บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 351

จ้าวเฟิงกระทืบเท้าลงบนศพของกัวเซิงด้วยความโมโห และกล่าวว่า:"ไอ้สุนัขรับใช้ พี่ซวู่อุตส่าห์ซื่อสัตย์ต่อมัน นึกไม่ถึงว่ามันจะกล้าทรยศพี่ซวู่！"

"ลากมันออกไปทิ้งเลย!"

เมื่อลูกน้องเก็บกวาดที่เกิดเหตุเรียบร้อย จ้าวเฟิงกล่าวขึ้นอย่างระวังตัวว่า:"พี่ซวู่ ต่อจากนี้ พี่คิดจะทำอย่างไร?

จ้าวซวี่มีอาการเหนื่อยเล็กน้อย

เดิมทีคิดว่า เมื่อผ่านคืนนี้ไป เขาก็กลายเป็นผู้ชนะอย่างเจิดจรัส

คิดไม่ถึงว่า สามพยัคฆ์ร้ายจะถูกฆ่าตายหมดสิ้น พ่อบ้านที่พึ่งพาได้เสมอมา ก็ไม่อยู่แล้ว

เขากล่าวอย่างอ่อนแรง:"จ้าวเฟิง นายคิดว่าฉันควรทำอย่างไรดี?"

"ท่านพ่อฝากสามพยัคฆ์ร้ายไว้ให้กับฉัน และเดิมทีเพื่อให้ฉันใช้โจมตีเจียงหนาน"

"แต่ตอนนี้ ยังไม่ทันได้ทำอะไร สามพยัคฆ์ร้ายก็ตายหมดแล้ว"

"ท่านพ่อไม่มีทางปล่อยฉันไว้แน่"

"และต่อให้ท่านพ่ออยากให้อภัยฉัน แล้วคนในตระกูลแหละ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบ้านสามและจ้าวข่าย ไม่มีททางปล่อยฉันไปแน่"

นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นจ้าวซวี่แสดงความขี้ขลาดต่อหน้าตัวเอง ดูแล้วเหมือนเด็กที่ทำผิด แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร

สายตาของจ้าวเฟิง เผยความชั่วร้ายออกมาให้เห็น

แต่เป็นแค่ชั่วพริบตาเดียว

เขาครุ่นคิดสักพัก และกล่าวว่า:"ผมมีอยู่วิธีหนึ่ง สามารถช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้พี่ได้"

"นายจะไปมีวิธีอะไรได้? นายมันก็แค่สุนัขตัวหนึ่ง"จ้าวซวี่ยิ้มเยาะเย้ย

จ้าวเฟิงไม่ได้โกรธแต่อย่างใด และกล่าวด้วยเสียงต่ำ:"จากการสืบของผม ระยะนี้จ้าวข่ายกำลังวางแผนลงมืออีกครั้ง"

"พี่ซวี่ นี่เป็นโอกาสดีที่พี่จะพลิกเกมได้อีกครั้ง"

"ก่อการทำอะไร? พูดมาสิ!"

"เท่าที่ผมรู้ จ้าวข่ายคิดลอบโจมตี โดยใช้ลูกศิษย์หน่วยกล้าตายในเครือของตัวเอง ลอบสังหารอานกั๋วที่เจียงหนาน"

จ้าวซวี่หัวเราะเยาะเย้ย และกล่าวขึ้นว่า:"พวกคนโง่เขลาฝันลมๆ แล้งๆ?"

"ถึงแม้ว่าเจียงหนานจะเล็ก แต่อานกั๋วครองตำแหน่งมานานหลายปี และรอบตัวเขาห้อมล้อมไปด้วยยอดฝีมือ"

"อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง จุยเฟิง คนที่ตามติดเขาเหมือนเป็นเหงานั่น นั่นเเหล่ะตัวปัญหาใหญ่"

"อาศัยแค่ลูกศิษย์หน่วยกล้าตายไม่กี่คนของจ้าวข่าย คิดหรือว่าจะฆ่าอานกั๋วได้?

จ้าวเฟิงหัวเราะอย่าเย็นชาและกล่าว:"แต่ว่าทุกอย่างมันก็ไม่ได้ตายตัวอยู่เสมอ"

"สมมตินะ ผมแค่สมมติ ถ้าจ้าวข่ายมันทำสำเร็จขึ้นมาล่ะ?

"ถึงเวลานั้น เขาก็จะกลายเป็นวีรบุรุษที่มีผลงานคนแรกของตระกูลจ้าว ผมคิดว่า พี่จะเสี่ยงกับเรื่องนี้มิได้"

จ้าวซวี่สงบลง และกล่าวว่า:"นายหมายความว่าอย่างไร และฉันควรทำอย่างไร?

"ผมอยากให้พี่ซวี่แจ้งเบาะแสให้อานกั๋ว"

"นายบ้าไปแล้วเหรอ? ให้ฉันแจ้งเบาะแสให้อานกั๋วได้อย่างไร?

"พี่ซวี่ฟังผมพูดนะ พี่ปล่อยข่าวให้อานกั๋ว มันมีข้อดีอยู่สามข้อ"

"ข้อที่หนึ่ง สามารถเอาชนะใจอานกั๋วได้ และเป็นการวางรากฐานสำหรับความร่วมมือในอนาคต

"ข้อที่สอง เพื่อให้อานกั๋วเตรียมพร้อม จะได้ฆ่ายอดฝีมือที่จ้าวข่ายส่งไปได้ในคราเดียว และถ้าเป็นเช่นนี้ นั่นจะทำให้ความแข็งแกร่งของจ้าวข่าย อ่อนแอลงได้อีกด้วย"

บนหน้าของจ้าวซวู่ แสดงอาการตื่นตระหนกระคนด้วยความดีใจ

"รีบพูดมา ข้อที่สามคืออะไร!

"ข้อที่ที่สามคือ อานกั๋วถูกลอบฆ่า และต้องถามความรับผิดชอบจากตระกูลจ้าวอย่างแน่นอน"

"ก่อนสงครามยังไม่เริ่มอย่างเป็นทางการ ปล่อยข่าวลือนี้ให้กับอานกั๋ว นั่นก็เท่ากับจ้าวข่ายเป็นคนสร้างปัญหาขึ้นมา"

"ถึงตอนนั้นในที่ประชุมครอบครัว คนของบ้านสาม ก็ไม่กล้าจับเรื่องของพี่ไม่ปล่อยอีก"

"เท่ากับว่า ให้ความผิดพลาดของจ้าวข่าย มาชดเชยความผิดพลาดของพี่ซวี่"

"พี่ซวี่ ท่านคิดว่าอย่างไร"

จ้าวซวี่หัวเราะเสียงดัง และกล่าวอย่างลำพองใจ"จ้าวข่ายกล้าปลุกระดมพ่อบ้านของฉัน และยังวางท่าใส่ฉันที่หลงเจียงอีก"

"คราวนี้ ฉันจะใช้วิธีหนามยอกเอาหนามบ่งของมันเอง มาแก้แค้นมันให้สาสม!"

"ช่างเป็นแผนยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวที่ดียิ่งนัก！"

ตอนนี้ เขาควรให้ความสำคัญกับจ้าวเฟิงให้มากกว่าเดิมเสียแล้ว

เพราะไม่ว่าอย่างไร เขากับจ้าวเฟิงก็ร่วมบิดาคนเดียวกัน จากสายเลือดแล้ว ย่อมสนิทใกล้ชิดมากกว่า เมื่อเทียบกับลูกพี่ลูกน้องอย่างจ้าวข่าย

มันเป็นความผูกพันมาตั้งแต่เกิด

และตอนนี้กัวเซิงก็ตายไปแล้ว เขาคิดว่า ต่อไปตัวเองสามารถใช้ประโยชน์จากน้องชายคนนี้ได้

"จ้าวเฟิง นี่สิถึงสมกับเป็นน้องชายที่ดีของฉัน"

"หลังจากเรื่องนี้สำเร็จ ฉันจะตอบแทนให้อย่างงาม"

จ้าวเฟิงรีบพูดขึ้น:"ผมทำงานให้พี่ซวี่ ขอแค่ทำให้ดีที่สุด และไม่หวังผลตอบแทน!"

จ้าวซวี่พยักหน้า

"ตอนนี้ นายรีบไปหาจ้าวข่ายที่โน่น"

"ต้องสืบเวลาและสถานที่ที่พวกมันจะลงมือให้ชัดเจน และอย่าทำพลาดเด็ดขาด"

"และเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้จ้าวข่ายเกิดความสงสัย ในระหว่างนี้ เราก็อย่าติดต่อกันอีก"

"ครับ!"