บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 43

สรุปบท บทที่ 43 หนึ่งรุ่นสู้หนึ่งรุ่นไม่ได้: บัญชามังกรเดือด

บทที่ 43 หนึ่งรุ่นสู้หนึ่งรุ่นไม่ได้ – ตอนที่ต้องอ่านของ บัญชามังกรเดือด

ตอนนี้ของ บัญชามังกรเดือด โดย สวรรค์ไร้เทียมทาน ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายแฟนตาซีทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 43 หนึ่งรุ่นสู้หนึ่งรุ่นไม่ได้ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ซูซูตกตะลึง มองฉินเทียนและพูด : “คุณไปทำอะไรนะ?”

“ทำไมถึงทิ้งฉันไว้คนเดียว?”

ฉินเทียนพูดอย่างรู้สึกผิด : “ผมก็แค่หาเวลาว่างไปซื้อรถฝั่งตรงข้าม”

“ขอโทษ ผมควรจะบอกคุณล่วงหน้า!”

“ผมรับประกัน จะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้ว”

เขารู้ดี แม้ว่าบนผิวเผินซูซูจะแข็งแกร่ง แต่อันที่จริง ภายในใจยังคงเป็นเด็กน้อยที่หมดหนทาง

ตัวเองจากไปโดยไม่บอกอะไร ทำไมให้เธอขายหน้าต่อคนแปลกหน้า ถูกเยาะเย้ย สำหรับเธอแล้วเป็นเรื่องที่โหดร้ายอย่างมาก

“ผมพาคุณกลับบ้าน”

ฉินเทียนเอนตัวลง เตรียมอุ้มซูซูขึ้นรถ

“เดี๋ยวก่อน......” สิงเลี่ยงตะโกน พูดเยาะเย้ย : “นี่คือสิ่งที่คุณซื้อจริงๆ?”

“คุณจากไปได้ไม่กี่นาที ภายในเวลาสั้นๆ จะสามารถซื้อรถที่แพงขนาดนี้ได้อย่างไร?”

ต้องรู้ว่า เขาซื้อรถจ้งไท่ หน้าๆหลังๆล้วนแล้วต้องใช้เวลาพิจารณาถึงครึ่งปี ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรถที่แพงขนาดนี้

ดังนั้นเขาสรุปได้ว่า ฉินเทียนจะต้องเช่ารถมาอย่างแน่นอน

จงใจแสแสร้ง!

เขาจะต้องเปิดเผยฉินเทียนให้ได้

“พุฟ!”

“คางคกห่อหุ้มด้วยทอง ก็ยังคงเป็นคางคก”

“เพียงแต่คุณซูเป็นนางฟ้าที่ปีกหักอยู่แล้ว ก็มีแต่คางคกที่เหมาะสมเท่านั้นแหละ” หวางเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะอย่างได้ใจ

“คุณผู้ชาย!” ร้าน4Sแลนด์โรเวอร์ฝั่งตรงข้าม มีพนักงานขายหญิงสาวคนหนึ่งที่เทียบได้กับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินวิ่งมา

เธอยื่นเอกสารกองหนึ่งอย่างตื่นเต้น และพูด : “นี่คือสัญญาการซื้อของคุณ”

“เมื่อกี้คุณจากไปด้วยความเร่งรีบ!”

“ใช่แล้ว คุณซูที่เขียนอยู่ข้างบน เป็นภรรยาของคุณใช่ไหม?”

“ไม่พูดไม่ได้ ภรรยาของคุณช่างโชคดีเหลือเกิน พบเจอผู้ชายดีๆอย่างคุณแบบนี้!”

ดวงตาที่สวยงามของเธอ ดูจากท่าทาง แทบรอไม่ไหวอยากจะเป็นคุณนายซูคนนั้น

ฉินเทียนยื่นมือไปรับสัญญานั้นมา มอบให้กับซูซู : “คนนี้ก็คือภรรยาของผม”

คิดอะไรบางอย่างได้ ขมวดคิ้วอีกครั้งและพูดกับสิงเลี่ยง : “เป็นแค่รถราคาสองล้านเท่านั้น ใช้บัตรรูดแล้วซื้อโดยตรงก็พอแล้ว มันยุ่งยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

สิงเลี่ยงอ้าปากค้าง

ฉินเทียนอุ้มซูซู วางบนเบาะนั่งอย่างระมัดระวัง พับรถเข็น แล้วเอาไปใส่ไว้ในกระโปรงหลังรถที่กว้างใหญ่

ขึ้นรถแล้วจากไป ทิ้งไว้เพียงสายตาที่แตกสลายเท่านั้น

ผ่านไปสักพักหนึ่ง หวางเชี่ยนเชี่ยนค่อยกัดฟันแล้วพูด : “สิงเลี่ยง นี่ก็คือสิ่งที่คุณพูดว่า เป็นคนยากจนที่เหมาะจะซื้อรถตู้ให้กับซูซูเหรอ?”

“ฉันไม่สน!”

“ฉันต้องการให้คุณซื้อรถแลนด์โรเวอร์ให้ฉัน!”

“ตรงข้ามก็คือร้าน4Sแลนด์โรเวอร์ คุณไปเลย!”

......

ซูซูพลิกกองสัญญาการซื้อขายหนาๆ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เธอก็ไม่เชื่อเช่นกันว่านี่คือความจริง แต่ว่า ตัวหนังสือสีดำบนกระดาษขาว ไม่มีความผิดปกติอะไร

“คนแซ่ฉิน คุณอธิบายกับฉันมาตรงๆ ตกลงว่าไปเอาเงินเยอะขนาดนี้มาจากไหน?”

ความรู้สึกของการถูกหลอก ทำให้เธอโกรธเล็กน้อย

ฉินเทียนแอบถอนหายใจ รู้ว่าไม่ว่าจะพูดความจริงยังไง เธอล้วนแล้วไม่เชื่อ ตรงกันข้ามยิ่งทำให้เธอเกลียดตัวเองมากขึ้น

คิดสักพักหนึ่ง เขาสามารถพูดได้แค่ว่า : “ผมเคยพูดแล้ว ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ได้เรียนรู้เทคนิคการฝังเข็มจากชายชราคนหนึ่ง ประกอบอาชีพเป็นหมอรักษาโรคช่วยเหลือผู้คน ทำเงินได้นิดหน่อย”

ซูซูเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ก่อนหน้านี้เรื่องที่ฉินเทียนรักษาอาการป่วยทางจิตของเธอ นึกย้อนกลับไป เธอยินดีที่จะเชื่อว่าเป็นเพราะเวลาผ่านไปนานแล้ว ภายใต้การดูแลอย่างเอาใจใส่จากแม่ ร่างกายของตัวเองถึงดีขึ้นด้วยตัวเอง

ฉินเทียนเพียงแค่มารับความโชคดีนั้นไปเท่านั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถึงแม้จะไม่ได้ฝังเข็มให้ตัวเองก็ตาม ตัวเองก็สามารถตื่นขึ้นมาได้เองอยู่ดี

ดังนั้น เธอตัดสินใจไม่ให้ฉินเทียนแตะต้องตัวเองอย่างเด็ดขาด จิตใต้สำนึกรู้สึกว่า ฉินเทียนอาศัยชื่อเสียงของการรักษาโรค เอาเปรียบตัวเอง

เปลื้องผ้าแล้วให้เขาสัมผัส.....ช่างน่าอายเหลือเกิน!

“เห้อ หวังว่าครอบครัวจะสามารถหาเงินได้ในเร็ววัน เงินเหล่านี้สำหรับชาวสวนแล้ว มันคือเงินช่วยชีวิต!”

ซูซูพูดอย่างเศร้าใจ : “เหวินเฉิงกู้เงินยี่สิบล้านออกมาจากธนาคารแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่เอามาแจกจ่ายให้ทุกคน”

“ฉันจะโทรศัพท์หาเขา!”

“พี่สาวซูซู คุณชอบยุ่งเรื่องคนอื่นจริงๆเลยนะ ผมจะให้หรือไม่ให้ เป็นเรื่องของตระกูลซูพวกเรา เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?”

“คุณยังคิดว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลซูอีกเหรอ คุณมีปัญญาก็ชำระหนี้สิ?”

“ยุ่งเรื่องคนอื่นจริงๆเลย!” ซูเหวินเฉิงฮึหนึ่งที วางสายโดยตรง

ซูซูโกรธอย่างมาก

“หนึ่งรุ่นสู้หนึ่งรุ่นไม่ได้เลยจริงๆ!”

ซูเป่ยฉีพูดปลอบสองคำ พูดด้วยความเป็นห่วง : “เด็กดี เธอพูดทางโทรศัพท์ บอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องการคุยกับปู่รอง”

“ตกลงเป็นเรื่องอะไร?”

ซูซูพูดความจริงออกมา ต้องการให้เขาช่วยเหลือ สามารถติดต่อโรงงานคุณภาพสูงที่สามารถซื้อได้หรือไม่

ซูเป่ยฉีขมวดคิ้วและพูด : “เธออยากทำด้วยตัวเอง นี่ก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน เพียงแต่ จะซื้อโรงงานเหรอ.....”

“ชายชราซู ไม่ได้รับการยินยอมจากฉัน ใครบอกให้คุณปล่อยคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามา?”

“และยังมีอีก ถ้าหากฉันฟังไม่ผิด เมื่อกี้คุณกำลังพูดถึงการซื้อโรงงาน?”

“ตะเฒ่า โรงงานได้เลี้ยงดูคุณมาหลายปีขนาดนี้ ตอนนี้เพิ่งมีปัญหานิดหน่อย หรือว่าคุณจะไปหากินข้างนอก ทรยศโรงงานเหรอ?”

“คุณจะขายโรงงาน?!”

ชายอ้วนตัวใหญ่ใบหน้ามันเงาผลักประตูเข้ามา ตะโกนเสียงดังต่อหน้า

ซูเป่ยฉีพูดด้วยความโกรธ : “ซุนจงฮั๋ว คุณพูดไร้สาระอะไร! อะไรเรียกว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้อง?”

“ลืมตาของคุณแล้วมองดูให้ดี คนนี้คือซูซู คุณหนูใหญ่ของตระกูลซู!”

“แม้ว่าคุณจะเป็นผู้จัดการโรงงาน แต่ว่าอย่าลืมไปล่ะ คุณเป็นผู้จัดการของโรงงานตระกูลซู!”

ซุนจงฮั๋วเหลือมองซูซูหนึ่งที พูดอย่างเย็นชา : “คุณหนูใหญ่ของตระกูลซู? ฉันว่าเป็นคนที่ถูกทอดทิ้งที่ถูกตระกูลซูขับไล่ออกไปมากกว่ามั้ง”

“ต้องขออภัยด้วย เพิ่งได้รับการแจ้งเตือนจากเบื้องบน ตอนนี้โรงงานอยู่ในภาวะวิกฤติ คนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้อง ไม่อนุญาตให้อยู่เป็นอันขาด”

“คุณหนูใหญ่ซู ขอให้คุณออกไปด้วย!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัญชามังกรเดือด