บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 366

“จ้าวข่าย ! ”

“เป็นคุณนี่เอง ! ”

จ้าวซวู่ไม่ได้โง่ เมื่อสติกลับมา ก็จ้องมองจ้าวข่ายอย่างโกรธจัด

จ้าวข่ายทำชั่วไปแล้วอกสั่นขวัญกลัวเล็กน้อย

ท้ายที่สุด การลอบสังหารอานกั๋ว ก็เป็นเอกฉันท์ต่อโลกภายนอก แม้ว่าเขาจะล้มเหลว และถูกตำหนิ เขาก็ทำเพื่อตระกูล

อย่างไรก็ตาม องครักษ์ที่กล้าลอบสังหารครอบครัวของเขา นี่มันเป็นอาชญากรรมครั้งใหญ่แล้ว !

“จ้าวซวู่ คุณอย่าหลงกลคนแซ่ฉินนะ ! ”

“เขาเป็นคนที่โจมตีใส่ร้ายคนอื่น ”

“คุณอย่าลืมสิ วันนี้เรามาทำอะไร ” จ้าวข่ายส่งสายตา

จ้างซวู่กำหมัดอย่างโกรธจัด กัดฟันพูด “ศัตรูภายนอก ฉันต้องจัดการอยู่แล้ว”

“อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ภายใน ฉันก็ต้องจัดการอย่างแน่นอน ! ”

“ถ้าฉันรู้ว่าใคร ที่ตระกูลจ้าวแอบฆ่าหยวนหู่กับหยวนหลาง อย่างลับ ๆ เพื่อทำให้ฉันถูกลงโทษ ฉันจะทำให้มันชดใช้ด้วยเลือด ! ”

สีหน้าของจ้าวเทียนเล่อ ก็เคร่งขรึมและน่ากลัวเช่นกัน

เขาไม่ค่อยรู้เรื่องกัวเซิงและพี่น้องสามคนของหยวนซื่อมากนัก

ตอนนี้ เมื่อเห็นลูกชายของเขาเผชิญหน้ากับฉินเทียนตัวต่อตัว เขาที่เป็นคนฉลาด ก็ค้นพบความแปลกประหลาดในทันที

แม้ว่าเขาจะเจอฉินเทียนเป็นครั้งแรก แต่ก็พบว่า ฉินเทียนนั้นบ้าคลั่งมาก

แต่ว่า คนที่บ้าอย่างฉินเทียน จะไม่พูดโกหก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า เขากำจัดหยวนหลาง และฆ่าหยวนเป้า

ถ้าหากหยวนหู่หยวนหลาง ถูกเขาฆ่าจริง ๆ เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่กล้ายอมรับ

มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น คนที่ฆ่าหยวนหู่และหยวนหลาง เป็นคนอื่น

ฉินเทียนพูดถูก การตายของหยวนหู่ หยวนหลาง รวมไปถึงกัวเซิง ที่โชคร้ายที่สุด แน่นอนว่าเป็นลูกชายของเขาจ้าวซวู่

แล้วกำไรสูงสุดคืออะไรกันล่ะ ?

ถ้าพูดตามกฎแล้ว คนที่ได้กำไรสูงสุด มักจะเป็นฆาตกรตัวจริงที่อยู่เบื้องหลัง

ตอนนี้ ฆาตกรตัวจริง กำลังจะออกมาแล้ว

เป็นไปได้ที่จะจินตนาการถึงอารมณ์ของพ่อลูก หลังจากที่เล่นกับสิ่งชั่วร้าย และถูกเก็บไว้ในความมืดเป็นเวลานานขนาดนี้

จ้าวเทียนจีเยาะเย้ย “พี่รอง วันนี้พวกเรามาทำอะไรกันเหรอ ? ”

“เรื่องสำคัญยังไม่ได้รารือ เราจะถูกคนคนที่มีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่ ยั่วยุไม่ได้นะ”

จ้าวเทียนเล่อกัดฟัน รู้ว่าเรื่องสำคัญต้องเร่งด่วน

เขายิ้มและพูดว่า “ขอบคุณคุณฉินที่เตือน ”

“เรื่องนี้ ตระกูลจ้าวจะต้องสืบหาความจริงให้ปราฎจงได้ จะไม่ปล่อยฆาตกรคนนี้ และไม่มีวันทำผิดต่อคนดี”

“เพียงแต่ว่าคุณฉิน ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ฆ่าหยวนหลางหยวนหู่ ”

“แต่คุณฆ่าหยวนเป้า เรื่องนี้ ยังไงเราก็ต้องคิดบัญชีกันวันนี้”

ฉินเทียนหัวเราะเยาะและพูดว่า “เอาเลย ”

“ได้ !”

“กล้าดี ! ”

ในสายตาของจ้าวเทียนเล่อ มีความรู้สึกของการแข่งขัน จ้าวแห่งเมืองหยุนชวนผู้นี้ ในที่สุดก็จะเริ่มเล่นแล้ว

ทันทีที่เขาโบกมือ ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยกกระดานหมากรุกขึ้นมา

หมากรุกด้านบนบางอันเป็นหมากรุกพิเศษ แต่ละตัวหมากรุก จะมีชื่อเมืองเขียนอยู่

มีตัวหมากรุกทั้งหมดสามสิบตัว ก็คือนครระดับเมืองทั้งสามสิบแห่ง

อานกั๋วมองอย่างละเอียดและขมวดคิ้ว “หมากรุกสามสิบชิ้นนี้ เป็นตัวแทนของเมืองทั้งหมด ในเมืองหยุนชวนและหนานเจียง”

“เจ้าบ้านจ้าว ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการจะทำอะไร ? ”

“หรือว่า ต้องการใช้นครระดับเมืองเหล่านี้ เป็นตัวหมากรุกเพื่อมาเล่นเกมงั้นเหรอ ?”

“คุณพูดถูกแล้ว ”

จ้าวเทียนเล่อเยาะเย้ย “เพียงแต่ป้ายเหล่านี้ที่มีชื่อเมืองพวกนี้ ไม่ใช่ตัวหมากรุกของฉัน แต่เป็นชิปของฉัน ”

หลังจากพูด เขาก็ตะโกนขึ้นทันที “องครักษ์ตระกูลจ้าวของฉันอยู่ที่ไหน ! ”

ข้างหลังเขา องครักษ์ผู้สังหารทั้งเจ็ดคน พูดพร้อมกัน “ครับ!”

พวกเขาเต็มไปด้วยพลังงาน และทั้งเจ็ดก็พูดพร้อมกัน เสียงหึ่งและก้องกังวาน ทำให้แก้วหูของทุกคนเจ็บ

จ้าวเทียนเล่อพูดอย่างภาคภูมิใจ “เห็นหรือยัง ? องครักษ์ทั้งเจ็ดนี้ ก็คือหมากรุกของฉัน ”

“แน่นอน ถ้าในเกมแรกคุณฉินแพ้เอาหลงเจียงมาให้ฉัน ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ข้างหลังคุณ ก็สามารถเอาชนะแล้วนำหลงเจียงกลับไปได้ใหม่อีกครั้ง”

“เราแค่ดูผลลัพธ์สุดท้ายเท่านั้น คุณคิดอย่างไร ? ”

เขาพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ซ่อนความเห็นแก่ตัวของเขาไว้ด้วย นั่นคือเท่าที่เป็นไปได้ บทบาทขององครักษ์ทั้งเจ็ด จะต้องถูกใช้งานอย่างเต็มที่

ถ้าหากองครักษ์คนหนึ่งสามารถเล่นได้เพียงครั้งเดียว ย่อมจะเปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามได้เปรียบ

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีการจำกัดจำนวนการรบแต่ละครั้ง ไม่แน่ว่าอาจจะใช้องครักษ์เพียงแค่หนึ่งหรือสองคน ก็สามารถฆ่าได้หมดแล้ว

ชัยชนะอันท่วมท้นแบบนั้น ถึงเรียกได้ว่าสนุก

ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า “เจ้าบ้านจ้าวมีใจแล้ว ”

“ถ้าอย่างนั้น ก็เริ่มกันเถอะ”

“เจ้าบ้านจ้าว เชิญเดินหมากรุกเถอะ”

จ้าวเทียนเล่อถอนหายใจและพูดอย่างเคร่งขรึม “องครักษ์ทั้งเจ็ดฟังคำสั่ง ไม่ว่าจะเป็นใคร ถ้าเอาชนะได้เมืองหนึ่ง ฉันจะให้รางวัลหนึ่งร้อยล้าน ”

“เอาล่ะ ใครอยากจะเป็นผู้ชนะคนแรก ? ”

“ฉัน ! ”

“ฉันเอง ! ”

“ท่านเจ้าบ้าน ให้ฉันไป ! ”หลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวเทียนเล่อ องครักษ์ทั้งเจ็ด ก็ดูตื่นเต้น

ล้วนอยากเป็นผู้ชนะคนแรก

ตราบใดที่ชนะ ไม่เพียงแต่สร้างชื่อให้ตัวเองเท่านั้น แต่ยังได้รับเงินรางวัลร้อยล้านอีกด้วย !

เท่านี้ก็พอให้ร่ำรวยมั่งคั่งไปตลอดชีวิตแล้ว

ต้องบอกว่า กลยุทธ์ในการควบคุมลูกน้องของจ้าวเทียนเล่อนั้นฉลาดมาก

เขารู้ว่าต้องมีผู้กล้าภายใต้รางวัล เขาพอใจมากกับการตอบสนองขององครักษ์ทั้งเจ็ด

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ องครักษ์ห้าหลี่จื้อเจียน ”

“คุณมาเล่นเกมแรกนี้เถอะ ชิปของฝ่ายตรงข้ามคือหลงเจียง ฝั่งเรานี้ ก็ให้ใช้เมืองเฝยเป็นชิปแล้วกัน ”

“จากนี้ไป จื้อเจียน ชะตากรรมของเมืองเฝย อยู่กับคุณแล้ว”

“เจ้าบ้านโปรดวางใจ ถ้าเสียเมืองเฝยไป ฉันจะมอบหัวให้กับคุณ !”

หลี่จื้อเจียนกระโดดออกมา มองไปที่ฉินเทียนและพูดเสียงดัง “คนแซ่ฉิน คุณจะส่งใครมาต่อสู้ ? ”