บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 300

"ลุง ลุงรออะไรอยู่?"

"รีบฆ่ามันสิ!"

"มันน่ะบ้า กล้าดียังไงมาพูดจากับลุงแบบนี้!" ด้านข้าง ชาร์ลีแผดเสียงคำราม

ก่อนหน้านี้ เขาหลงเสน่ห์เหลิ่งหยุนไปแล้ว

ตอนนี้ เมื่อเห็นว่าข้างกายของฉินเทียน ยังมีสาวสวยอย่างเถียหนิงซวงกับเหมยหงเซว่อีก เขาก็ยิ่งฮึกเหิม

เขาอยากได้ผู้หญิงทั้งสามคนนี้เลย!

"ไอ้หนุ่ม แกจะให้ฉันรับผิดชอบยังไงล่ะ?" เคราใหญ่มองฉินเทียนอย่างล้อเลียน

ท่าทีเหมือนนกเหยี่ยวจิกลูกเจี๊ยบดีๆ นี่เอง

"ง่ายมาก" ฉินเทียนเอ่ยเรียบๆ: "ตอนนี้กวนอี่ทำงานกับฉัน แกขอโทษเขาซะ"

"ชดเชยความเสียหายในตอนนั้น แล้วรับปาก ว่าต่อไปจะไม่หาเรื่องเขาอีก"

"ถ้าทำได้ ฉันจะไม่ทำให้แกลำบากใจ"

เคราใหญ่รู้สึกสนใจยิ่งกว่าเดิม เขาไม่เคยเจอคนอย่างฉินเทียนมาก่อนเลยจริงๆ

ไอ้นี่มันปัญญาอ่อน หรือบ้ากันแน่?

"หรือแกไม่เห็น ว่าในมือฉันมีปืน?"

ฉินเทียนขมวดคิ้ว เอ่ยว่า: "ฉันรู้ ว่าแกไม่ยอมหรอก"

"งั้นเอาแบบนี้ดีไหม"

"ปืนลูกโม่ประเภทนี้ มีเกมขึ้นชื่ออยู่เกมหนึ่ง แกรู้จักไหม?"

เคราใหญ่หน้าเปลี่ยนสี: "แกหมายความว่า จะเล่นรัชเชี่ยนรูเล็ตกับฉันเหรอ?"

ฉินเทียนพยักหน้า: "แกกล้าหรือเปล่า?"

เคราใหญ่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน นัยน์ตาคู่สีฟ้า จ้องฉินเทียนตาเขม็ง

"ลูกโม่กระบอกนี้ ฉันก็เคยเล่นรัชเชี่ยนรูเล็ตมาแล้วนะ"

"ฉันเล่นมาทั้งหมดแปดครั้ง โชคดีคือ ฉันชนะทุกครั้งเลย"

"ไอ้หนุ่ม แกแน่ใจนะ ว่าอยากเล่นกับฉันน่ะ?"

ฉินเทียนยักไหล่: "ถ้าแกไม่กล้า งั้นจะเปลี่ยนเป็นวิธีอื่น ฉันก็ไม่ว่าอะไรนะ"

"ได้!"  เคราใหญ่คำรามเสียงต่ำ ก่อนจะใส่กระสุนลงในซอง แล้วหมุนอย่างแรง แม็กกาซีนหมุนไปด้วยความเร็ว

จากนั้น พอเขาตบแรงๆ ทีหนึ่ง มันก็หมุนกลับที่เดิม

แม็กกาซีนที่บรรจุกระสุนได้หกนัด ตอนนี้ มีกระสุนเพียงนัดเดียว

ไม่มีใครรู้ว่า กระสุนนัดนี้ จะไปออกที่รอบไหน กล่าวได้ว่า นี่คือเกมเดิมพันชีวิต

ฝ่ายแพ้ ไม่เพียงแพ้ในเกมเท่านั้น แต่ยังจะจบชีวิตของตัวเองอีกด้วย

แก๊งคาวบอยฝรั่งใหญ่ที่อยู่รอบๆ กลุ่มนี้ เริ่มตื่นเต้นกันขึ้นมา

พวกเขาเกิดมาองอาจทรงพลัง สิ่งที่เคารพนับคือที่สุด ก็คือผู้แข็งแกร่ง และผู้กล้า

เหตุผลที่เคราใหญ่เป็นหัวหน้าของพวกเขาได้ ก็เพราะ เขาไม่ได้กล้าเล่นแค่เกมนี้เกมเดียว แต่ยังเล่นมาแล้วหลายครั้ง

ที่สำคัญคือ ชนะทุกครั้ง

ดังนั้นในสายตาของพวกเขา เคราใหญ่คือบุตรแห่งสวรรค์ คือเจ้าพ่อของพวกเขา

"เริ่ม! เริ่ม!"

พวกเขาลงเดิมพันไป ร้องตะโกนไป

สามารถดูคนอื่นเล่นรัชเชี่ยนรูเล็ตได้กับตาตัวเอง โอกาสแบบนี้มีไม่มาก เลือดในกายของพวกเขาเดือดพล่านไปหมดแล้ว

"นายจะเล่นจริงๆ เหรอ? อันตรายมากนะ" เถียหนิงซวงอดพูดเสียงเบาไม่ได้ แววตาเต็มไปด้วยความกังวล

นี่มันคือการเอาชีวิตมาเดิมพันเชียวนะ

"ถ้าแกไม่กล้ายิงนัดแรก ฉันเริ่มก่อนก็ได้" เคราใหญ่จ้องหน้าฉินเทียน ด้วยท่าทีมั่นใจเต็มเปี่ยม

"พี่ใหญ่ ผมเล่นแทนเอง!" กวนอี่ขบฟัน ยื่นมือออกไปจับปืน

ฉินเทียนยิ้มเย็น คว้าปืนมา จ่อที่ขมับตัวเอง แล้วเหนี่ยวไกปืน

แกร๊ก ไม่มีกระสุน

ชาร์ลีกับแก๊งตาสีฟ้ากลุ่มนั้น ผิดหวังเล็กน้อย

ในขณะที่เถียหนิงซวง เหมยหงเซว่ รวมถึงกวนอี่หายใจโล่งอกพร้อมกัน

"ตอนนี้ ถึงตาแกแล้ว" ฉินเทียนวางปืนกลับลงบนโต๊ะ

สีหน้าเคราใหญ่ เคร่งขรึมขึ้นหลายเท่า ตอนนี้ เขาเริ่มประเมิณเจ้าหนุ่มหน้าหล่อแดนมังกรที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ใหม่แล้ว

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น เอาแค่การยิงขมับตัวเองได้อย่างนิ่งสงบไม่ไหวติงแบบนี้ ก็เป็นเรื่องที่คนธรรมดาทำไม่ได้แล้ว

เขากัดฟันกรอด หยิบปืนขึ้น จ่อไปที่ขมับตัวเอง แล้วยิง

ว่างเปล่า

ชาร์ลีร้องเฮ

เคราใหญ่ ผลักปืนไปตรงหน้าของฉินเทียนใหม่

ยิงไปสองนัดแล้ว โอกาสยิงถูกกระสุนในนัดต่อไป เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

แก๊งตาฟ้าจ้องฉินเทียนอย่างเชือดเฉือน

ฉินเทียนกระดกเบียร์หนึ่งอึก ท่าทีเรียบนิ่งเฉยชา พอคว้าปืนขึ้นมา ก็เหนี่ยวไกเลย

ยังคงว่างเปล่า