บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 350

จ้าวซวู่เหมือนกับสุนัขหลงทาง วิ่งไปจนสุดทาง และในที่สุดก็กลับมาที่คลับเฮาส์ของเขา

เขาเป็นเจ้าของวิลล่าสุดหรูหลายแห่ง แต่เขาก็ยังชอบที่จะอยู่ในคลับเฮาส์แห่งนี้

เพราะที่นี่มีคนมากมายคอยรับใช้ตน

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในประตู เด็กหญิงทั้งสองก็ทักทายพวกเขาด้วยใบหน้าอิ่มเอิบไปด้วยความสุข

“คุณชายกลับมาแล้ว!”

“คุณชายเดินทางเหนื่อยไหม!”

“คุณชายท่านต้องการอาบน้ำอุ่นก่อนเพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้าก่อนไหม?”

“ไปให้พ้น!”จ้าวซวู่ยกเท้าขึ้นและเตะสองสาวลงไปกองกับพื้นด้วยแววตาแดงก่ำ

เมื่อเห็นลักษณะที่น่าสะพรึงกลัวของเขา คนรับใช้ทั้งหมดไม่กล้าก้าวไปรับหน้า

“ฉินเทียน ฉันจะฆ่าแก่!”

“ฉันกับแกอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้แล้ว!"จ้าวซวู่ล้มลงและทุบตีอย่างบ้าคลั่ง

ทุบทุกอย่างที่เขาสัมผัสได้

ในท้ายที่สุด ไม่มีอะไรที่ทุบได้แล้ว เขาก็ทรุดตัวลงบนโซฟาด้วยอาการหอบ

เขาโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยประสบกับการสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้

ความโกรธในหัวใจของเขาไม่มีที่ระบาย เขามองไปทางซ้ายและขวา ตะโกนกร้าวเสียงดัง "จ้าวเฟิงอยู่ที่ไหน?"

“บอกให้หมาตัวนั้นรีบมาหาฉันเดี๋ยวนี้!”

เหล่าลูกน้องรีบกดหมายเลขของ จ้าวเฟิง

ในไม่ช้า จ้าวเฟิง ก็มาพร้อมกับร่างกายที่เต็มไปด้วยแอลกอฮอล์

“ยินดีด้วยพี่ซวู่!”

“พี่ซวู่ ไปที่หลงเจียงต้องชนะแน่!”

“ใช้เวลาสองสามวันก็ชนะหลงเจียงได้แล้ว เมืองหนานเจียงก็จะเป็นของพี่ซวู่แล้ว!”

จ้าวเฟิง เดินเข้ามาใกล้ เห็นสภาพของจ้าวซวู่ ก็ตกใจแทบกระโดด

“พี่ซวู่เกิดอะไรขึ้น?”

“หรือ เกิดอะไรขึ้นที่หลงเจียง?”

“ฉินเทียน มันกล้าดี!”

จ้าวซวู่เยาะเย้ยและกล่าวว่า "จ้าวเฟิง นายช่างอารมณ์จริงนะ"

“กูต่อสู้อยู่ข้างนอก แกซ่อนตัวกินเหล้าอยู่ที่บ้าน”

“แกช่างมีอิสระจริงนะ"

จ้าวเฟิงรีบคุกเข่าลงกับพื้นและพูดด้วยความตื่นตระหนก “พี่ซวู่ เป็นจ้าวข่ายที่ยืนกรานที่จะดึงผมไปดื่ม”

“ผมกลัวว่าเขาจะสงสัย ผมเลยต้องไปกับเขา”

จ้าวซวู่จ้องไปที่ จ้าวเฟิง และกัดฟัน: "การเดินทางไป หลงเจียงล้มเหลว"

“ฉินเทียนรู้แล้วว่าคืนนี้ฉันจะไปที่นั่น ดังนั้นมันจึงหลอกฉัน”

“หยวนหู่หยวนเป้าตายหมดแล้ว”

“ตอนนี้ ฉันสงสัยว่ามีหนอนบ่อนไส้อยู่ข้างฉัน และส่งข่าวให้ฉินเทียน จ้าวเฟิง นายคิดว่าไง?”

“นายคงไม่ใช่สายลับนั้นหรอกนะ” เขาพูดพร้อมกับถือขวดไวน์ไว้

สายลับไม่ลับอะไร เขาแค่พูดออกไปเรื่อยเปื่อยๆ

ตอนนี้เขาแค่อยากจะพ่นไฟ แค่หาข้ออ้างเพื่อระบายความโกรธกับจ้าวเฟิง

จ้าวเฟิงตกใจมากจนหน้าซีด และเขาก็โคกหัวลงกับพื้น

“พี่ซวู่ ได้โปรดตรวจสอบอย่างละเอียดด้วย!”

“ผม จ้าวเฟิง สาบานต่อฟ้าว่าฉันจะไม่มีวันทรยศพี่ซวู่!”

“แต่พี่ซวู่ ในเมื่อพี่พูดถึงสายลับ ผมมี USB นี่ คุณต้องการดูไหม?”

จ้าวซวู่พูดอย่างเย็นชา " USBอะไร?”

จ้าวเฟิงรีบกล่าว “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน!”

“เมื่อกี้ผมดื่มกับจ้าวข่าย และทำให้เขาเมา จึงขโมยมันมาจากตู้เซฟของเขา”

“ผมคิดว่าการที่เขาซ่อนไว้ในตู้เซฟ มันคงมีค่ามาก”

“ผมยังไม่ทันได้ดู ก็ถูกพี่ซวู่เรียกมาแล้ว”

จ้าวซวู่รีบสั่งให้ลูกน้องของเขานำแล็ปท็อปมาและเสียบ USB เข้าไป

“กัวเซิง?”จ้าวซวู่ตกตะลึง

จากนั้นเมื่อเห็นคนที่ให้เงิน กัวเซิง เขาก็ขมวดคิ้วคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "นี่ จ้าวสี่ไม่ใช่หรอ?"

“ทำไมเขาถึงอยู่กับกัวเซิง?”

จ้าวเฟิง กระซิบ: "จ้าวสี่ก็เป็นสมาชิกของจ้าวซื่อ แต่สายเลือดห่างออกไปเล็กน้อย"

“พี่ซวู่ จ้าวสี่มาหาพ่อบ้านกัวน่าจะมาเพื่อทำให้คุณพอใจและให้เขาได้รับผลประโยชน์ละมั้ง”

“พี่ซวู่เป็นองค์รัชทายาทของจ้าวซื่อ จ้าวซื่อถ้าไม่มีใครมาประจบประแจง นี่ไม่เท่าไหร่”

“แปลก ทำไมจ้าวข่ายจึงเก็บวิดีโอนี้และล็อกไว้ในตูเซฟ”

เมื่อได้ยินชื่อ "จ้าวข่าย" การแสดงออกของจ้าวซวู่ก็เปลี่ยนไป