บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 411

เมื่อเห็นว่าคนทั้งสถานที่นั้นต่างมองมา ฉินเทียนไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ พูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันบอกแล้ว วันนี้เป็นวันหยุดพวกคุณ เชิญพวกคุณมาเล่นสนุก”

“พวกคุณไม่ต้องสนใจ สนุกให้เต็มที่ ฉันจัดการทุกอย่างเอง”

“พี่ พวกเราขึ้นไปเถอะ”

เขากับหยางหลิน ทั้งสองเดินขึ้นไปที่ชั้นบน

เถียหนิงซวงและคนอื่นๆต่างยิ้มกว้าง

ในเมื่อฉินเทียนพูดแบบนี้แล้ว พวกเขาก็ไม่อยากจะยุ่งด้วยแล้ว

และพวกเขารู้ว่า นายน้อยหม่าคนนี้ จะซวยในไม่ช้าแล้ว

ขับเคลื่อนด้วยบรรยากาศของสถานที่นั้น พวกเขาผ่อนคลาย เริ่มดื่มเหล้าเต้นรำ

หยางหลินตามหลังฉินเทียนมาถึงชั้นสาม

ทันทีที่เข้าห้อง พวกเขาสองก็ถูกลูกน้องของหม่าเทียนหมิงล้อมไว้

ลูกน้องเหล่านี้ สีหน้าเคร่งขรึม ในมือต่างหยิบอาวุธมีคมออกมา

ดูเหมือนว่าฉินเทียนจะไม่เห็น ดึงเก้าอี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของหม่าเทียนหมิงออกมานั่งลง แล้วจุดบุหรี่มวนหนึ่ง

หม่าเทียนหมิงจ้องฉินเทียนไม่ละสายตา พูดเยาะเย้ย “ทำตัวอวดเก่งกับฉันเหรอ?”

“ดูกู๋หว่าไจ๋มากไปหรือเปล่า?”

“คุณเคยเห็นมั้ยพี่ใหญ่ตัวจริงข้างนอกเป็นยังไง?”

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดว่า “อย่าพูดมาก พี่ฉันบอกแล้ว คุณตั้งใจหลอกเขา”

“เขาแบ่งจ่ายหลายครั้ง ทยอยจ่ายหนึ่งล้านให้คุณ ใช่แบบนี้ไหม?”

หม่าเทียนหมิงพูดเยาะเย้ย “ใช่แล้วไง?”

“คุณอยากต่อรองกับฉันเหรอ?”

ฉินเทียนส่ายหัวแล้วพูด “คนอย่างฉันไม่เคยต่อรอง เท่าไหร่เท่านั้นเสมอ”

“อย่างนี้ละกัน ก็ไม่ต้องบอกว่าฉันรังแกคุณ”

“หนึ่งล้านของพี่ฉัน คุณคืนกลับมา นอกจากนี้ ชดเชยค่าเสียหายทางจิตใจให้เขาอีกหนึ่งล้านด้วย”

“เรื่องนี้ ก็ช่างมันไป”

“คุณพูดอะไรนะ?” หม่าเทียนหมิงหัวเราะอย่างโมโห เขาพูดอย่างโกรธเคือง “ไอ้หมา แกเอาขนไก่ไปทำลูกศรจริงๆเหรอ!”

“อย่าคิดว่าที่นี่เป็นพื้นที่ของแก แกเชื่อไหม ฉันก็ฆ่าแกได้เหมือนกัน?”

ได้ยินคำพูดนี้แล้ว บอดี้การ์ดหลายคนที่อยู่ข้างหลังฉินเทียน ก็ก้าวไปข้างหน้าทันที

มีดสั้นในมือ ฉายแสงเย็นเยียบ

“พูดแบบนี้ คุณไม่เห็นด้วยกับแผนการของฉันเหรอ?” ฉินเทียนมองหม่าเทียนหมิง เปล่าควันออกมาหนึ่งที

หม่าเทียนหมิงพูดเยาะเย้ย “อย่าฝันเลย!”

“ไอ้นักเลงน้อยๆในหลงเจียง ก็กล้าอวดดีต่อหน้าฉัน”

“แกก็ไม่ออกไปสืบถามดู พวกเราตระกูลหม่าจิ่นฮู๋ มีความเป็นอยู่แบบไหน”

“ทำให้ฉันโมโห ฉันโทรโทรศัพท์หนึ่งสาย จัดการหลงเจียงให้เรียบได้เลย!”

ดวงตาฉินเทียนแข็งเย็น “ในเมื่อคุณไม่เห็นด้วย งั้นฉันก็ทำได้แค่เพิ่มดอกเบี้ยแล้ว”

“เผื่อหนทางไว้หน่อยเถอะ”

หม่าเทียนหมิงโกรธมาก ตอนแรกเขาก็ไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่พื้นที่ของตัวเอง ดังนั้นจึงอดทนเจรจากับฉินเทียน

คิดไม่ถึงว่า ความเย่อหยิ่งของฉินเทียน เกินกว่าที่เขาคิด

เขาตะโกนพูด “ฆ่ามันซะ!”

เมื่อได้ยิน ไอ้คนสองคนที่อยู่ข้างหลัง ก็ยื่นมือมาจับไหล่ของฉินเทียน

“ระวัง!” หยางหลินที่อยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

ฉินเทียนหันตัวเอามือข้างหนึ่งจับวางบนโต๊ะกะทันหัน โดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงบนใบหน้า

แย่งมีดสั้นเล่มหนึ่งมาจากมืออีกข้าง มีเสียงพรึ่บ แทงมือข้างนี้ติดอยู่กับโต๊ะ

“โอ๊ย!”

ฝ่ามือถูกแทงทะลุ ไอ้นี่กรีดร้องอย่างโหยหวนขึ้นมา

หม่าเทียนหมิงตกใจจนเกือบตกลงมาจากเก้าอี้ เขาพูดด้วยความตกใจ “ไป!”

“เข้าไปด้วยกัน! ฆ่ามันให้ฉันซะ!”

คนอื่นๆที่เหลือตกใจมาก ในเสียงคำราม พุ่งเข้าหาฉินเทียนพร้อมกัน

ฉินเทียนคว้าเก้าอี้ตัวหนึ่ง แล้วเหวี่ยงมันไป

เพี้ยะ!

เพี้ยะเพี้ยะเพี้ยะ!

ทำเอาบอดี้การ์ดหลายคนหัวแตกเลือดออก ล้มลงกับพื้น จับหัวร้องอย่างเจ็บปวด อย่างเรียบง่ายและเรียบร้อย

“ตอนนี้ ยอมรับเงื่อนไขของฉันได้หรือยัง?” ฉินเทียนวางเก้าอี้ลง มองหม่าเทียนหมิง เผยรอยยิ้มที่สดใสออกมา

สีหน้าของหม่าเทียนหมิงขาวซีด ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ