บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 338

เดิมทีคิดว่าเผชิญหน้ากับหมัดที่แข็งแกร่งและรุนแรงอย่างนี้ของตัวเองแล้ว ฉินเทียนจะต้องหลบหนีอย่างตื่นตระหนกแน่นอน

หยวนหลางก็เตรียมทางออกสุดท้ายไว้ล่วงหน้านานแล้ว

ไม่ว่าฉินเทียนหลบไปทางไหนต่างก็จะต้องเผชิญหน้ากับทางออกสุดท้ายที่ยิ่งดุร้ายของเขา

จากนั้นด้านหลังของทางออกสุดท้ายยังมีทางออกสุดท้าย

พอลงมือจะไม่ให้โอกาสฝ่ายตรงข้ามได้หายใจอย่างเด็ดขาด นี่คือส่วนสำคัญที่พิถีพิถันของมวยแปดสุดยอด

เขาคิดไม่ถึงอย่างเด็ดขาดฉินเทียนไม่เพียงไม่หลบ ยังกล้าปะทะหมัดกับเขาอีก

หมัดของเขานี้เคยต่อยควายตัวหนึ่งตายมาแล้ว

ฉินเทียนนี่คือรนหาที่ตาย！

ในดวงตาของหยวนหลางปรากฏความภาคภูมิใจที่น่ากลัวออกมา เอาพลังที่เหลือทั้งหมดรวมไว้ที่หมัดนี้ต่อยขึ้นไป

“ปัง！”

สองหมัดปะทะกัน ในอากาศมีเสียงที่แตกร้าวของกระดูกดังขึ้นมาอย่างชัดเจน

มองเห็นหมัดของตัวเองเปลี่ยนรูปร่างอย่างทำอะไรไม่ได้ สองดวงตาของหยวนหลางเบิกตากว้างอย่างหวาดกลัว

จากนั้นการจู่โจมยังไม่ได้หยุดลง

เขารับรู้ถึงความรู้สึกที่ชัดเจน กำลังภายในผุดมาแล้วผ่านทางหมัดของฉินเทียน

ใช้พลังทำลายหมัดของเขาในเวลาเดียวกันก็เอากระดูกทั้งแขนของเขาระเบิดแตกละเอียด！

“โอ๊ย！”

เสียงร้องที่น่าเวทนาเศร้าใจมากเสียงหนึ่ง เขาทั้งคนบินออกไปแล้ว

ครั้งนี้แล้วกระทั่งสมาชิกสองคนของแก๊งมังกรต่างก็อึ้งแล้ว

พวกเขารู้พี่เทียนร้ายกาจแต่ก็คิดไม่ถึง จะร้ายกาจถึงจุดนี้

พวกเขาก็ถือว่าเป็นปรมาจารย์แต่พูดตามตรง หมัดพลังแข็งแกร่งและรุนแรงของหยวนหลางนั้นเมื่อกี้ถ้าหากเป็นพวกเขาจะต้องถอยหลบอย่างแน่นอน

คิดไม่ถึงฉินเทียนเพียงแค่ยื่นหมัดหนึ่งออกมาสบาย ๆ ก็ทำลายแขนของหยวนหลางได้เลยทันที！

“พี่ใหญ่ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”

“พี่ใหญ่ คุณเป็นยังไงบ้าง！” ลูกน้องสองคนของหยวนหลางมีปฏิกิริยากลับมา กระโจนไปแล้วอย่างตื่นตระหนก

“ไสหัวไป！”

“ฉินเทียน กูจะฆ่ามึง！”

“อ๊าก ๆ ๆ ๆ！”หยวนหลางสมแล้วที่เป็นบทบาทหมาป่าหนึ่ง แขนข้างหนึ่งถูกทำลายแต่กลับกระตุ้นความดุร้ายของเขาขึ้นมาแล้ว

เขาตาแดงอยู่ร้องเสียงดัง กระโจนหันไปทางฉินเทียน

แขนอีกข้างหนึ่งควงขึ้นมา หมัดถึงแก่ชีวิตหนึ่งหันต่อยไปทางฉินเทียนอีกครั้ง

หมัดนี้คิดไม่ถึงจะยิ่งน่ากลัวกว่าหมัดนั่นเมื่อกี้！

ฉินเทียนฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง ยังคงทำตามวิธีที่ใช้งาน ปะทะหมัดหนึ่งกับหยวนหลางอีกครั้งแล้ว

ฟิ้ว！

หยวนหลางบินออกจากป่าเลยทันที ตกกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง พ่นเลือดสดออกมาแล้วสลบไป

ครั้งนี้สองแขนถูกทำลายแล้ว เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่งแล้วจริง ๆ

“ไม่มีความน่าสนใจ”

“เดิมทียังคิดว่านายจะมีความสามารถ คิดไม่ถึงจะอ่อนแออย่างนี้”

ฉินเทียนมีใบหน้าที่เสียดาย พูดต่อลูกน้องสองคนนั่นของหยวนหลางที่ตกใจตะลึงงันอยู่“พาเขากลับไป”

“บอกจ้าวซวู่ นี่คือของขวัญที่ฉันมอบให้เขา”

“หวังว่าเขาสามารถทำถึงขอบเขตที่เหมาะสมแล้วหยุด”

“ถ้าหากดูเหตุการณ์ไม่ออก หยวนหลางก็คือแบบอย่าง”

“ไสหัวไปซะ！”

พูดจบเขามุ่งตรงออกจากป่าแล้ว เขานึกขึ้นมาได้ยังมีเรื่องหนึ่งไม่ได้ทำ

นั่งรถคันหนึ่งแล้ว ขับไปทางตลาดเทคโนโลยี

ระหว่างทางเขาเงียบพักหนึ่งยังคงออกคำสั่งให้เนี่ยชิงหลงแล้วข้อหนึ่ง จัดเตรียมสองคนเข้าในบริษัทเทียนยู่คุ้มครองหลิวหรูยู่

เนี่ยชิงหลงตอบกลับทันที วางใจเถอะพี่ใหญ่ มอบให้ผมจัดการ

เหมือนกลัวฉินเทียนจะมีภาระแบกรับในใจ เนี่ยชิงหลงพูดอธิบายอีกว่า หลิวหรูยู่ตอนนี้เป็นทูตเอเชียของสมาคมเงินทุนดูแลเด็กยากจนขององค์การสหประชาชาติ เพียงแค่ฐานะนี้ก็คุ้มค่าให้พวกเราคุ้มครองแล้ว

ฉินเทียนนั่งรถมาถึงตลาดเทคโนโลยีก็ไม่ได้เข้าไป แต่อ้อมไปถึงด้านหลังในซอยหนึ่งแล้ว