บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 337

ได้ยินคำพูดของพี่น้องหยวนซื่อแล้ว จ้าวซวู่หัวเราะเสียงดังฮ่า ๆ พูด“มีพวกนายสามพี่น้องสนับสนุน ไม่ต้องกลัวทำเรื่องใหญ่ไม่สำเร็จ！”

“หัวของอานกั๋ว ฉันต้องได้มาไม่ช้าก็เร็ว แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

“ตอนนี้ฉันมีภาระกิจอื่นมอบให้พวกนายไปทำ”

พูดอยู่เขาถีบโม่ชงแล้ว พูดเสียงดัง“แกคนไร้ค่าคนนี้！”

“ยังไม่รีบเอาตำแหน่งที่อยู่ของฉินเทียนบอกพวกเขา！”

โม่ชงรีบพูด“ผมส่งคนไปเฝ้าดูฉินเทียนและหลิวหรูยู่แล้ว”

“หลังฟ้ามืดฉินเทียนไปวิลล่าของหลิวหรูยู่แล้ว ต่างก็อยู่ตลอด”

ก่อนหน้านี้เขาไม่กล้ารายงานข่าวนี้ กลัวจ้าวซวู่จะฆ่าเขาตายเลยทันที

อีกอย่างหลังเขามาแล้วจ้าวซวู่ก็คือระเบิดตีอย่างรุนแรง เดิมทีก็ไม่ได้ให้โอกาสเขาพูด

“นายพูดอะไร？”อย่างที่คิดไว้จริง ๆ ได้ยินข่าวนี้จ้าวซวู่ตาแดงอีกครั้งแล้ว

หลิวหรูยู่เป็นคนที่ปรารถนาในใจของเขา แสวงหามาตลอดแม้แต่มือต่างก็ไม่ได้แตะ

คิดไม่ถึงฉินเทียนจะสามารถเข้าในห้องได้ ค้างคืนในบ้านของหลิวหรูยู่！

เรื่องข้างในนี้ไม่ต้องพูดอีกแล้ว

“ฉินเทียนไอ้หมานี่ คิดไม่ถึงกล้าแตะต้องผู้หญิงของกู！”

“พวกนายสามคนไปเอาเขาจับมาให้ฉันเดี๋ยวนี้！”

“ฉันต้องการให้เขาฉีกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น！”

จ้าวซวู่บ้าคลั่งแล้ว

ได้ยินคำพูดนี้สามพี่น้องหยวนซื่อต่างก็อดไม่ได้ที่จะย่นคิ้วแล้ว

พวกเขาตามจ้าวซวู่อยู่คืออยากที่จะกวาดหนานเจียงให้ราบคาบสร้างความดีความชอบ

ตอนนี้พวกเขาอยู่ข้างในสิบสามบอดี้การ์ดจัดอยู่อันดับสุดท้าย

ขอแค่เรื่องนี้ทำสำเร็จแล้ว พวกเขาก็สามารถยกระดับได้อย่างรวดเร็วอีกทั้งวันหลังจ้าวซวู่ควบคุมดูแลตระกูลจ้าวแล้วพวกเขาก็คือคนที่ไว้เนื้อเชื่อใจ

คิดไม่ถึงจ้าวซวู่จะให้พวกเขาไปจับคนที่ไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง

พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าใช้อย่างไม่เหมาะสม

พ่อบ้านรีบพูดอธิบายเสียงต่ำว่า“สามท่านอย่าประมาทอย่างเด็ดขาด เท่าที่ผมรู้ฉินเทียนคนนี้ก็คือปรมาจารย์คนหนึ่ง”

“อีกทั้งเขาเป็นปืนด้ามหนึ่งในมือของอานกั๋ว”

“เอาเขาให้อยู่หมัดได้ มีมูลค่าในการต่อกรกับอานกั๋วในวันหลัง”

“นี่ก็สามารถถือได้ว่าพวกคุณสามพี่น้องตามคุณชายอยู่ ได้สร้างความดีความชอบใหญ่ชิ้นแรก”

หยวนหู่พูดเสียงหนักว่า“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเรารับคำสั่งก็ได้แล้ว”

“น้องสองน้องสาม พวกเราออกเดินทางทันที！”

หยวนหลางยิ้มอย่างเย็นชาพูด“พี่ใหญ่พี่รอง ฉินเทียนเล็ก ๆ คนหนึ่ง คุ้มค่าให้พวกเราสามพี่น้องออกหน้าพร้อมกันได้ยังไง นั่นก็ให้ความสำคัญเขามากไปแล้ว”

“พวกคุณวางใจ มอบให้ฉัน”

“คุณชาย ผมอาสารับภาระกิจและรับรองความสำเร็จกับคุณ ช้าสุดพรุ่งนี้เวลานี้เอาหัวของฉินเทียนมาส่งต่อหน้าคุณ”

“ตกลง！”จ้าวซวู่พูดอย่างตื่นเต้น“สิบสามบอดี้การ์ดมีชื่อเสียงจริงอย่างที่ร่ำลือจริง ๆ ！”

“แต่ฉินเทียนยังมีประโยชน์ ถ้าหากเป็นไปได้ก็จับอย่างมีชีวิตมาดีที่สุด”

“คุณชายคุณก็รอข่าวดีของผมแล้วกัน！”

“ฉินเทียนเล็ก ๆ คนหนึ่ง ผมรับรองทำสำเร็จอย่างไม่เปลืองแรง！” หลังหยวนหลางพูดจบก็หมุนตัวก้าวใหญ่ออกไป

เขาพาลูกน้องสองสามคนนั่งรถออฟโรดคันหนึ่งแล้ว มุ่งหน้าไปทางเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

เช้าตรู่ฉินเทียนตื่นขึ้นมาในวิลล่าของหลิวหรูยู่

หลิวหรูยู่มัดผมขึ้นมาทำครัวด้วยตัวเอง ตั้งใจทำอาหารเช้าที่อุดมสมบูรณ์มื้อหนึ่งให้เขาแล้ว

มองเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของหล่อน ฉินเทียนเป็นห่วงไม่ไปอีกก็ต้องเสียท่าแล้ว

“เอ่อ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการนิดหน่อย ผมไปก่อนแล้วกัน” เขาพูดอย่างอึดอัด

หลิวหรูยู่พูดเสียงต่ำ“ไปเถอะ ฉันไม่ส่งคุณแล้ว”

“มีความต้องการเมื่อไหร่แล้ว ก็มาหาฉัน”

ฉินเทียนกลืนน้ำลายแล้วรีบออกจากวิลล่า

เพิ่งออกจากหน้าประตูสวน มือถือของเขาก็ดังแล้วเป็นเนี่ยชิงหลงโทรมา

“พี่ใหญ่ เสร็จเรื่องแล้วหรือยัง？” เสียงของเนี่ยชิงหลงฟังไปแล้วแปลก ๆ

ฉินเทียนตะลึงแล้วเล็กน้อย มองเห็นข้างป่าเล็กที่อยู่ไกล ๆ ได้ยินรถออฟโรดและรถธุรกิจคันหนึ่ง

ด้านข้างรถธุรกิจมีชายชุดดำสองคนยืนอยู่เงียบ ๆ และเคร่งขรึม มองเห็นเขาก็พยักหน้าอย่างเคารพแล้ว

เขาพูดอย่างอารมณ์เสียว่า“เนี่ยชิงหลง นายเด็กนี่ส่งคนสะกดรอยตามฉัน？”

เนี่ยชิงหลงรีบพูด“พี่ใหญ่คุณอย่าโกรธ！”

“ผมรู้ทั่วทั้งโลกนี้ไม่มีใครสามารถแตะต้องคุณได้ เพียงแต่พวกปลาเล็กกุ้งเล็กบางตัวไม่คุ้มค่าให้คุณลงมือไง”

“ผมคือกลัวปลาเล็กกุ้งเล็กเหล่านั้นมารบกวนคุณ”

ฉินเทียนมองเห็นรถออฟโรดคันนั้น ก็คือใบอนุญาตเดินทางของเมืองหยุนชวน ใบหน้าของเขาขรึมลงเล็กน้อย

“เหรอ？”