บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 374

จ้าวซวู่เอ่ยด้วยความตื่นเต้น“วางใจได้เลยพ่อ！”

“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป หลิวชิงเหยาเธอนั้นก็คือภรรยาของลูกชายท่าน！”

เมื่อก่อนเขานั้น ได้คิดถึงมาตลอดว่า อยากที่จะแต่งงานกับหลิวหรูยู่

แต่ว่า หลิวหรูยู่นั้นไม่ได้แม้แต่จะสนใจเขา ถึงแม้หลิวหรูยู่เธอนั้นจะมีชื่อเสียง แต่ว่าเธอนั้นก็ยังเป็นแค่หลานสาวของอันกั๋ว

หลังจากนี้หัวหน้าตำแหน่งของเจียงหนานนั้น ยังไงสะก็คงไม่พ้นไปจากเธอ

หลิวชิงเหยานั้นก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะเธอนั้นคือลูกสาวคนเดียวของหลิวเช่อ

ตอนนี้หลิวเช่อได้เสียชีวิตไปแล้ว เมืองเป่ยเจียงนั้นได้ถูกยู่หลิงหลงครอบครองคอยดูแล เพียงแค่เขานั้นแต่งงานกับหลิวชิงเหยา เมืองทั้งเมืองของเป่ยเจียงนั้นก็เหมือนของขวัญวันแต่งงาน　

“น้องเฟิง เก่งสุดๆไปเลย！”

“เรื่องดีๆแบบนี้ได้ถูกเจ้าคิดออกมาจนได้นะ เจ้าวางใจเถอะ รอให้ข้านั้นได้แต่งงานกับน้องสะใภ้ของชิงเหยา ข้านั้นจะตอบแทนเจ้าอย่างดีเลยล่ะ”

จ้าวเฟิงรีบเอ่ยออกมาทันควัน “เพื่อนรักนั้นขอให้พี่ซวู่นั้นทำอะไรก็สมหวัง และเอาคนสวยมาให้ได้”

ด้วยเหตุนี้ จ้าวซวู่นั้นได้ถูกเลี่ยวเจี๋ยนั้นคอยปกป้อง อีกทั้งยังทำสินสอดไปด้วย ก่อนที่จะค่อยๆออกจากบ้านตระกูลจ้าว แล้วเดินทางมุ่งไปยังเป่ยเจียง

จ้าวเทียนเล่อหลังจากที่เปลี่ยนจากความเศร้าใจ ก่อนที่จะเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “เฟิงเอ๋อร์ ไปเข้าร่วมประชุมกับพ่อสิ！”

“หึ ข้านั้นก็อยากจะดุเหมือนกัน ว่าพวกคนในตระกูลนั้นจะทำข้ายังไง”

“ข้าจ้าวเทียนเล่อนั้นเคารพตระกูลจ้าว แล้วก็เคารพพวกเขาเหมือนกัน！”

ในตามที่การประชุมตระกูล โดยทีมนำกลุ่มโดยจ้าวเทียนจี นั้นคอยที่จะโจมตีเรื่องที่ได้เสียห้าเมืองไปและถูกทรยศโดยซือเหยียนจง เพื่อมาโจมตีจ้าวเทียนเล่อ

จ้าวเทียนเล่อนั้นรู้ดีว่าเหตุผลของเขานั้นไม่พอ ก่อนที่จะยินยอมแล้วยอมให้อำนาจในบางส่วนออกไป

ทั้งสองฝั่งนั้นได้มอบอำนาจและทำความเข้าใจกันก่อนชั่วคราว

แต่ว่า เรื่องที่ว่าต้องสูญเสียทรัพยากรและกำลังพลของห้าเมือง นั้นและเอาห้าเมืองให้กับเทียนฉิน พวกเขานั้นทะเลาะกันไม่หยุดหย่อน

จ้าวเทียนจีนั้นได้ยื่น แล้วก็ยืนยันที่จะฉีกสัญญาออก และก็ไม่อยากที่จะแบ่งดินแดนออกไป

เป็นแบบนี้ อีกทั้งยังทำให้จ้าวเทียนเล่อยังขาดคนที่ไว้ใจ และเป็นธรรมดาที่จะทำให้จ้าวเทียนเล่อยากที่จะยอมรับ

ในสุดท้าย หมดหนทาง ก่อนที่จะเอ่ยบอกขอจบการประชุม

อีกทั้งสัญญานั้นได้นัดกันไว้สิบวัน ยังสามารถที่จะค่อยๆพิจารณาได้

เมืองเป่ยเจียง หอชงเซียว

ส่วนยู่หลิงหลงที่ได้รับข่าวขอร้องจากจ้าวซวู่ ก่อนที่จะรวบรวมและประชุมกับพรรคพวกห้าเสือ　　

เมืองเป่ยเจียงกับเมืองหนานเจียงนั้น เดิมที่ก็เป็นเมืองทีรุ่งเรือง

แต่ว่า จากที่ฉินเทียนนั้นได้ฆ่าคนไปเมื่อครั้งก่อน ทำให้ได้รับบาดเจ็บกันแสนสาหัส

ไม่เพียงแต่มีพวกนั้นที่เสียชีวิต อีกทั้งยังพวกที่หลายใจ เป็นเพราะหลิวเช่อและยู่หลิงหลงทั้งสามีภรรยานั้น จงใจที่จะส่งคนพวกนี้ไปยังดาบของฉินเทียน

เมื่อถึงมือของฉินเทียน จึงโดนกำจัดทิ้งสะ

หลังจากที่ถูกกำจัด ยู่หลิงหลงได้ควบคุมเมืองเป่ยเจียง และรวบรวมกำลังพล เลยได้มาเป็นนายพลห้าเสือในทุกวันนี้　

ห้าเสือ แยกเป็น หลัวจิง เฉียนเฟิง ซุนอิง จินเปียว อวี๋เซิ่ง

พวกเขาทั้งหมดนั้นต่างก็ภักดีต่อหลิวเช่อรวมถึงยู่หลิงหลง

ในตอนที่หลิวเช่อเสียชีวิตเขานั้นได้เขียนพินัยกรรมเอาไว้ ให้พวกเขานั้นคอยช่วยเหลือยู่หลิงหลง ช่วยกันทำธุรกิจ และปกป้องกิจการในเมืองเป่ยเจียง

แต่ไม่ใช่การล้างแค้น ไม่งั้นก็เหมือนเป็นการทำลายเป่ยเจียง

ห้าเสือถึงแม้พวกเขานั้นจะมีความแค้นในใจ เกลียดฉินเทียนจนเข้าเส้น แต่ว่าพวกเขานั้นก็รู้ ถึงพละกำลังของฉินเทียนและอันกั๋ว พวกเขานั้นยากที่จะไปทำร้าย

ดังนั้น เลยทำตามกลยุทธ์ของยู่หลิงหลง นั่นก็คือ พักการแก้แค้นลงในชั่วหนึ่ง ค่อยๆพักร่างกายและพละกำลังไว้ก่อน

จริงๆแล้ว ที่หลิวเช่อ เสียชีวิต ไม่เพียงแต่อยากจะให้เมืองเป่ยเจียง เป็นหมากสีดำตัวสำคัญของฉินเทียน

แต่ว่า นี่มันเป็นความลับ หากวันนี้มีฉินเทียน ยู่หลิงหลง และอันกั๋ว รวมถึงตระกูลฉินในทิศตะวันออกเฉียงเหนือเท่านั้นที่รู้ความลับพวกนี้

ไม่ถึงในตอนท้ายที่สุด ยู่หลิงหลงนั้นไม่มีทางประกาศออกไปแน่　　

“ตระกูลจ้าวนั้นเพิ่งจะมาที่หอว่างเจียง มากับฉินเทียนและกำลังพลของอันกั๋ว พ่ายแพ้ไม่ได้กลับไปจึงกลับไป”

“ตอนนี้น่าจะกำลังอยู่ในช่วงพิจารณาเกี่ยวกับกลยุทธ์ในช่วงต่อไป ว่าทำไมถึงได้มาถึงที่เป่ยเจียงอย่างกะทันหัน

“ทุกคน พวกคุณคิดว่ายังไง？”

“เจ้าจ้าวซวู่และเลี่ยวเจี๋ย พวกเราจะไปเจอหรือว่าไม่เจอ？”

เมื่อได้ยินเสียงของยู่หลิงหลง ห้าเสือทั้งหมดก็มองหน้ากัน ก่อนที่จะเผยให้ถึงแววตาของความตื่นเต้นกระหาย

ในทั้งห้าเสือ จินเปียวที่มีอารมณ์ร้ายสุดได้เอ่ยออกมาเสียงหนักแน่น

“หรือว่า พวกคุณนั้นหวาดกลัวฉินเทียนหรอ? แล้วทำไมถึงไม่กล้าที่จะล้างแค้น？”

“ทั้งเป่ยเจียงนั้นไม่มีคนเช่นนี้หรอ？”

“ระวังคำพูดของเจ้าไว้หน่อยนะ！” นักห้าเสือหนึ่งคนในนั้นแห่งเป่ยเจียงนามซุนอิงเอ่ย ก่อนที่จะรีบเอ่ยโต้กลับ พร้อมด้วยสายตาที่อาฆาต

เลี่ยวเจี๋ยนั้นไม่ได้สนใจเลยซักนิด ก่อนที่จะเอ่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น “หรือว่า ข้าเอ่ยอะไรผิดไปกันล่ะ？”

“งั้นพวกคุณลองพูดสิ เรื่องที่จะล้างแค้นให้ราชาหลิว พวกคุณนั้นทำอะไรไปแล้วบ้าง？”

“จะมีใครล่ะ ที่อยากจะไปต่อสู้กับฉินเทียน？”

เมื่อได้ยินดังนี้ สีหน้าของห้าเสือแห่งเป่ยเจียงห้าเสือนั้นต่างก็มีสีหน้าดุดัน กัดฟันและเอ่ยไม่ออก　

สีหน้าของยู่หลิงหลงนิ่ง ก่อนที่จะเอ่ยเรียบๆ “นี่มันเป็นเรื่องของพวกเราชาวเป่ยเจียง คนภายนอกนั้นไม่มีคุณสมบัติที่จะมาชี้นำชี้ตีน！”

“พวกเจ้าตระกูลจ้าวนั้นมีวัตถุประสงค์อะไร สามารถที่จะอธิบายออกมาได้”

　เลี่ยวเจี๋ยเอ่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น “ฉินเทียนนั้นเก่งกาจกล้าหาญ ส่วนอันกั๋วนั้นฉลาดแกมโกง ไม่เอ่ยก็ไม่ได้ ว่าพวกเขาสองคนนั้นร่วมมือกันแล้ว ยากที่จะกำจัดจริงๆ”

“พวกคุณนั้นคอยซัพพอร์ตจัดการดูแลกิจการในเมืองเป่ยเจียง ไม่ขยับไปไหน อันนี้ยังพอจะเข้าใจ”

“หากจะเอ่ย ผู้น้ำตระกูลของพวกเรานั้นอยากที่จะร่วมมือกับเป่ยเจียง ช่วยกันกำจัดฉินเทียนและอันกั๋ว？”

ยู่หลิงหลงกัดฟันไม่เอ่ย

จ้าวซวู่ยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ย “น้าหลิน ข้านั้นพูดตรงไปจริงๆ หากเอ่ยอะไรผิดไป ขอให้ท่านอภัยให้ข้าด้วย”

“จริงๆแล้วที่ข้านั้นมาที่เป่ยเจียง นอกจากจะมาร่วมมือกับเมืองเป่ยเจียง แล้วเพื่อกำจัดฉินเทียน ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญ นั่นก็คือ ข้านั้นอยากจะมาเข้าร่วมครอบครัวกับน้าหลิน”

“ร่วมครอบครัว？”ยู่หลิงหลงนั้นตะลึงครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ย“หมายความว่ายังไงกัน？”

จ้าวซวู่พ่นลมหายใจออกมา ก่อนที่จะพยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้แล้วเอ่ย “ผมนั้นชอบลูกสาวของท่านครับ！”

“ผมนั้นอยากที่จะแต่งงานกับเธอครับ！”

“เจ้าว่าอะไรนะ？”ยู่หลิงหลงตกตะลึงช็อก

สำหรับที่ตระกูลจ้างนั้นอยากที่จะร่วมลงมือในการกำจัดฉินเทียนและอันกั๋ว จริงๆแล้วเธอนั้นมองออกตั้งแต่แรกแล้ว

แต่ว่า เอนั้นคิดไม่ถึงว่า จ้าวซวู่นั้นอยากที่จะใช้การขอแต่งงานนี้ในการเข้ามาขอเข้าร่วม