บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 391

จ้าวเทียนจียิ้มและกล่าว “พี่ใหญ่ พี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย”

“งานเลี้ยงอาหารค่ำ ผมกับพี่รองได้พบกับฉินเทียน คำพูดของเขาในตอนนั้นทำให้ผมจดจำได้อย่างลึกซึ้ง”

“ดูเหมือนว่าความหมายของเขาคือต้องการปกป้องหลิวชิงเหยา”

“ตระกูลจ้าวของเรานั้นอาจหาญทำร้ายหลิวชิงเหยา เขาจึงขับไล่ตระกูลจ้าว”

“ผมมองออก เขาไม่ได้พูดล้อเล่น ดังนั้นเพื่อหลิวชิงเหยา เขาจะต้องลงมืออย่างแน่นอน”

“เขาไม่ต้องการให้หลิวชิงเหยาตกไปอยู่ในเงื้อมมือคนบ้าคลั่งอย่างจ้าวเฟิง”

“จากประเด็นนี้ผมสามารถยืนยันได้ว่าฉินเทียนนั้นไม่ใช่คนที่คอยบงการเรื่องชั่วที่อยู่เบื้องหลังจ้าวเฟิง”

จ้าวเทียนเผิงรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

หลิวชิงเหยาแต่งงานเข้าตระกูลจ้าว ต้องการยืมมือตระกูลจ้าวกำจัดฉินเทียนล้างแค้นให้กับการฆาตกรรมของพ่อ

ส่วนฉินเทียนนั้นต้องการปกป้องหลิวชิงเหยา เพื่อความปลอดภัยของหลิวชิงเหยา เขาไม่ลังเลที่จะกำจัดและขับไล่ตระกูลจ้าว

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม จ้าวเทียนเผิงรู้ว่าการไปหาฉินเทียนนั่นคือทางออกเดียวของเขาในเวลานี้

อย่างน้อยประเด็นการปกป้องหลิวชิงเหยา เขาและฉินเทียนนั้นมีความคิดเช่นเดียวกัน

“โอเค!”

“น้องสาม นายพักผ่อนให้ดีเถอะ ฉันจะไปหาฉินเทียนเดี๋ยวนี้!” เมื่อกัดฟันเอ่ยประโยคนั้นแล้วจ้าวเทียนเผิงก็ก้าวเท้าเดินจากไป

ขณะนี้ เป็นเวลากลางดึก

หลังเกิดความโกลาหล ในที่สุดทั้งเมืองก็เงียบสงบลง

ภายในความเงียบ วันรุ่งขึ้นไม่รู้ว่าการแสดงออกนั้นจะเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่หรือความเศร้าโศกที่ยิ่งใหญ่กันแน่

จ้าวเฟิงและคนอื่นคิดว่าพวกเขาจะต้องคว้าชัยชนะอย่างแน่นอน เช่นนั้นพวกเขาต่างก็พักผ่อนกันแล้ว พวกเขาต้องเก็บแรงเพื่อที่จะคว้าชัยการสู้รบในวันพรุ่งนี้

จ้าวเทียนเผิงมายังโรงแรมที่ฉินเทียนกำลังพักอาศัยอยู่ด้วยตัวเขาเพียงคนเดียว

ฉินเทียนยังไม่ได้นอนเอนกายพักผ่อนบนเตียง ทว่ากำลังนั่งขัดสมาธิเพื่อฟื้นฟูสภาพร่างกายและจิตใจอยู่บนโซฟา

เมื่อเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ทางเดิน เขารับรู้ได้ในทันใด

เสียงฝีเท้านั้นหนักแน่น กล่าวได้ว่าคนที่มาเยือนนั้นเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้

ขณะเดียวกัน เขาได้ยินเสียงลมหายใจที่ถี่ระรัว บ่งบอกว่าคนที่มาเยือนกำลังร้อนใจเป็นอย่างมาก

ในที่สุด เสียงฝีเท้าก็หยุดลงหน้าประตู

ราวกับว่าลังเลอยู่ชั่วขณะ จากนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“คุณฉิน คุณพักผ่อนแล้วหรือเปล่า?”

“ผมจ้าวเทียนเผิงแห่งตระกูลจ้าว มีเรื่องอยากจะพบคุณ”

เสียงทุ้มต่ำเป็นอย่างมาก แต่สามารถรับรู้ได้ถึงความนอบน้อมและจริงใจ

อืม?

ตระกูลจ้าว จ้าวเทียนเผิง?

สำหรับชื่อนี้ฉินเทียนนั้นไร้ซึ่งความประทับใจ เขารู้เพียงแค่ว่าเจ้าบ้านของตระกูลจ้าวคือจ้าวเทียนเล่อและจ้าวเทียนจี

“ผมคือพี่ใหญ่ของจ้าวเทียนเล่อ” ด้านนอกประตูมีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

พี่ใหญ่ของจ้าวเทียนเล่อ? นายใหญ่แห่งตระกูลจ้าว?

ฉินเทียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย ไม่รู้ว่านายใหญ่ท่านนี้มาหาเขาด้วยเหตุอันใดในเวลาดึกดื่นค่อนคืน

“เข้ามาเถอะ ประตูไม่ได้ล็อค” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

จ้าวเทียนเผิงทอดถอนหายใจจากนั้นผลักประตูเข้าไป

ภายในห้อง มีแสงสลัว หลังจากที่เขาสามารถปรับสายตาและมองเห็นได้อย่างละเอียด เขาเห็นว่าฉินเทียนนั้นกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟา

ใบหน้าของฉินเทียนสงบนิ่ง จ้องมองเขาด้วยความเงียบ

ไม่รู้ว่าด้วยเหตุใด เมื่อมองดวงตาคู่นั้นของฉินเทียน ฉับพลันอารมณ์ของจ้าวเทียนเผิงก็สงบลง

เขาฟื้นคืนภาพลักษณ์นายใหญ่แห่งตระกูลจ้าวที่สุขุมและมากด้วยประสบการณ์

เขาขยับเก้าอี้และนั่งลงตรงข้ามฉินเทียน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาเอ่ย “คุณฉิน มีเรื่องบางอย่าง ผมอยากจะถามคุณ”

ฉินเทียน “ว่าไงครับ”

จ้าวเทียนเผิง “คุณรู้หรือไม่ ค่ำคืนนี้ตระกูลจ้าวเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ฉินเทียนกล่าวด้วยเสียงราบเรียบ “เรื่องราวภายในตระกูลจ้าวของพวกคุณ ผมไม่ได้สนใจ”

“สาเหตุที่ผลมาปรากฏตัวที่นี่ เป็นเพราะอยากจะดูว่าพวกคุณตระกูลจ้าวต้องการทำอะไรกับหลิวชิงเหยากันแน่”

“รวมถึงการนำห้าเมืองที่พวกคุณพ่ายแพ้ให้แก่ผมไปด้วย”

จ้าวเทียนเผิงเลิกคิ้ว “คุณเป็นกังวลเกี่ยวกับหลิวชิงเหยางั้นเหรอ?”