บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 322

ร้านเหล้าเก่าแก่หลังเล็กๆ

ในตอนบ่าย เงียบสงัด ไม่มีผู้คน

ฉินเทียนนั่งไปได้สักพัก เสียงปึงก็ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออก เนี่ยชิงหลงก็เดินดุ่มๆเข้ามา

เถ้าแก่ที่กำลังก้มดูโทรศัพท์อยู่ เมื่อได้ยินเสียง มือก็สั่น โทรศัพท์ก็เกือบจะร่วงตกลงพื้น

เขาสะดุ้งและโกรธจนอยากจะก่นด่า เมื่อเห็นเนี่ยชิงหลง ก็รีบฉีกยิ้มแล้วพูด“เฮียเนี่ย！”

“ไม่เจอตั้งนาน ทำไมวันนี้มาแต่หัววันเลยล่ะ ？”

“เหมือนเดิมไหม เหล้าวอดก้า100ดีกรี กับถั่วปากอ้าจานหนึ่ง？”

เนี่ยชิงหลงมองไปที่ฉินเทียน เขาสูดหายใจเข้าลึก แล้วกล่าว“วันนี้ ขอสองขวด”

พูดจบ ก็เดินไปหาฉินเทียน

ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม“นี่นายสั่งเหล้ามาเยอะแยะขนาดนั้นทำไม ”

“ฉันขอบอกก่อน ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำ อย่าคิดจะมอมฉันเด็ดขาด ”

เนี่ยชิงหลงกัดฟันแล้วพูด “ไม่เป็นไร ดื่มไม่หมดผมจะเอากลับไป”

จากนั้น ขอบตาก็แดงก่ำ

“ลูกพี่ คืนนั้นเมื่อหลายปีก่อน ที่ตรงนี้ หากไม่มีพี่ ฉันเนี่ยชิงหลงคงตายอยู่ที่นี่ไปแล้ว ！”

ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม“ ไปไกลๆเลย！”

“อย่ามารื้อฟื้นความหลังอะไรกับฉัน โตจนป่านนี้แล้ว มันน่าขายหน้าไหม ！”

เนี่ยชิงหลงฉีกยิ้ม ก้มหน้าแล้วเช็ดน้ำตา

เถ้าแก่เอาเหล้าวอดก้ามาให้สองขวด เขารินลงแก้วไปครึ่งขวด แล้วพูด“ไม่พูดแล้ว ผมขอดื่มหมดแก้วแสดงความเคารพ！”

จากนั้น ลุกขึ้นยืน โค้งคำนับ รินให้ฉินเทียนอย่างระมัดระวังไปครึ่งแก้วด้วยเช่นกัน

ฉินเทียนหัวเราะ จิบไปคำหนึ่ง

เนี่ยชิงหลงพูดอย่างเคร่งขรึม“ที่เหลือไว้เสร็จงานแล้วค่อยว่ากัน ”

“ลูกพี่สั่งมาเลย ภารกิจคืออะไร ต้องการให้ผมทำอะไร ？”

เมื่อเห็นเขามีท่าทีราวกับต้องไปเผชิญหน้ากับศัตรู ฉินเทียนก็รีบโบกมือ แล้วพูด“อย่าเข้าใจผิด ไม่ใช่ภารกิจ”

“เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยของฉัน ”

เขาเอาชื่อที่เขียนไว้ในกระดาษยื่นให้กับเนี่ยชิงหลง แล้วพูด“คนพวกนี้ ไปเช็กให้ฉันหน่อย ”

เนี่ยชิงหลงตะลึงไปชั่วครู่ และพูด “นี่มันพวกปลาซิวปลาสร้อยที่ไหนกัน ถึงให้ลูกพี่ต้องมาถามหาได้？”

“หรือว่า——”เขากดเสียงต่ำ“เป็นสายลับสำคัญของต่างประเทศงั้นเหรอ？”

ฉินเทียนหัวเราะและกล่าว“ก็บอกไปแล้ว เป็นเรื่องส่วนตัวเล็กๆของฉัน ”

“ถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณ ทำไม งานยากเหรอ？”

เนี่ยชิงหลงเหยียดยิ้มและกล่าว“นี่ลูกพี่กำลังด่าว่าผมอยู่เหรอ เรื่องแค่นี้ หากผมจัดการไม่ได้ จะยังติดตามและรับใช้พี่อีกได้ยังไงกัน？”

“รีบไหม？”

ฉินเทียนโยนถั่วปากอ้าเข้าไปในปาก แล้วกล่าว“ให้ฉันคืนนี้แล้วกัน”

“ไม่มีปัญหา”เนี่ยชิงหลงถ่ายรูปกระดาษแผ่นนั้น แล้วส่งมันให้ลูกน้องคนหนึ่งของเขา

เมื่อรู้ว่าฉินเทียนไม่ได้มีงานใหญ่อะไร เขาก็ดีใจอย่างมาก เริ่มดื่มมันแก้วแล้วแก้วเล่าในทันที

เหล้าสามแก้วลงท้องไป เขาฉีกยิ้มแล้วกล่าว“ลูกพี่ พี่พาพี่น้องเดินทางไปตะวันออกกลางในครั้งนี้ สร้างผลงานได้เยี่ยมยอดมาก ”

“จดหมายลับของวิศวกรคนนั้นได้ถูกส่งไปที่โต๊ะของท่านประธานแล้ว”

“เนื้อหาใจความเรียบง่ายมาก ในอนาคตหากเราจะเรียกใช้เขา เขาจะไม่ปฏิเสธเราแน่นอน”

ฉินเทียนหัวเราะแล้วกล่าว“ ตาเฒ่านั้นก็ถือว่ายังมีสัจจะอยู่ ”

“ท่านประธานว่ายังไง ? ”

เนี่ยชิงหลงพูดเสียงเข้ม“ผู้อาวุโสท่านตั้งใจเรียกให้ผมไปหา แล้วบอกว่าพี่สมควรได้รับคำชม”

ฉินเทียนจิบเหล้าไปอึกหนึ่ง แล้วกล่าว“งั้นเหรอ ? แล้วตาเฒ่าจะตกรางวัลอะไรให้ฉันล่ะ？”

เนี่ยชิงหลงฉีกยิ้มแล้วกล่าว “ในตอนนั้นผมก็พยายามอย่างเต็มที่ บอกว่าน่าจะตกรางวัลให้ลูกพี่สักร้อยล้านพันล้าน”

“ผู้อาวุโสเขาหัวเราะ บอกว่าคุณฉินของเราเป็นราชาเทพผู้มีชื่อเสียง ร่ำรวยจะแข่งกับประเทศได้แล้ว”

“ให้เงินเขา ก็เท่ากับดูถูกเขา ดังนั้นก็จึงแค่เอ่ยปากชมเท่านั้น ”

สีหน้าฉินเทียนมืดมน และกล่าว“ตาเฒ่านี่ นับวันก็ยิ่งจะขี้เหนียวมากขึ้นไปเรื่อยๆ”