บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 408

ทุกคนพักกันครู่หนึ่ง แล้วการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ หม่าหงเทาท้าทายผีหวูฉาง และเถียหนิงซวงเผชิญกับชุยหนิงแล้ว

การต่อสู้พลิกไปมาอย่างดุเดือด หม่าหงเทาก็ยังคงไม่มีทางเอาชนะผีหวูฉางได้

คนคนนี้คงกระพันเกินไปแล้ว

เขาไม่เพียงแต่เกิดมาพร้อมกับพลังเทพเท่านั้น ยังมีเนื้อหนังมังสาทั้งร่างที่ฝึกปรือมาจนแข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้ามานานแล้ว ทำให้คงกระพันฟันแทงไม่เข้า

ในที่สุด หมาหงเทาทำได้เพียงยอมรับความพ่ายแพ้

เขาแพ้สองรอบติดกันแล้ว

และมีดสั้นบินในมือของเถียหนิงซวง ก็ปราบชุยหมิงอยู่หมัดแล้ว

ท้ายสุด บังคับให้ชุยหมิงไม่ปล่อยมีดบินไม่ได้ เถียหนิงซวงอาศัยประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลม เตรียมการป้องกันล่วงหน้าที่ดี หลีกเลี่ยงได้ทันเวลา

ชุยหมิงถอนหายใจและพูดว่า : “สาวน้อยหนิงซวง คุณชนะแล้ว ”

เถียหนิงซวงรู้สึกไม่สบายใจ จึงรีบพูดขึ้นว่า : “พี่ชุยหมิง ฉันรู้นะว่า คุณออมมือให้ฉัน ”

“ประสบการณ์ลอบสังหารของคุณ เทียบแล้วมากกว่าฉัน ถ้าเป็นการต่อสู้ของชีวิตและความตาย ฉันอาจตายไปแล้วก็ได้ ”

ชุยหมิงยิ้มแล้วพูดว่า : “แพ้แล้ว ก็คือแพ้ ”

“แต่ในอนาคต เรายังคงต้องแลกเปลี่ยนกันให้มากขึ้น เอาส่วนที่ดีไปเติมเต็มในส่วนที่ขาดตกบกพร่อง ”

เถียหนิงซวงพยักหน้า แม้ว่าอยู่ในการควบคุม แต่ยังคงมองออกว่า สาวน้อยภูมิใจมาก

ถงชวนเย้ยหยันพูดว่า : “สาวน้อย ถ้าคุณมีความสามารถ คุณชนะฉันได้อีกครั้ง ”

เถียหนิงซวงเบ้ปากแล้วพูดว่า : “เรียกเถียปี้มา คุณทั้งสองเข้ามาพร้อมกัน ”

เถียปี้ส่ายหัวแล้วพูดว่า : “ฉันต้องการท้าชุยหมิง! ”

พลิกไปมากับการต่อสู้ท้าทายข้ามกัน ฟ้าก็เกือบจะมืดแล้ว

คนเหล่านี้ต่อสู้กันเป็นเวลาหนึ่งวัน โดยไม่รู้ตัว

เพราะว่าต่างใจจดจ่อกับการต่อสู้ทั้งหมด ไม่มีใครรู้สึกเหนื่อยเลย

แม้แต่หยางหลินผู้ไม่เชี่ยวชาญคนนี้ เห็นแล้วยังรู้สึกทึ่ง วันนี้ถือได้ว่าเขาได้เปิดหูเปิดตาอย่างแท้จริง

ในที่สุดการจัดอันดับก็ได้ผลออกมา ทุกคนในองค์กรคำสาปสวรรค์ นอกจากชื่อจริง ยังมีชื่อรหัสของตัวเองอีกด้วย

ผลที่ได้คือ ที่1 ฉานเจี้ยน ที่2 หวูฉาง ที่3 หม่าหงเทา ที่4 เถียหนิงซวง ที่5 ชุยหมิง

ที่6 เถียปี้ ที่7 ถงชวน ที่8 อะเปิน ที่9 เหมยหงเซว่ ที่10 เถียเจี้ยง

และที่11 หลังจง

ที่เป็นเพียงการจัดอันดับชั่วคราวเท่านั้น หากใครไม่ยอมรับ สามารถท้าชิงตำแหน่งคู่ต่อสู้ได้

ตัวอย่างเช่น ถงชวนไม่ยอมรับ และสาบานว่าจะเอาชนะเถียปี้ภายในเจ็ดวัน

และเป้าหมายของเถียหนิงซวงคือหม่าหงเทา

หลังจากมีเป้าหมายที่ชัดเจนแล้ว เป็นไปได้ว่าความก้าวหน้าของพวกเขาจะเร็วมากขึ้น

หยางหลินรับโทรศัพท์แล้ว อาการเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ฉินเทียนยิ้มเยาะเย้ยว่า : “ ลูกพี่ลูกน้อง คนของตระกูลหม่ามาแล้วใช่ไหม? ”

หยางหลินพยักหน้า พูดว่า : “พวกเขาถามว่า จะไปส่งมอบกันที่ไหน ”

ฉินเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า : “ให้พวกเขาไปที่ไนท์คลับมังกรทองเถอะ ”

“บอกพวกเขาว่า สักครู่หนึ่งเราก็ไปถึง “

“โอเค ! ”

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดว่า : “วันนี้ลำบากทุกคนแล้ว เพื่อเป็นการฉลองที่เกิดการจัดอันดับครั้งแรก คืนนี้มาผ่อนคลายกันสักนิด ”

“ไนท์คลับมังกรทอง ฉันเลี้ยงเอง ! ”

“ตอนนี้ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันได้แล้ว ”

เมื่อได้ยินว่าฉินเทียนจะพาทุกคนไปผ่อนคลายที่ไนท์คลับ ทุกคนต่างตื่นเต้น

ปกติพวกเขาพักอยู่ในสวนสัตว์ร้าย เมื่อไม่มีงาน นอกจากฝึกปรือก็นอน พูดตามตรง ช่างน่าเบื่อจริงๆ

แต่ละคนส่งเสียงเฮ แล้ววิ่งตรงไปยังหอพัก

ในเวลาเดียวกัน แลนด์โรเวอร์สีดำสองคัน คันหนึ่งข้างหน้า คันหนึ่งข้างหลัง ผู้คุ้มกันเบนท์ลี่ย์คอนติเนนตัลคันหนึ่ง จอดลงที่ประตูไนท์คลับมังกรทอง

ชายฉกรรจ์เจ็ดแปดคนกระโดดลงมาจากรถแลนด์โรเวอร์ แต่ละคนกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ สายตาดุร้าย

มองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่สิ่งดีที่จะยุ่งเกี่ยว

หลังจากพวกเขากวาดสายตาอย่างระมัดระวัง เพื่อความปลอดภัย หนึ่งในนั้นก็เปิดประตูรถเบนท์ลี่ย์

“คุณชายหม่า น่าจะเป็นที่นี่แล้ว ”

ชายหนุ่มทั้งตัวเต็มไปด้วยแบรนด์เนมก้าวลงมาจากรถ เอ้อระเหยลอยชาย เป็นพ่อพวงมาลัย ดูแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนรุ่นที่สองที่ร่ำรวยจากธุรกิจที่ไม่สุจริต

“รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน ถึงได้กล้ามาหาเรื่อง! ”

บริกรสองคนรีบวิ่งเข้ามา

เพิ่งมาถึงระยะใกล้ ก็ถูกบอดี้การ์ดข้างคุณชายหม่า เตะอย่างโหดร้ายกระเด็นออกไป

คราวนี้ คนในที่เกิดเหตุต่างตกตะลึง

ดนตรีก็หยุดบรรเลงแล้ว

คุณชายหม่าหัวเราเสียงดังฮ่าฮ่าเขาจุดซิการ์มวนหนึ่ง พูดอย่างภูมิใจว่า : “ขอแนะนำตัวเอง ฉันชื่อหม่าเทียนหมิง ”

“เรียกผู้จัดการพวกคุณมาพบฉัน ”

ทุกคนได้รับมอบผลกระทบนี้ทำให้สงบนิ่งไปเลย

ผู้จัดการล็อบบี้ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งในชุดสูท วิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน

เขาขมวดคิ้ว ถามว่า : “คุณหม่า พวกคุณหมายความว่าอะไร? ”

“ถ้าพวกคุณมาเพื่อหาเรื่องล่ะก็ ฉันบอกได้เลยว่า ที่นี้คือสถานที่ของพี่เทียน ”

“พวกคุณน่าจะรู้ว่าพี่เทียนคือใครนะ? ”

หม่าเทียนหมิงกล่าวอย่างสบายๆว่า : “ฉันไม่รู้ว่าใครคือพี่เทียน ดูเหมือนว่า เขาจะมีชื่อเสียงมากในหลงเจียงของพวกคุณหรือ ”

“ถ้าอย่างนั้น บอกให้เขารีบมาพบฉัน ”

“คุณชายมาทำธุระที่หลงเจียน เขาจัดการให้ฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันไม่รังเกียจที่จะให้ทิปเล็กน้อยแก่เขา ”

เห็นได้ชัดว่านี่คือการทำให้ “พี่เทียน” อับอายขายหน้า ผู้จัดการล็อบบี้และชายหนุ่มที่รับผิดชอบการรักษาความปลอดภัย ต่างเร่งรีบกรูกันเข้ามา จ้องตาถมึงทึง

พนักงานรักษาความปลอดภัยด้านนอกสองคนที่เพิ่งถูกหม่าเทียนหมิงทำอับอายขายหน้า ก็รีบพุ่งเข้ามาด้วย

“ผู้จัดการหวาง ไอ้พวกสารเลว! ”

“พวกเขามาก่อกวน รีบจัดการพวกเขา! ”

ผู้จัดการหวางจ้องมองมาที่หม่าเทียนหมิง พูดอย่างเย็นชาว่า : “ ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย อธิบบายดีๆให้ฉันฟังอย่างชัดเจน ”

“มิฉะนั้น อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ ”

“ ในหลงเจียง ยังไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องใสสถานที่ของพี่เทียน! ”

หม่าเทียนหมิงพ่นควันบุหรี่ออกมา พูดกับบอดี้การ์ดข้างกายว่า : “บอกลูกเต่ากลุ่มนี้ซิ ว่าพวกเราเป็นใคร ”