ไปเหรอ?" ฉินเทียนเห็นฉานเจี้ยนนั่งนิ่ง จึงอดถามไม่ได้

ฉานเจี้ยนยิ้มเอ่ย: "ผมเข้าใจดี เจ้าสำนักอยากใช้ช่วงเวลาผ่อนปรนนี้ ทำให้ทุกคนผ่อนคลาย เลยให้ความสุขแก่ทุกคน"

"ผมขอบคุณเจ้าสำนักแทนพวกเขาทุกคนด้วยนะ"

"แต่ก็นะ ผมอายุปูนนี้แล้ว คงไม่ไปร่วมสนุกด้วยหรอก"

"คฤหาสน์หลังนี้บรรยากาศสวยงาม ผมเดินเล่นอยู่นี่ดีกว่า"

ฉินเทียนยิ้ม แล้วพูดกับผีหวูฉางและชุยหมิงด้านหลังฉานเจี้ยนว่า: "พวกนายมัวยื่นอึ้งทำอะไรอยู่?"

"รีบไปสิ!"

"น้องหวูชาง โปรดวางโซ่ใหญ่ของนายลงก่อน ดีไหม?"

"ฉันรับรองกับนายได้ว่า อาวุธชิ้นนี้ของนาย ไม่มีใครมาแย่งไปแน่นอน"

ที่นี่คือหน่วยข่าวกรองลับ ปกติจะใช้การแต่งกายหลากหลายแบบเวลาทำงาน ที่นี่จึงมีเสื้อผ้าเกือบทุกรูปแบบ

ไม่นาน ชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งก็วิ่งพรวดเข้ามา

ชะเง้อชะแง้มอง เจ้าปึกสีเขียวสด

เถียหนิงซวงกับเหมยหงเซว่ สวมชุดกระโปรงกันทั้งคู่ คนหนึ่งสีขาว สง่าบริสุทธิ์ อีกคนสีแดง งามล้ำดุจดอกเหมย

มองเพลินดีจริงๆ

แต่เจ้าหนุ่มถงชวนกับเถียปี้สองคนนี้ สวมกางเกงขาสั้นลายดอกตัวใหญ่

บนเท้า เอาอย่างฉินเทียน โดยการสวมรองเท้าแตะเช่นกัน

เห็นสายตาของฉินเทียน พวกเขาจึงเอ่ยอย่างเอียงอายว่า: "ได้ยินมาว่าริมชายหาดมีสาวสวยเยอะแยะเลย พวกเราอยากไปเล่นเซิร์ฟสักหน่อย"