บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 301

หลังจากได้ยินคำพูดของฉินเทียน หัวใจของเหลิ่งหยุนหวั่นไหว รีบมองออกไป

“ราชาหนู?” เธอตะลึงสักพัก และพูด : “ฉันเข้าใจแล้ว!”

“คุณเอ็มคนนั้น เป็นสายลับให้กับบุคคลอันดับสามจากทีมปรมาจารย์พิษ”

“เมื่อคืน คุณไม่ให้พวกเราไปตามล่าเขา ก็เพื่อต้องการ ให้เขาหนีไปอย่างราบรื่น ไปรายงานข่าวให้กับบุคคลอันดับสาม”

“คุณแอบสั่งการราชาหนู มีการสะกดรอยตามเขาไปแล้วใช่ไหม?”

ฉินเทียนพยักหน้า พูดเสียงต่ำ : “แผนเดิมคือจับตัวเอ็มคนนั้น สอบถามเบาะแส”

“แต่ว่าถ้าหากทำแบบนั้น พวกเราก็เป็นฝ่ายถูกกระทำ นอกจากนี้ เป็นไปได้อย่างมากที่จะไปกระตุ้นบุคคลอันดับสามที่อยู่เบื้องหลังของเขาคนนั้น”

“ผมปล่อยเขาหนีไป เขาจะต้องไปรายงานเจ้านายอย่างแน่นอน”

“ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เพียงแค่ผมให้ราชาหนูสะกดรอยตามเขา ก็สามารถติดตามเบาะแสและได้รับผลลัพธ์อย่างแน่นอน”

เหลิ่งหยุนพยักหน้า และพูด : “คุณปล่อยให้พวกเราออกไปช้อปปิ้งวันหยุด หนึ่ง เป็นการให้สวัสดิการแก่พวกเรา”

“สอง ถ้าหากที่นี่มีสายลับคนอื่นๆของปรมาจารย์พิษ นอกจากนี้ยังเพียงพอที่จะให้ข้อมูลที่ไม่ถูกต้องแก่พวกเขา”

“นั่นก็หมายความว่า พวกเราไม่มีการไล่ล่าต่อ แต่เป็นการท่องเที่ยวเพื่อช้อปปิ้ง เตรียมกลับประเทศแล้ว”

“ด้วยประการนี้ ยิ่งทำให้อีกฝ่ายชะล่าใจได้ง่าย”

ฉินเทียนหัวเราะและพูด : “ศิษย์น้องเป็นคนฉลาดหลักแหลมจริงๆ”

เหลิ่งหยุนถุยน้ำลายหนึ่งที ถามก่วนยี่ : “รีบพูด ทางราชาหนูของพวกคุณมีข่าวอะไร”

ก่วนยี่พูดเสียงต่ำ : “ข่าวที่ราชาหนูส่งมาให้ คุณเอ็มคนนี้เจ้าเล่ห์เกินไป และกล้าเกินไปแล้ว”

“พวกคุณเดาว่าเกิดอะไรขึ้น? ไอ้หมอนี่ไม่ได้ออกจากเกาะมลายู แต่เป็นการเปลี่ยนสถานที่ ซ่อนตัวเอาไว้”

“เพียงแต่ราชาหนูรายงาน ให้พวกเราใจเย็นๆ”

“ถ้าหากเขาตัดสินใจไม่ผิด รอให้ข่าวร้ายผ่านไป คุณเอ็มคนนี้ แน่นอนเขาจะต้องไปรายงานต่อหน้าเจ้านายที่อยู่เบื้องหลัง”

“ถึงเวลานั้น เขาสามารถเดิมตามจากสายนี้ หาสถานที่ที่ซ่อนตัวของบุคคลอันดับสามเจอ”

“บุคคลอันดับสาม เป็นไปได้อย่างมากที่จะอยู่กับปรมาจารย์พิษด้วยกัน”

“แม้ว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาจะต้องรู้ข่าวของปรมาจารย์พิษอย่างแน่นอน”

“ถึงเวลานั้น ถึงจะเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของพวกเรา”

ฉินเทียนเลิกคิ้ว และพูด : “อย่างที่ฉันคาดการณ์เอาไว้จริงๆ”

“กล้าซ่อนตัวภายใต้เปลือกตาของฉัน คุณเอ็มคนนี้ มีความกล้าไม่น้อยเลย”

“ศิษย์น้อง วันนี้เธอซื้อพอหรือยัง? เอาแบบนี้ พรุ่งนี้พวกเรามาซื้อกันต่อไหม?”

เหลิ่งหยุนทำปากมุ่ย และพูด : “ทำเป็นเอาใจ ต้องมีอะไรแน่ๆ”

“สบายใจได้เลย เรื่องนั้น ฉันจะไม่บอกพ่อบุญธรรมชั่วคราว”

“สำหรับเดินช้อปปิ้ง ไม่มีอารมณ์แล้ว พรุ่งนี้นอนพักผ่อนอยู่ในห้อง”

ฉินเทียนถอนหายใจ รู้สึกมีความสุขยิ่งกว่าได้รับเบาะแสของปรมาจารย์พิษ

พ่อทูนหัวคนนี้ ในที่สุดก็ปล่อยตัวเองแล้ว

เพียงแต่ กลับมาถึงคฤหาสน์ ช่วงเวลาที่เขาเตรียมจะมอบสิ่งของสองถุงใหญ่ให้เหลิ่งหยุน

เหลิ่งหยุนไม่มองเลยด้วยซ้ำ และพูด : “ช่วยฉันเอาไปให้ภรรยาของคุณ”

“นี่เป็นของขวัญที่ฉันมอบให้เธอ”

“ภรรยาของฉัน?” ฉินเทียนตะลึงสักพัก และพูด : “เธอซื้อเยอะขนาดนี้ คือจะมอบให้ภรรยาของฉัน?”

เหลิ่งหยุน : “คุณเป็นศิษย์พี่ของฉัน ภรรยาของคุณ ก็เป็นพี่สะใภ้ของฉัน”

“ศิษย์น้องมอบของให้พี่สะใภ้ มีปัญหาเหรอ?”

ฉินเทียน : “ปัญหาน่ะไม่มี.....เพียงแต่ นี่เป็นสิ่งของที่ผมเป็นคนจ่ายเงิน!”

เหลิ่งหยุน : “ฉันเป็นศิษย์น้องของคุณ คุณช่วยฉันจ่ายเงิน มีปัญหา?”

ฉินเทียนพูดโดยสัญชาตญาณ : “ไม่มีปัญหา”

เหลิ่งหยุนทำปากมุ่ย : “อย่างนั้นคุณยังจะพูดอะไรอีก”

“ถ้าหากคุณรู้สึกไม่เหมาะสม โยนทิ้งโดยตรงก็พอแล้ว ไม่ต้องถามฉันอีก”

พูดจบ หันหัวเดินจากไปโดยตรง

ฉินเทียนยืนสับสนอยู่ในสายลม

ในฐานะที่เธอเป็นศิษย์น้อง มอบของขวัญให้ภรรยาของตัวเอง ไม่มีปัญหา

ตัวเองเป็นศิษย์พี่ ช่วยเธอจ่ายเงิน ดูเหมือนว่าก็สมเหตุสมผลเช่นกัน