บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 323

ร้านเหล้าที่ชื่อ“เอ็มจี” เสียงดนตรีที่ดังสนั่น เด็กหนุ่มสาวที่รักความบันเทิงรื่นเริง กำลังสนุกสนานกันอย่างสุดเหวี่ยง

ฉินเทียนเดินผ่านความวุ่นวายนี้ ตรงไปยังที่นั่งด้านในสุดของร้านเหล้า เจอชายวัยกลางคนคนหนึ่ง

เขาอายุประมาณสี่สิบ ท่าทีสุขุมลุ่มลึก แต่ในตอนนี้ กำลังนั่งเมาอยู่คนเดียว

ขวดเหล้าเปล่า วางตั้งเรียงรายกันอยู่เต็มโต๊ะ

แม้ที่ดื่มจะเป็นแค่เบียร์ธรรมดา แต่เขาก็แต่งตัวดูดี นาฬิกาข้อมือที่สวมใส่ก็มีราคาแพง

ดังนั้น ในบางครั้งก็จะมีหญิงสาว เข้ามาพูดคุยทักทาย

ไม่คิดว่า ชายหนุ่มจะไม่สนใจเลย

สุดท้าย หญิงสาวเหล่านั้นก็ต้องจากไปอย่างหมดอารมณ์

“น้อง เอาเบียร์มาอีก ！”

ดื่มหมดขวดสุดท้าย เขาตะโกนเรียกด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

พนักงานเดินเข้ามาหา พูดด้วยรอยยิ้ม“คุณผู้ชาย ยังดื่มไหวเหรอครับ ？”

“คุณดื่มไปเยอะมากแล้วนะครับ”

“ไม่ต้องพูดมาก！”

“กลัวฉันไม่มีจ่ายหรือไง ? ไปเอาเหล้ามา！”เขาแสดงบัตรเครดิตแพลทินัมใบหนึ่งให้ดู

พนักงานยังอยากจะพูดอะไรอีก ฉินเทียนโบกมือให้เขา และกล่าว“นายไปทำงานเถอะ”

“เขาเป็นเพื่อนของผม”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วมองเห็นฉินเทียน ก็ผงะเล็กน้อย แล้วกล่าว“นายเป็นใคร ? ฉันไม่รู้จักนาย”

ฉินเทียนยิ้มเยาะแล้วกล่าว“ฟู่เจียง รองประธานของบริษัทซิงถู”

“นายรู้ได้ยังไง？”ฟู่เจียงมีสติขึ้นมาเล็กน้อย

ฉินเทียนตอบ“ หลิวหรูยู่เห็นคุณเป็นเพื่อน ในตอนนั้น เพราะเห็นแก่คุณ จึงได้ตกลงเซ็นสัญญากับซิงถู”

“มาตอนนี้ คุณทำแบบนี้กับเพื่อนเหรอ ？”

“เขาถูกบริษัทซิงถูของคุณใส่ร้ายป้ายสี ต้องทุกข์ทรมานใจ แต่คุณกลับมานั่งดื่มเพื่อลืมความทุกข์อยู่ที่นี่ ? ”

ดวงตาฟู่เจียงแดงก่ำ กัดฟันพูด“พูดมา ว่านายเป็นใครกันแน่ ！”

“นายรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง？”

เมื่อเห็นฉินเทียนหัวเราะเยาะและไม่พูดอะไร สายตาของเขา ก็มีความรู้สึกผิดที่มากมายปรากฏ

ลังเลอยู่ชั่วครู่ ก็พูดเสียงแผ่ว“หรูยู่ให้นายมาหาฉันเหรอ ？”

“ฉัน ต้องขอโทษเธอด้วย！”

ฉินเทียนยิ้มเยาะแล้วกล่าว“ขอโทษเธอ หมายความว่าไง？”

“คุณยอมรับว่าคุณใส่ร้ายเธอเหรอ? ”

“ไม่ใช่นะ！”ฟู่เจียงพูดอย่างตื่นตัว“เรื่องนี้ เป็นการวางแผนของหวางเฉียง！”

“สุนัขรับใช้ตัวนี้ ขายบริษัทให้หวงฉาวไม่ฟังความคิดเห็นของฉันเลย”

ฉินเทียนยิ้มเยาะ“เหรอ？”

“แต่คุณก็สามารถแสดงตัว ช่วยชี้แจงแทนหรูยู่ได้ไม่ใช่เหรอ？”

“ไม่ใช่ปิดเครื่องแล้วหนีหาย มานั่งดื่มเพื่อลืมทุกข์อยู่แบบนี้”

“คุณคิดว่า ดื่มจนเมามาย ก็จะสามารถลบล้างความรู้สึกผิดที่มีของคุณได้อย่างนั้นเหรอ？”

“นายไม่เข้าใจ ว่าฉันเองก็มีความทุกข์ของตัวเองเหมือนกัน ！”ฟู่เจียงกัดฟัน ดวงตามีน้ำตาไหลซึมออกมา

ฉินเทียนมองออก ว่าฟู่เจียงคนนี้คงรู้สึกผิดอยู่มากจริงๆ คนคนนี้ น่าจะเป็นคนดีอยู่เหมือนกัน

“ไปล้างหน้าล้างตา ผมจะรอคุณด้านนอก ”

พูดจบ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไป

หลังจากที่ฟู่เจียงล้างหน้าล้างตาเสร็จ แม้จะยังดูกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง แต่ก็ถือว่ายังพอมีสติ

ในซอยที่เงียบสงบ เขามองฉินเทียน ถามด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึกอีกครั้ง“หรูยู่เธอให้คุณมาหาผม ใช่ไหม？”

ฉินเทียนส่ายหัว และพูด“เธอไม่อยากต้องลากใครมาลำบาก”

“เธอก็ไม่อยากจะชี้แจงอะไรทั้งนั้น ตั้งใจจะแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว ”

ฟู่เจียงรีบพูดขึ้นมา“ ทำแบบนั้นได้ยังไง ！”

“หากเป็นแบบนั้น เธอได้จบเห่แน่ ！”