บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 407

วันที่สอง ซูซูและหยางยู่หลันลางาน ขับรถพาหยางเต๋อกวง เจิงหงซิ่ว หลี่เฟินและหยางเซิน ไปเที่ยวเมืองหลงเจียง

ฉินเทียนพาหยางหลินไปที่สวนสัตว์ร้ายนอกเมือง

เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า หยางหลินถึงกับตกตะลึงไปเลย

นี่ ยังเป็นคนไหม?

ทีละคน มันดุร้ายกว่าสัตว์เดรัจฉาน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาประหลาดใจที่พบหญิงสาวสองคนอยู่ในพื้นที่สัตว์ร้าย คนหนึ่งใบหน้าสวยงามเยือกเย็นราวน้ำค้างแข็ง อีกคนสวยมีเสน่ห์ที่เป็นผู้ใหญ่

พลังการต่อสู้ของหญิงสาวทั้งสอง ดูเหมือนจะไม่อ่อนแอไปกว่าชายร่างใหญ่นั้น

“ถงชวน ”

“คนนั้นคือถงชวนใช่ไหม? ” เมื่อเห็นเขตเสือดุร้าย ชายชาตรีคนหนึ่งไม่ได้ใส่เสื้อ เผชิญกับเสือสองตัวเพียงลำพัง

หยางหลินตะโกนขึ้นมา

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดว่า : “มีคนเหล่านี้อยู่ ยังกลัวอะไรกับตระกูลหม่าของเมืองจิ่นหูหรือไม่ ”

“เพียงแค่พวกเขากล้ามา ฉันก็กล้าขอให้พวกเขาคุกเข่าขอโทษ ”

หยางหลินหัวเราะฮ่าฮ่า แล้วพูดว่า : “ฉินเทียน คุณนี่สุดยอดมากเลย ! ”

“ไม่คิดว่า คุณจะตั้งฐานแบบนี้ได้ ถ้ารู้เร็วกว่านี้ ฉันคงมาหาคุณเร็วขึ้นแล้ว ”

ฉินเทียนเห็นหยางหลินอยากจะลองเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดว่า : “ลูกพี่ลูกน้อง คุณต้องการเข้าไปเรียนรู้หาประสบการณ์สักหน่อยไหม? ”

หยางหลินลังเลสักครู่ แต่ก็ยังยิ้มแบบเจื่อนๆพูดว่า : “ ประสบการณ์หรือ ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ ”

“ฉันรู้ว่า ตัวเองไม่เหมาะกับสิ่งนี้”

ฉินเทียนพยักหน้า

หยางหลินพูดเช่นนี้แล้ว ถือว่าได้ลบล้างความคิดเขาที่จะดึงหยางหลินเข้าร่วมองค์กรคำสาปสวรรค์

แต่ว่า หยางหลินมีความสามารถและวางตำแหน่งตัวเองได้อย่างชัดเจน ฉินเทียนยังคงชื่นชมมาก

คนคนหนึ่ง เพียงแค่รู้จักตัวเอง วางตำแหน่งให้ดี ต่อไปถึงจะเดินตามทางของตัวเองได้ดี

เขาให้ฉานเจี้ยนกดกริ่ง สิ้นสุดการฝึก เรียกชายร่างใหญ่มา

“หยางหลิน? ”

“ฉันดูไม่ผิดใช่ไหม เจ้านี่มาได้อย่างไร! ” เมื่อเห็นหยางหลิน ถงชวนรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างตื่นเต้น

โอบไหล่ของหยางหลิน แล้วตะโกนดังลั่น

เดิมทีเป็นพิธีการที่พวกเขาพบกันก่อนหน้านี้

ตอนนี้

“ค็อก ค็อก! ” หยางหลินถูกตบจนเกือบอาเจียนเป็นเลือด

เห็นได้ว่า ถงชวนคนนี้ มาที่หลงเจียงในช่วงเวลาสั้นๆ ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมากแค่ไหน

เมื่อเห็นทุกคนอยู่ในบรรยากาศที่ดดี ฉินเทียนก็เริ่มสนใจทันที

“ทุกคน ฉันรู้ว่าระหว่างพวกคุณ หลายคนที่ไม่ยอมรับซึ่งกันและกัน ”

“ไม่อย่างนั้น วันนี้พวกเรามาแข่งขันจัดอันดับภายในกันดีไหม? ”

อันดับภายใน?

เมื่อฟังคำพูดของฉินเทียนแล้ว แววตาของทุกคนมีความลิงโลดขึ้นมา

แม้แต่ฉานเจี้ยนก็สนใจ และพูดว่า : “ในเมื่อเจ้าสำนักพูดอย่างนั้น ฉันก็จะเข้าร่วมด้วย ”

“มีการจัดอันดับแล้ว ต่อไปการปฏิบัติงานและเวลาฝึกซ้อม จะตรงเป้าหมายมากขึ้น ”

“และการจัดอันดับสามารถปรับได้ตามผลของการท้าทายในเวลาที่ต่างกัน นอกจากนี้ยังสามารถปรับปรุงความกระตือรือร้นของทุกคน ”

ฝูงชนกระตือรือร้นที่จะลอง

เถียหนิงชวงพูดอย่างตื่นเต้นว่า : “งั้นเรามาจับฉลากกันเพื่อตัดสินลำดับของรอบแรกกัน ”

รวมฉานเจี้ยนด้วย ทั้งหมดมีสิบเอ็ดคน

เดิมทีมีนักแม่นปืนขั้นเทพคนหนึ่งชื่อเถาฟาง เขาเป็นลูกน้องของเฉินเอ้อร์กั่ว ครั้งล่าสุดไปที่ตะวันออกกลางตามล่าปรมาจารย์พิษ ฉินเทียนยืมตัวไปใช้ชั่วคราว

หลังจากฝึกฝนที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว ฉินเทียนพบว่า จุดแข็งของเถาฟาง อยู่ที่นี่ยากที่จะแสดงความสามารถที่ซ่อนอยู่ภายในออกมาอย่างเต็มที่ได้

เมื่อรวมกับการรักษาความปลอดภัยโล่ฟ้าของเฉินเอ้อร์กั่ว กำลังขยายตลาดเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เมื่อเร็วๆนี้ เป็นเวลาที่ต้องการกำลังคน ฉินเทียนจึงให้เถาฟางกลับไปแล้ว

ในอนาคตเมื่อมีภารกิจจำเป็น สามารถให้เถาฟางกลับเข้าทีมได้ตลอดเวลา

ในที่สุด การจับฉลากจัดคู่แข่งขันที่ได้คือ ฉานเจี้ยนคู่หม่าหงเทา ชุยหมิงคู่กับผีหวูฉาง ถงชวนคู่กับเถียปี้

เถียเจี้ยงคู่กับอะเปิน เหมยหงเซว่คู่กับหลังจง

เถียหนิงซวงเว้นว่างชั่วคราว เธอไม่มั่นใจ คิดอยู่สักครู่ มองไปที่ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดว่า : “ฉันไม่สน ฉันอยากจะท้าทายคุณ! ”

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดว่า : “อย่าสร้างปัญหา ”

เขาพูดอย่างเลื่อมใสว่า : “ฉันแพ้แล้ว ”

ที่แท้ แขนเสื้อของเขาไม่ทันระวัง โดนฉานเจี้ยนเฉี่ยวเป็นรู

ฉานเจี้ยนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่อับอายเลยที่เป็นราชามีดเหมียว คุณก้าวหน้าอีกแล้ว”

เถียหนิงซวงใจร้อนจนรอไม่ได้ พูดว่า : “ ลุงฉาน คุณเหนื่อยไหม? ”

“ถ้าคุณไม่เหนื่อย ฉันจะต่อสู้กับคุณสักรอบ ”

ฉานเจี้ยนยิ้มและพูดว่า : “ ที่จริงก็เหนื่อยนะ แต่ว่าน่าจะเกินพอที่จะต่อสู้กับสาวน้อยอย่างคุณคนนี้ ”

เถียหนิงซวงฮึมฮัมแล้วพูดว่า : “ถ้าอย่างนั้นระวังนะ อย่าได้เพลี่ยงพล้ำเชียวนะ! ”

พูดพลางกรีดร้องอย่างดุเดือด ดาบเจ็ดดาวเปล่งประกายออกมา แล้วแทงไปทางฉานเจี้ยน

เธอไม่ค่อยมั่นใจนัก แต่ก็ทำทุกอย่างที่ทำได้ ท้ายสุดก็ไม่สามารถสัมผัสถึงเสื้อผ้าของฉานเจี้ยนได้แม้แต่ปลายก้อย

ตั้งแต่ต้นจนปลายฉานเจี้ยนสงบผ่อนคลายโดยตลอด เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดของเขา

ในที่สุด เถียหนิงซวงพูดอย่างหดหู่ใจแล้วพูดว่า : “โจมตีได้ถูกคนจริงๆ! ”

“ดูเหมือนว่าลุงฉานหนีไม่พ้นที่หนึ่งแล้ว ”

“ช่างเถอะ ฉันยังคงเหลือความแข็งแกร่ง และต่อสู้เพื่ออันดับต่อไป ”

หม่าหงเทายิ้มและพูดว่า : “ สาวน้อยหนิงซวง อย่าเพิ่งท้อ ไม่งั้นเรามาสู้กันสักรอบไหม? ”

แววตาของเถียหนิงซวง เปล่งประกายชั่วขณะหนึ่ง แต่ว่าเธอลังเลสักครู่ พูดอย่างโกรธเคืองว่า : “ช่างเถอะ ฉันประมาณแล้วว่าสู้คุณไม่ได้”

หม่าหงเทาหัวเราะฮ่าฮ่า แล้วพูดว่า : “อย่าท้อแท้ ”

“พวกเรามีสิบเอ็ดคน ถ้าคุณสามารถอยู่ในห้าอันดับแรกได้ ก็คือผู้ชนะ ”

ในเวลานี้ ผีหวูฉางกับชุยหมิงก็ได้ผลแพ้ชนะแล้ว

ผีหวูฉางเป็นผู้ชนะ

สิ่งที่ยากที่สุดในการตัดสินความเหนือกว่ากัน คือคู่ของถงชวนกับเถียปี้

สองคนนี้มีอารมณ์และนิสัยคล้ายคลึงกัน ปกติกินอยู่ด้วยกัน

ตอนนี้เกิดอารมณ์ความดื้อรั้นขึ้นแล้ว ไม่มีใครยอมใครได้ ต่างต้องการที่จะล้มอีกฝ่ายให้ได้

ในที่สุด เถียปี้ยังคงเอาชนะถงชวน ด้วยความได้เปรียบเล็กน้อย