บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 326

เมื่อได้ฟังคำของเคราใหญ่ ฉินเทียนก็รู้ ว่าที่ตัวเองไว้ชีวิตเขาในครั้งนั้น นับว่าทำถูกต้องแล้ว

ดูท่าต่อไป คงต้องผูกมิตรให้มาก แล้วสร้างศัตรูให้น้อย

“เคราใหญ่ แผลถูกยิงที่ขาเป็นยังไงบ้าง ? ติดเชื้อหรือเปล่า？”เขาถามด้วยรอยยิ้ม

เคราใหญ่ตอบกลับอย่างจริงจัง“แค่แผลเล็กน้อยภายนอก ไม่มีผลกับการรับใช้คุณเลยครับ ”

“ได้รับใช้คุณ เป็นเกียรติของผม เชิญสั่งการมาได้เลยครับ”

ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง อยากจะไปตั้งรกรากที่เกาะมลายู”

“รบกวนนายช่วยดูแลด้วย ”

ขณะที่พูด เขาก็หันกล้อง ไปที่หวางเฉียง

“โอ้พระเจ้า ！”

ในตอนแรก หวางเฉียงยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไร แต่เมื่อเห็นภาพของเคราใหญ่ที่ตรงหน้าจอ เขาก็ถึงกับตกใจ

ครั้งก่อนเขาพาภรรยากับลูกสาวไปที่เกาะมลายูก็รู้สึกประทับใจในสภาพแวดล้อมและการดำเนินชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ของที่นั่นอย่างมาก

ภรรยาและลูกสาวก็ชื่นชอบมันมากเช่นกัน

ดังนั้นเขาก็จึงซื้อวิลล่าหลังเล็กหลังหนึ่งที่นั่น ตั้งใจจะไปตั้งถิ่นฐานถาวรอยู่

หลังจากนั้น ก็ไปช้อปปิ้งกับภรรยา และถูกแก๊งมอเตอร์ไซค์ปล้นกระเป๋า

เขากรุ่นโกรธอย่างมาก จากข้อมูลของเพื่อนฝูงในพื้นที่ ที่สุดแล้วก็หาร้านเหล้าของเคราใหญ่เจอ

เคราใหญ่จ่อปืนพกลูกโม่มาที่กลางหน้าผากของเขา และกล่าว“จะเอากระเป๋าคืนก็ได้ แต่จะแถมลูกกระสุนให้ด้วยอีกนัดหนึ่ง”

หวางเฉียงกลัวจนฉี่ราดในทันที

เก็บข้าวของเป็นอันดับแรก ลนลานรีบกลับประเทศในทันที จากนั้นก็ไม่กล้าไปเหยียบที่เกาะมลายูอีกเลย

แต่ที่นั่นเขายังมีบ้านพักอยู่ ไม่ว่าจะเป็นทำเลที่ตั้ง ราคาหรือสิ่งปลูกสร้าง เขาก็ชอบมันมากๆ

อยากจะขายทิ้งก็ยังเสียดายอยู่

ดังนั้นก็จึงยังคิดไม่ตกกับสิ่งนี้

มาตอนนี้ เมื่อเห็นเคราใหญ่ที่ราวกับปีศาจร้าย มีท่าทีที่พินอบพิเทากับฉินเทียน เขาก็แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง

ก่อนหน้านั้น เขารู้สึกแค่ว่า ฉินเทียนก็คงจะเป็นแค่พวกปลายแถวเท่านั้น

เป็นพวกนักฆ่า หรือนายหน้าประมาณนั้น ที่อาศัยเป็นคนกลางของคนใหญ่คนโต แล้วเรียกรับผลประโยชน์บางอย่าง

ตอนนี้ เขาต้องประเมินฉินเทียนในมุมมองใหม่ซะแล้ว

“เอ่อคือ——”เขากลืนน้ำลาย แล้วพูด“เคราใหญ่ คุณยังจำผมได้ไหม？”

“คุณเต็มใจจะช่วยผมจริงๆเหรอ？”

เคราใหญ่พูดเสียงเข้ม“ เพื่อนคุณฉิน ก็ถือเป็นแขกของผม ”

“คุณมาตั้งรกรากที่นี่ได้ตลอดเวลา ทุกอย่างผมจะดูแลให้เอง เกาะมลายู จะเป็นบ้านหลังที่สองของคุณ”

หวางเฉียงถอนหายใจ เรื่องมาถึงตรงนี้ เขาก็ไม่มีความกังวลใดๆอีก

“คุณฉิน ผมจะทำตามที่คุณบอก ！”

“หุ้นเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของซิงถู ผมจะขายมันให้คุณ！”

ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม“ประธานหวาง ผู้เข้าใจสถานการณ์คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ”

“พูดตามตรง หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่ที่คุณยังดีกับภรรยาและลูกอยู่บ้าง เรื่องวันนี้ผมไม่ให้มันจบลงง่ายๆแบบนี้แน่ ”

“เซ็นชื่อตรงนี้”

“สามร้อยล้าน คุณต้องการเงินยูโร ดอลลาร์ ปอนด์หรือเงินหยวนก็ได้ทั้งนั้น ภายในสองวัน เงินจะเข้าบัญชีของคุณโดยไม่ขาดเลยแม้แต่แดงเดียว”

ฉินเทียนหยิบเอาเอกสารสัญญาที่ตระเตรียมมาไว้อยู่ก่อนแล้วออกมา

หวางเฉียงรู้สึกขอบคุณอย่างมาก รีบเซ็นชื่อในสัญญานั้นทันที

เมื่อเห็นว่าผู้รับเป็นชื่อของหลิวหรูยู่ เขาก็ตกตะลึง พูดเสียงแผ่ว“ผมเข้าใจแล้ว ”

“คุณฉิน คุณมาจากเมืองหนานเจียงในตระกูลอานใช่ไหม มีแค่ตระกูลอานเท่านั้น ที่จะมีอำนาจขนาดนี้”

“เพียงแต่ว่า——”

เขาพูดเสียงเข้ม“คุณฉิน มีคำพูดหนึ่งไม่รู้ว่าควรพูดมันดีไหม”

ฉินเทียนยิ้มเยาะและกล่าว“คุณจะบอกว่าตระกูลจ้าวจะใช้เหตุผลนี้ เพื่อโจมตีเมืองหนานเจียงใช่ไหม？”

หวางเฉียงพูดเสียงเบา“ ผมเคยได้ยินจ้าวซวู่เผลอพูดในตอนเมา ว่าเป้าหมายสูงสุดของเขา คือการครอบครองเมืองหนานเจียง โดยผ่านทางหลิวหรูยู่ ”

“ตระกูลจ้าวของพวกเขาเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองหยุนชวน กับเมืองหนานเจียงที่อยู่ติดกัน จึงอยากจะควบรวมมานานแล้ว”