บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 410

เจียงหงขมวดคิ้ว อดไม่ได้เงยหน้าขึ้น แล้วมองด้านบน

หม่าเทียนหมิงหมอบอยู่ริมหน้าต่าง และส่งจูบมาให้เจียงหง

เจียงหงรู้สึกถูกรุกราน เธอก้มหน้าลงและพูดดอย่างเย็นชาว่า “บอกแล้วไง ฉันไม่ได้รับดื่มเป็นเพื่อน ! ”

“ไปให้พ้น อย่ามากระทบอารมณ์ของฉัน! ”

เหล่าอู่กลอกตาและพูดอย่างโกรธเคืองว่า : “นังเพศยา เก่งมากนักใช่ไหม! ”

พูดแล้ว ก็เอื้อมมือไปจับเจียงหง

“อย่ามาแตะต้องฉัน! ” ด้วยความโกรธ คว้าแก้วไวน์ที่อยู่ตรงหน้า สาดไวน์ไปที่หน้าของเหล่าอู่

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะหนึ่งในที่เกิดเหตุ

คนรอบข้าง เมื่อครู่ที่ผ่านมาต่างก็เห็นว่าพวกที่มาจากเมืองอู่หูเมืองจิ่นหูเหล่านี้ ก้าวร้าวเพียงใด

ตอนนี้ เจียงหงหกล้าที่จะสาดไวน์ลงบนหน้าผู้ชายคนนี้

ดูเหมือนว่าจะเป็นหายนะครั้งใหญ่แล้ว !

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ”

ที่หน้าต่างชั้นสาม หม่าเทียนหมิงเห็นเหตุการณ์นี้แล้วปรบมือหัวเราะ

“น่าสนใจ! ”

“ช่างน่าสนใจ! ”

“ที่แท้ก็คือดอกกุหลาบมีหนาม ไม่เลว ฉันชอบ ”

“เหล่าอู่ ฉันจะทดสอบเธอสักหน่อย ห้ามใช้กำลัง คิดหาวิธี ทำให้เธอพร้อมมาดื่มกับฉัน”

“ถ้าทำไม่ได้ ลงโทษตัวเองดื่มเหล้าสามแก้ว ”

เหล่าอู่ใช้มือลูกหน้าตัวเอง ระงับความโกรธทันที

เขามองเจียงหง พูดอย่างเหยียดหยันว่า : “แกล้งทำเป็นสูงส่ง! ”

“ไม่ใช่ต้องการเงินหรือ? คุณชายของตระกูลพวกเรามีจำนวนมาก! ”

เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูท ดึงธนบัตรออกมาปึกหนึ่ง

“เหล่านี้ เพียงพอไหม? ”

“ทำให้คุณชายของพวกเราพอใจ ยังมีทิปอีกนะ ”

พูดแล้ว ก็โยนเงินลงบนใบหน้าของเจียงหง

เจียงหงโกรธจัด ภายใต้การจ้องมองของผู้คน เธอรู้สึกถึงความอัปยศอดสูอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

“ไอ้พวกสารเลวมาจากไหน! ”

ด่าเสร็จแล้ว เธอก็ฉวยกระเป๋าตัวเอง ลุกขึ้นและเดินจากไปด้วยความโกรธ

สายตาของเหล่าอู่หยุดนิ่ง แต่หม่าเทียนหมิงเพิ่งสั่งให้เขาไม่ให้หยาบกระด้าง ดังนั้น เขาจึงเงยหน้าขึ้น และมองไปที่หม่าเทียนหมิงเพื่อขอคำแนะนำ

หม่าเทียนหมิงมองเงาการจากไปของเจียงหงอย่างเย็นชา ตะโกนว่า : “ห้าหมื่น! ”

เห็นเจียงหงไม่สนใจ เขากัดฟันแล้วพูดว่า : “หนึ่งแสน! ”

“มีเงินมากนักก็เอาไปแสดงความกตัญญูต่อแม่คุณเถอะ! ” เจียงหงด่าด้วยความโกรธ แล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

เมื่อเห็นเธอกำลังจะออกจากประตูไนท์คลับไป

แววตาของหม่าเทียนหมิง ฉายแววโหดร้าย กัดฟันแล้วพูดว่า : “เชิญดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง! ”

“เหล่าอู่ จัดการ! ”

“ครับ ! ” เหล่าอู่ตอบรับอย่างกระติรือล้น นำพี่น้องข้างกายสองคน เหมือนเสือหิววิ่งเข้าหาเจียงหง

“สาวงาม ระวัง! ”

“หนีเร็ว! ” คนในฝูงชน อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเตือน

เจียงหงหันหน้ามาเห็นเหตุการณ์ กรีดร้องด้วยความตกใจ รีบวิ่งไปที่ประตู

แต่ว่า เธอสวมรองเท้าส้นสูง ไม่ทันระวังตัว เธอร้องอุทานแล้วล้มลงไปข้างหน้า

ในเวลานี้ พอดี กลุ่มคนเดินเข้ามาจากประตู

ร่างของเจียงหง พุ่งเข้าหาชายที่อยู่ตรงกลางพอดี

“ระวัง ” ฉินเทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง เอื้อมมือออกไปโดยไม่รู้ตัว คว้าเอวเธอไว้

เจียงหงตกตะลึง เมื่อเห็นใบหน้าที่ใสสะอาดและหล่อเหลา สายตานิ่งเฉยแต่ซ่อนความโกรธไว้บนใบหน้า อดไม่ได้ที่จะสับสน

เธอกลืนน้ำลาย ปิดตาและหอบหายใจอย่างรุนแรง

“เป็นความฝัน ”

“ฉันกำลังฝันใช่ไหม? ” เธอบ่นพึมพำ

ฉินเทียนเห็นใบหน้าที่ค่อนข้างคุ้นเคย ตกตะลึงไปชั่วขณะ และก็นึกถึงคนแบบนี้

อยากจะพูดอะไร เวลานี้ เหล่าอู่พาสหายสองคน มาถึงแล้ว

“ไอ้สารเลว! ”

“คุณกล้าแตะต้องผู้หญิงที่คุณชายของพวกเราชอบ รีบปล่อยมือ! ”

เหล่าอู่พูดแล้ว ยื่นมือออกมาดึงเจียงหง

เดิมทีฉินเทียนต้องการประคองเจียงหงขึ้นมา ใครจะรู้ว่าเมื่อเจียงหงเห็นความดุร้ายของเหล่าอู่ จะกรีดร้องเสียงหลงออกมา