บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 365

ไม่นาน รถทั้ง 2 ขบวนก็ค่อย ๆ เข้าใกล้แล้วหยุดลง เถ้าแก่ประจำถิ่นที่น่าสงสารเหล่านี้ ไม่รู้ว่าจะไปต้อนรับคนไหนดี

เพราะไปรับฝ่ายหนึ่ง ก็ย่อมทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองแน่

ดังนั้น พวกเขาได้แต่ยืนอยู่ที่เดิมอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

พอประตูรถเปิด ในขบวนรถทั้งสอง มีคนเสื้อดำร่างกายกำยำกระโจนลงจากรถมาก่อน

คนคุ้มกันของตระกูลจ้าว สวมชุดสูทแบรนด์เนมทั้งตัวสีเดียวกันทั้งตัว ผมเรียบ

ส่วนคนคุ้มกันของตระกูลอาน กลับสวมชุดคอจีน คาดเชือกสีแดงที่เอว

ทั้งสองฝ่ายต่างได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ในขณะที่ปกป้องเจ้านายอย่างรัดกุม ก็ยังเป็นพยัคฆ์ที่จ้องขย้ำอีกฝ่ายอย่างระแวดระวัง

พลานุภาพแบบนี้ ทำเอาเถ้าแก่ประจำถิ่นเกือบจะเยี่ยวไหล

จนหนึ่งในคนที่มีอายุต้องเข่าอ่อนคุกเข่าลงกับพื้น

เขาได้แต่หมอบลงกับพื้นส่งเสียงสูงขึ้นมาว่า： “ขอต้อนรับเจ้าบ้านทั้งสอง！”

เถ้าแก่ที่เหลือก็กุลีกุจอเลียนแบบตาม คุกเข่ากับพื้นแล้วส่งเสียงสูง

อานกั๋วลงจากรถรีบเดินเข้าไปประคองคนที่มีอายุลุกขึ้น ยิ้มพลางเอ่ยว่า： “ลุกขึ้นเร็ว ลุกขึ้นเร็ว！”

“พวกเรามาพบปะกันที่นี่ก็เพิ่มความยุ่งยากให้พวกคุณมากพอแล้ว”

“อย่าได้มากพิธีอีกเลย”

“และไม่ต้องกลัว พวกคุณวางใจได้ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดรวมทั้งข้าวของที่เสียหาย ผมจะชดใช้ให้ทั้งหมด”

ส่วนอีกฝั่ง จ้าวเทียนเล่อก็ไม่ยอมน้อยหน้า

เขานำสมาชิกหลักของตระกูลจ้าวภายใต้การคุ้มครองของผู้คุ้มกันทั้ง 7 เดินมากับเสียงหัวเราะ

“ท่านอานตลกแล้ว ผมเป็นคนจองโต๊ะ จะให้ท่านอานกระเป๋าฉีกได้ยังไงกัน？”

เขายกมือขึ้นปัดมือกับลูกน้องข้างกายคนหนึ่ง： “เอาสิบล้านให้เถ้าแก่พวกนี้”

“ถือเป็นค่าอาหารของวันนี้ก็แล้วกัน”

“อีกอย่าง ดูว่าพวกเขามีธุรกิจอะไรบ้าง ในขอบเขตศักยภาพของเรา ที่สามารถดูแลได้ก็ต้องดูแลให้ดียิ่งขึ้น”

อานกั๋วหัวเราะ： “ตระกูลจ้าวแห่งหยุนชวนใจป้ำจริง ๆ”

จ้าวเทียนเล่อหัวเราะเอ่ยว่า： “ท่านอานชมเกินไปแล้ว เราตระกูลจ้าวคบกันด้วยคุณธรรมมาตลอด  คำสั่งสอนของบรรพชนนี้  ไม่ควรพังลงในมือผม”

“ท่านอาน เชิญ”

“เจ้าบ้านจ้าวเชิญ”

ผู้นำ 2 คนยิ้มให้กันแล้วก็เดินเข้าไปข้างในพร้อมกัน

ข้างหลังของอานกั๋วตามมาด้วยจุยเฟิงกับฉินเทียน ตามหลังถัดมาคือ เถียหนิงซวง หม่าหงเทา ถงชวน เถี่ยปี้ และอู๋ฉาง

ส่วนทีมคุ้มกันที่เหลือเฝ้าอยู่ด้านนอกทั้งหมด

ทางด้านตระกูลจ้าว ทีมคุ้มกันก็อยู่ด้านนอกเช่นเดียวกัน จ้าวเทียนเล่อ จ้าวเทียนจี จ้าวซวี่ จ้าวข่าย สมาชิกในตระกูลคนอื่น และองครักษ์ทั้ง 7

พอจ้าวซวี่เห็นฉินเทียนก็ตาแดงก่ำขึ้นมาทันที

“คนแซ่ฉิน วันนี้ข้าจะเล่นงานเอ็งให้ตาย！”

ฉินเทียนยักคิ้วขึ้น： “เล่นงานฉัน หวังว่านายจะเล่นไหว”

ชั้นสาม ข้าวของจิปาถะในห้องถูกเคลื่อนย้ายจนโล่ง

ห้องโถงสองสามห้องเชื่อมถึงกัน จัดโต๊ะตัวหนึ่งไว้ที่กลางห้อง

บนโต๊ะ เรียงรายเต็มไปด้วยอาหารอันโอชะประณีต

หน้าต่างทั้งสี่ด้านถูกเปิดออก ลมหนาวหนานเจียงเย็นยะเยือก แหงนหน้ามองขึ้นไป เป็นแม่น้ำไหลเชี่ยวอยู่ในสายตา

การนั่งรับประทานอาหารที่นี่เรียกได้ว่า ทำให้คนผู้นั้นผ่าเผยขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

ทั้งหมดมีเจ้าบ้านสองที่ จ้างเทียนเล่อกับอานกั๋วต่างเกรงใจกันสักพักแล้วก็ดึงเก้าอี้ในมือออกนั่งลง

อีกคนที่นั่งข้าง ๆ จ้าวเทียนเล่อคือจ้าวเทียนจี

ส่วนคนที่เหลือ ทั้งหมดยืนอยู่ข้างหลังอย่างน่าเกรงขาม

ส่วนทางฝั่งอานกั๋ว เขาดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งให้ฉินเทียนด้วยตัวเอง และเชิญฉินเทียนนั่งลง

การกระทำเช่นนี้ทำให้คนของตระกูลจ้าวเคร่งขรึมขึ้น

เดิมทีพวกเขาเข้าใจว่าฉินเทียนเป็นแค่ปืนกระบอกหนึ่งในมืออานกั๋วเท่านั้น นึกไม่ถึงว่าอานกั๋วจะเกรงใจฉินเทียนขนาดนี้

ดูแล้วฉินเทียนเหมือนผู้นำต่างหาก

ฉินเทียนยิ้มให้แล้วจึงนั่งลง

ส่วนที่เหลือ จุยเฟิงเถียหนิงกับพวก ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาอย่างน่าเกรงขาม

จ้าวเทียนเล่อหัวเราะแล้วเอ่ยว่า： “ท่านอาน เมื่อก่อนไม่เคยเห็นน้องชายท่านนี้เลย แนะนำให้รู้จักหน่อยได้มั๊ย？”

อานกั๋วหัวเราะเอ่ยว่า： “ท่านนี้คือคุณฉินเทียน”