บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 373

ในคืนดึกจ้าวเฟิงได้รับโทรศัพท์จากจ้าวข่าย ว่ามีคนนั้นได้ค่อยๆแอบย่องเข้ามาในคฤหาสน์ของจ้าวข่าย

ไม่คาดคิดว่าจ้าวเทียนจีนั้นก็อยู่ด้วย　

“ขอคารวะลุงสาม พี่ข่าย”จ้าวเฟิงนั้นน่าเกรงขาม ก่อนที่จะรีบเอ่ย

จ้าวเทียนจีมองไปที่จ้าวเฟิงอย่างนาน ก่อนที่จะเอ่ยยิ้มอย่างเย็นชา“เมื่อก่อน ข้านั้นมองเจ้าผิดไปจริงๆสินะ”

“ไม่คิดเลยว่า เจ้านั้นจะสามารถที่จะจัดการซือเหยียนจงได้”

จ้าวเฟิงรีบเอ่ย “ซือเหยียนจงนั้นได้หักหลังตระกูลจ้าว หลายชายเขานั้นให้องครักษ์ที่สามและองครักษ์ที่เก้านั้น ไปจัดการฆ่าเขาสะ เพื่อจัดการภัยร้ายของตระกูล”

“ใช่ไหม？”จ้าวเทียนจีเอ่ยด้วยอย่างเยือกเย็น “จ้าวเฟิง ซือเหยียนจงไม่ได้ถูกเจ้าฆ่าอย่างนั้นหรอกหรอ？”

จ้าวเฟิงเอ่ยด้วยความหวาดกลัว “ลุงสาม ทำไมท่านถึงเอ่ยเช่นนี้ล่ะ？”

“ทำไมข้านั้นจะต้องทำร้ายซือเหยียนจง？”

จ้าวเทียนจีเอ่ยยิ้มด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ เพื่อที่จะล้างแค้นให้กับพ่อแท้ๆของเจ้ายังไงล่ะ”

“พอได้แล้วจ้าวเฟิง อย่ามาเสแสร้งเลย พวกเขานั้นเข้าใจซือเหยียนจง เขานั้นไม่ยอมที่จะหักหลังตระกูลจ้าว หรือพ่อของเจ้าหรอก”

“เพราะว่าเขานั้นกับพ่อของเจ้านั้น เคยได้รบร่วมสู้ชีวิตกันมา”

“เจ้าวางใจเถอะ เรื่องของเจ้า เจ้าข่ายนั้นบอกกับข้าแล้ว”

“ข้านั้นไม่เพียงแต่จะไม่ลงโทษเจ้า อีกทั้งอยากจะเอ่ยว่า เจ้าทำได้ไม่เลวเลยนะ

จ้าวข่ายเอ่ยอย่างตื่นเต้น “จ้าวเฟิง อย่างเกรงกลัวไปเลย！”

“เจ้านั้นวางแผนจัดการซือเหยียนจง พวกเรานั้นอยากที่จะขอบคุณเจ้าต่างหาก ！”

“ตอนนี้เจ้าจ้าวเทียนเล่อนั้นก็เหมือนหมาตัวเดียวที่ตกน้ำ！”

จ้าวเฟิงรีบเอ่ยตอบ “ขอบคุณพี่ข่ายมากครับ ขอบคุณลุงสาม！”

“ลุงสาม ผมนั้นคิดมาตลอดว่า ท่านนั้นเหมาที่จะเป็นเจ้าบ้านมากกว่าจ้าวเทียนเล่อ”

“พี่ข่าย นั้นก็เหมาะกว่าที่จะเป็นคนสืบทอดต่อจ้าวซวู่”

จ้าวเทียนจีนั้นด้วยสายตาที่กระหาย ก่อนที่จะเข้าไปจับมือของจ้าวเฟิงแล้วเอ่ย “หลานชายที่รัก มา มานั่งคุยกันก่อน”

“อ่า พูดแล้วพวกเรานั้นเป็นคนบ้านเดียวกันนะ แต่ว่าไม่เคยได้เอ่ยได้คุยกันดีๆมาก่อนเลย”

“จ้าวเฟิง เจ้านั้นต้องวางแผนที่จะช่วยพวกเรานั้นกำจัดจ้าวเทียนเล่อ และจ้าวซวู่ จริงๆแล้วก็เพื่อที่จะช่วยพ่อของเจ้าล้างแค้นใช่ไหม？”

จ้าวเฟิงเปลือกตานั้นกระตุกแรงมาก ก่อนที่จะควบคุมสติของตนเองแล้วเอ่ยกัดฟัน “ใช้ครับ！”

จ้าวเทียนจีมองไปที่จ้าวเฟิง เมื่อพบกับการตอบสนองของจ้าวเฟิง เขานั้นพอใจเป็นอย่างมาก

“แม่ของเจ้านั้นก็เป็นคนที่เก่งกาจฉลาดมาก ตอนแรกที่เข้ามาในบริษัท——”

จ้าวเฟิงกัดฟันเอ่ย“ลุงสาม อย่าพูดไปเลยครับ！”

“ท่านเรียกข้ามาที่นี่ มีเรื่องอะไรหรอครับ？”

　“หากไม่มีล่ะก็ ผมนั้นอยากที่จะกลับไปพักผ่อน”

จ้าวเทียนจีรีบเอ่ยอย่างเร่งรีบ “หลานชายที่รัก ลำบากเจ้าแล้วน่ะ”

“ในตอบนี้เจ้าจ้าวเทียนเล่อนั้นได้สูญเสียห้าเมือง ส่วนองครักษ์ที่เขาไว้ใจที่สุดก็มาเกิดเรื่องขึ้น เจ้าคิดว่า วันประชุมตระกูลพวกนี้พวกเรานั้นจะฟ้องร้องเขาไหมนะ”

จ้าวเฟิงนั้นลังเล ก่อนที่จะเอ่ยตอบ “ลุงสาม ข้าคิดว่าเวลาของท่านตอนนี้ยังไม่เพียงพอนะ”

“จ้าวเทียนเล่อนั้นได้ครอบครองตระกูลมาหลายปี หากฟ้องร้องเขานั้น อาจจะไม่สำเร็จนะ”

“หากกลับกัน เขาท่านนั้นอยากจะใช้เวลานี้บีบบังคับอำนาจมาสักหน่อย กดดันเขา อันนี้อาจจะประนีประนอมแน่นอน”

“เพียงแค่ท่านลุงสาม ในมือมีอำนาจที่มากขึ้นเรื่องๆ แล้วค่อยหาโอกาสจัดการกับจ้าวเทียนเล่อ”

“เมื่อถึงเวลานั้น ตำแหน่งเจ้าบ้าน คงจะอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมครับ”

“เจ้านั้นพูดถูก ข้านั้นก็คิดเช่นนี้！”

จ้าวเทียนจีเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “หากไปฟ้องร้องตอนนี้ กลับกันจะทำให้บางคนนั้น ยิ่งจะกดดันไปอยู่ทางด้านของจ้าวเทียนเล่อ”

“พวกเรานั้นจะต้องใช้น้ำร้อนในการต้มกบนะ ค่อยๆที่จะกลืนกินจ้าวเทียนเล่อ รอให้ถึงตอนเขานั้นค้นพบ พวกเรานั้นก็ได้กำเอาไว้ในมือไว้หมดแล้ว”

“หลานชายที่รัก หลังจากที่เรื่องสำเร็จลุงสาม นั้นจะต้องขอบคุณเจ้านั้นเป็นอย่างดีแน่ๆ”

“ข่ายเอ๋อร์ เจ้านั้นต่อไปนี้ก็ต้องเรียนรู้กับจ้าวเฟิงเยอะๆนะ！”

วันที่สองจ้าวเทียนเล่อนั้นลังเลเป็นอย่างมาก แต่ก็ได้เปิดประตู เตรียมพร้อมที่จะไปเข้าร่วมประชุมตระกูล

เขาณุ้ดีว่า คนในตระกูลจะต้องไม่ยอมปล่อยเขาไป

　แต่ว่า เขานั้นไม่มีตัวเลือก จำเป็นที่จะต้องไปเผชิญ