บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 366

“จ้าวข่าย ! ”

“เป็นคุณนี่เอง ! ”

จ้าวซวู่ไม่ได้โง่ เมื่อสติกลับมา ก็จ้องมองจ้าวข่ายอย่างโกรธจัด

จ้าวข่ายทำชั่วไปแล้วอกสั่นขวัญกลัวเล็กน้อย

ท้ายที่สุด การลอบสังหารอานกั๋ว ก็เป็นเอกฉันท์ต่อโลกภายนอก แม้ว่าเขาจะล้มเหลว และถูกตำหนิ เขาก็ทำเพื่อตระกูล

อย่างไรก็ตาม องครักษ์ที่กล้าลอบสังหารครอบครัวของเขา นี่มันเป็นอาชญากรรมครั้งใหญ่แล้ว !

“จ้าวซวู่ คุณอย่าหลงกลคนแซ่ฉินนะ ! ”

“เขาเป็นคนที่โจมตีใส่ร้ายคนอื่น ”

“คุณอย่าลืมสิ วันนี้เรามาทำอะไร ” จ้าวข่ายส่งสายตา

จ้างซวู่กำหมัดอย่างโกรธจัด กัดฟันพูด “ศัตรูภายนอก ฉันต้องจัดการอยู่แล้ว”

“อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ภายใน ฉันก็ต้องจัดการอย่างแน่นอน ! ”

“ถ้าฉันรู้ว่าใคร ที่ตระกูลจ้าวแอบฆ่าหยวนหู่กับหยวนหลาง อย่างลับ ๆ เพื่อทำให้ฉันถูกลงโทษ ฉันจะทำให้มันชดใช้ด้วยเลือด ! ”

สีหน้าของจ้าวเทียนเล่อ ก็เคร่งขรึมและน่ากลัวเช่นกัน

เขาไม่ค่อยรู้เรื่องกัวเซิงและพี่น้องสามคนของหยวนซื่อมากนัก

ตอนนี้ เมื่อเห็นลูกชายของเขาเผชิญหน้ากับฉินเทียนตัวต่อตัว เขาที่เป็นคนฉลาด ก็ค้นพบความแปลกประหลาดในทันที

แม้ว่าเขาจะเจอฉินเทียนเป็นครั้งแรก แต่ก็พบว่า ฉินเทียนนั้นบ้าคลั่งมาก

แต่ว่า คนที่บ้าอย่างฉินเทียน จะไม่พูดโกหก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า เขากำจัดหยวนหลาง และฆ่าหยวนเป้า

ถ้าหากหยวนหู่หยวนหลาง ถูกเขาฆ่าจริง ๆ เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่กล้ายอมรับ

มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น คนที่ฆ่าหยวนหู่และหยวนหลาง เป็นคนอื่น

ฉินเทียนพูดถูก การตายของหยวนหู่ หยวนหลาง รวมไปถึงกัวเซิง ที่โชคร้ายที่สุด แน่นอนว่าเป็นลูกชายของเขาจ้าวซวู่

แล้วกำไรสูงสุดคืออะไรกันล่ะ ?

ถ้าพูดตามกฎแล้ว คนที่ได้กำไรสูงสุด มักจะเป็นฆาตกรตัวจริงที่อยู่เบื้องหลัง

ตอนนี้ ฆาตกรตัวจริง กำลังจะออกมาแล้ว

เป็นไปได้ที่จะจินตนาการถึงอารมณ์ของพ่อลูก หลังจากที่เล่นกับสิ่งชั่วร้าย และถูกเก็บไว้ในความมืดเป็นเวลานานขนาดนี้

จ้าวเทียนจีเยาะเย้ย “พี่รอง วันนี้พวกเรามาทำอะไรกันเหรอ ? ”

“เรื่องสำคัญยังไม่ได้รารือ เราจะถูกคนคนที่มีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่ ยั่วยุไม่ได้นะ”

จ้าวเทียนเล่อกัดฟัน รู้ว่าเรื่องสำคัญต้องเร่งด่วน

เขายิ้มและพูดว่า “ขอบคุณคุณฉินที่เตือน ”

“เรื่องนี้ ตระกูลจ้าวจะต้องสืบหาความจริงให้ปราฎจงได้ จะไม่ปล่อยฆาตกรคนนี้ และไม่มีวันทำผิดต่อคนดี”

“เพียงแต่ว่าคุณฉิน ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ฆ่าหยวนหลางหยวนหู่ ”

“แต่คุณฆ่าหยวนเป้า เรื่องนี้ ยังไงเราก็ต้องคิดบัญชีกันวันนี้”

ฉินเทียนหัวเราะเยาะและพูดว่า “เอาเลย ”

“ได้ !”

“กล้าดี ! ”

ในสายตาของจ้าวเทียนเล่อ มีความรู้สึกของการแข่งขัน จ้าวแห่งเมืองหยุนชวนผู้นี้ ในที่สุดก็จะเริ่มเล่นแล้ว

ทันทีที่เขาโบกมือ ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยกกระดานหมากรุกขึ้นมา

หมากรุกด้านบนบางอันเป็นหมากรุกพิเศษ แต่ละตัวหมากรุก จะมีชื่อเมืองเขียนอยู่

มีตัวหมากรุกทั้งหมดสามสิบตัว ก็คือนครระดับเมืองทั้งสามสิบแห่ง

อานกั๋วมองอย่างละเอียดและขมวดคิ้ว “หมากรุกสามสิบชิ้นนี้ เป็นตัวแทนของเมืองทั้งหมด ในเมืองหยุนชวนและหนานเจียง”

“เจ้าบ้านจ้าว ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการจะทำอะไร ? ”

“หรือว่า ต้องการใช้นครระดับเมืองเหล่านี้ เป็นตัวหมากรุกเพื่อมาเล่นเกมงั้นเหรอ ?”

“คุณพูดถูกแล้ว ”

จ้าวเทียนเล่อเยาะเย้ย “เพียงแต่ป้ายเหล่านี้ที่มีชื่อเมืองพวกนี้ ไม่ใช่ตัวหมากรุกของฉัน แต่เป็นชิปของฉัน ”

หลังจากพูด เขาก็ตะโกนขึ้นทันที “องครักษ์ตระกูลจ้าวของฉันอยู่ที่ไหน ! ”

ข้างหลังเขา องครักษ์ผู้สังหารทั้งเจ็ดคน พูดพร้อมกัน “ครับ!”

พวกเขาเต็มไปด้วยพลังงาน และทั้งเจ็ดก็พูดพร้อมกัน เสียงหึ่งและก้องกังวาน ทำให้แก้วหูของทุกคนเจ็บ

จ้าวเทียนเล่อพูดอย่างภาคภูมิใจ “เห็นหรือยัง ? องครักษ์ทั้งเจ็ดนี้ ก็คือหมากรุกของฉัน ”