บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 305

หลังจากได้ยินคำพูดของปาเฮ่อ ทันใดนั้นหัวใจของฉินเทียนก็ขยับ

เขารีบถามเจ้างูเขียวหางไหม้ : “คุณว่ามา เช่นไหว้คนนั้นที่นำเผ่ามาล้อมพวกคุณ พูดอังกฤษเป็นใช่ไหม?”

เจ้างูเขียวหางไหม้รีบพยักหน้า

จากนั้นฉินเทียนถามปาเฮ่อ : “คุณบอกว่า คุณเคยเห็น คนขาวคนหนึ่งเดินกับเผ่าคนแคระด้วยกัน?”

ปาเฮ่อกลืนน้ำลาย และพูด : “ใช่แล้ว”

“มีอะไรเหรอ?”

ฉินเทียนพูดด้วยความตื่นเต้น : “ถ้าหากผมเดาไม่ผิด คนแคระที่คนขาวคนนั้นเดินด้วย ก็คือเช่นไหว้ของเผ่า”

“อังกฤษของเขา ก็คือคนขาวคนนั้นเป็นคนสอน”

“เช่นไหว้เพื่อต้องการควบคุมเผ่า ติดต่อกับคนขาวเหล่านั้น จับตัวผู้พิทักษ์เอาไว้”

“และสิ่งที่เรียกว่าเขาศักดิ์สิทธิ์ ก็คือสถานที่ที่พวกเขากักขังผู้พิทักษ์”

“ตอนนี้ พวกเราเพียงแค่ต้องหาภูเขาศักดิ์สิทธิ์ให้เจอ ช่วยผู้พิทักษ์ออกมา ทั้งหมดก็จะสามารถคลี่คลาย”

ปาเฮ่อตะลึงสักพักหนึ่ง และพูด : “คุณคิดจริงๆเหรอ ว่าที่นี่จะมีภูเขาศักดิ์สิทธิ์?”

“ในเมื่อเช่นไหว้ติดต่อกับคนขาวที่มาจากภายนอกแล้วจับตัวผู้พิทักษ์ไป ไม่แน่อาจจะฆ่าเขาไปนานแล้ว”

ฉินเทียนพูดอย่างเคร่งขรึม : “ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นี่เป็นวิธีเดียวที่มีอยู่ก่อนหน้านี้”

“คุณลองถามเสี่ยวลู่ดู เกี่ยวกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เธอรู้เบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่าฦ”

“ถ้าหากผมเดาไม่ผิด สถานที่แห่งนั้น น่าจะห่างจากเผ่าของพวกเขาไม่ไกล”

ปาเฮ่อรีบใช้ภาษาถิ่นอีกครั้ง พูดคุยกับเสี่ยวลู่

คุยกันสักพักหนึ่ง เขาพูดกับฉินเทียนอย่างผิดหวัง : “ตายใจสะเถอะ”

“สิ่งที่เรียกภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เช่นไหว้น่าจะสร้างเรื่องโกหกขึ้นมา จุดประสงค์ ก็เพื่อหลอกลวงคนในเผ่า”

“เสี่ยวลู่บอกว่า ใกล้เผ่าของพวกเขา มีเพียงภูเขาปีศาจร้าย”

“ตามคำบอกเล่าของเผ่า คนที่ทรยศต่อเผ่า จะถูกเทพสังหาร วิญญาณจะถูกขังอยู่ในภูเขาปีศาจร้าย ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด”

“สถานที่แห่งนั้น ก็เป็นสถานที่ต้องห้ามสำหรับเผ่าคนแคระ ปกติแล้วพวกเขาไม่มีทางไปที่แห่งนั้น”

“เธอคิดว่า ภูเขาศักดิ์สิทธิ์น่าจะอยู่อีกด้านหนึ่งของภูเขาปีศาจร้าย เธอเดินไปยังทิศทางตรงกันข้าม ดังนั้นเลยมาถึงที่นี่”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนเต็มไปด้วยความผิดหวังอีกครั้ง

เถียหนิงซวงพูดอย่างกะทันหัน : “พี่เทียน คุณคิดว่า ภูเขาปีศาจร้ายนี้ เป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่เช่นไหว้พูดถึงหรือเปล่า”

หัวใจของฉินเทียนขยับ รีบพูด : “ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ?”

เถียหนิงซวงหัวเราะและพูด : “ฉันแค่รู้สึกว่า เช่นไหว้ร่วมมือกับคนนอก จับตัวผู้พิทักษ์ไป”

“เขาไม่มีทางให้คนในเผ่าหาเจอ ดังนั้นจะขังอยู่ในสถานที่ที่คนในเผ่าไม่มีทางไปเลยด้วยซ้ำ”

“ฟังแล้ว ภูเขาปีศาจร้ายเหมาะสมอย่างมาก”

ฉินเทียนก็คิดถึงจุดนี้เช่นกัน อดไม่ได้ที่จะมีความสุข

“หนิงซวง สิ่งที่เธอพูดก็มีเหตุผล”

“ปาเฮ่อ คุณบอกเสี่ยวลู่ ให้เธอพาพวกเราไปที่ภูเขาปีศาจร้าย”

“เป็นไปได้อย่างมาก พวกเราจะช่วยปู่ของเธอออกมา”

หลังจากปาเฮ่อแปลให้เสี่ยวลู่ เสี่ยวลู่ยอมรับได้ยากอย่างมาก

อีกด้านหนึ่ง ความอื้อฉาวของภูเขาปีศาจร้าย ในสายเลือดของทุกชนเผ่าของทุกคน ไม่มีใครอยากไปที่นั่น

อีกด้านหนึ่ง คุณปู่อยู่ในหัวใจของเธอ เป็นคนที่ดีที่สุดในโลกนี้

เธอยอมเชื่อ คุณปู่ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่ส่องแสงในตำนานแล้ว

ภายใต้คำอธิบายหลายประโยคของฉินเทียน เธอค่อยเห็นด้วยอย่างฝืนใจ

หลังจากนั้น พาฉินเทียนและคนอื่นๆ เข้าไปในป่าลึก

เดินได้สักพักหนึ่ง เธอหยุดอยู่บนเนินเขาลูกหนึ่ง พูดหลายประโยค

ปาเฮ่อแปลและพูด : “เสี่ยวลู่บอกว่า พวกเรากำลังจะเข้าสู่พื้นที่ล่าสัตว์ของชนเผ่า”

“วันนี้ ผู้ชายในเผ่าส่วนใหญ่จะเคลื่อนไหวแล้ว จะทำการล่าสัตว์ครั้งใหญ่ เพื่อเตรียมการการแต่งงานให้กับเช่นไหว้ในวันพรุ่งนี้”

“ดังนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจอคนในเผ่า พวกเราต้องรออยู่ที่นี่จนกว่าจะค่ำ”

ฉินเทียนพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

โชคดีที่พรุ่งนี้เป็นเส้นตายของเหลิ่งหยุน เวลาน่าจะยังทันอยู่

ทุกคนพักผ่อนอยู่ในที่ที่สบายแห่งหนึ่งของเนินเขา เถียหนิงซวงและเหมยหงเซว่จูงมือของเสี่ยวลู่ พูดต่างๆนาๆมากมาย