บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 438

หยางเสี่ยวหุ้ยจูงมือหม่าจั๋วชุนชม้อยตาเอ่ยว่า： “ยังไงก็เป็นลูกชายของตัวเอง ไม่เห็นต้องโมโหเลย”

“ตอนนี้เมืองจิ่นหูจะพัฒนาเขตใหม่ ได้ข่าวว่าพื้นที่เขตนั้นจะเป็นศูนย์กลางเมืองอีกแห่งในอนาคต”

“จั๋วชุน คุณก็อยากได้ที่ดินตรงนั้นสักผืนก่อตั้งสำนักงานใหญ่แห่งใหม่ไม่ใช่เหรอ？”

“ฉันว่า ก็มอบภารกิจนี้ให้จินหยู่เขาสิ”

“ที่ดินหรูอี้เลคไซด์หมายเลข 1 ก็จะเปิดประมูลแล้ว ถ้าจินหยู่เอาที่ดินผืนนี้มาได้คุณก็อภัยให้เขาเถอะ”

พอได้ยินคำนี้ คนในตระกูลก็ซุบซิบกันอีกครั้ง

ทุกคนต่างรู้ดีถึงความสำคัญของเขตใหม่ แต่ว่า ที่ผ่านมาธุรกิจหลักของตระกูลหม่าไม่ใช่อสังหาริมทรัพย์

แม้จะมีบริษัทอสังหาริมทรัพย์อยู่แห่งเดียว แต่ที่มากกว่าคือความสำคัญทางกลยุทธ์

ตอนนี้ ให้หม่าจินหยู่ไปประมูลที่ดินทองหรูอี้เลคไซด์หมายเลข 1 เขตใหม่ เรียกว่าเป็นภารกิจที่ไม่มีทางสำเร็จแน่

อีกทั้ง ทุกคนต่างรู้ว่า ทางบ้านแม่ของหยางเสี่ยวหุ้ยหรือก็คือตระกูลหยาง ก็เป็นหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่แห่งเมืองจิ่นหู ซึ่งมีศักยภาพเหนือกว่าตระกูลหม่าอีก

พวกเขาทำธุรกิจอสังหา ฯ เป็นหลัก ทำเลชัยภูมิที่สำคัญอย่างนี้ ตระกูลหยางต้องคว้าไว้ให้ได้แน่นอน

หยางเสี่ยวหุ้ยเสนอให้หม่าจินหยู่รับภารกิจนี้ในเวลานี้ ไม่ต่างอะไรจากการเอาชีวิตของเขา

หม่าจั๋วชุนมองดูหม่าจินหยู่เอ่ยอย่างเย็นชาว่า： “เธอกล้ารับมั๊ย？”

หม่าจั๋วโหวที่อยู่ข้าง ๆ รีบส่ายหน้า ส่งสัญญาณให้หม่าจินหยู่ว่าอย่ารับ

หม่าจินหยู่ทำเสียงขรึมเอ่ยว่า： “ถ้าผมทำภารกิจนี้สำเร็จก็จะคืนทงต๋าโลจิสติกส์ให้หลิวชั่นใช่มั๊ย？”

“แก——”

“สารเลว！”

หม่าจั๋วชุนโกรธจนหน้ามืดแล้ว นึกไม่ถึงว่าเวลานี้หม่าจินหยู่ยังจะกล้าพูดถึงเรื่องนี้

เขาเอ่ยด้วยความโมโหว่า： “ได้！”

“ถ้าแกเอาที่ดินหรูอี้เลคไซด์หมายเลข 1 มาได้ ฉันจะมอบทงต๋าโลจิสติกส์ให้แก！”

“แต่ถ้าไม่สำเร็จ——”

“ก็จงไสหัวไปจากตระกูลหม่าซะ！”

พอพูดจบก็เดินสะบัดออกไป

คนในตระกูลต่างมองหน้ากัน มองไปยังสายตาของหม่าจินหยู่ ส่วนน้อยเห็นใจ ส่วนใหญ่เฉยชา

พวกเขารู้ว่า คุณชายใหญ่ที่ไม่รู้จักดีชั่ว ต้องออกจากกิจการที่ใหญ่โตในอนาคตของตระกูลแล้วล่ะ

อารมณ์คนแปรปรวน

เมื่อก่อน หม่าจินหยู่มีความหวังว่าจะกลายเป็นผู้สืบทอด ดังนั้นคนในตระกูลจึงเกรงใจเขากัน ตอนนี้ กลายเป็นคนผ่านทางโดยทันที

“พี่ใหญ่ ขอให้พี่โชคดีนะ”

“จริงสิ ตอนนี้ผมมีอำนาจสั่งการกำลังคนหนึ่งในสาม ถ้าพี่ต้องการก็ขอให้บอกผม”

“น้องชายจะช่วยพี่ชายอย่างแน่นอน” หม่าจินหลงหัวเราะฮ่า ๆ จากไป

“ยินดีกับคุณชายรองด้วย！”

“คุณชายรองเยี่ยมไปเลย！”

“คนที่จะทำงานใหญ่ อย่าสนใจเรื่องเล็ก คุณชายรองไม่ทำให้พวกเราผิดหวังจริง ๆ！ “คนในตระกูลเหล่านั้นก็ไปสอพลอหม่าจินหลงในทันที

ห้องโถงอันโอ่อ่าจึงเหลือเพียงหม่าจั๋วโหวกับหม่าจินหยู่

หม่าจั๋วโหวถอนใจเอ่ยว่า： “คุณชายใหญ่ ทำอย่างนี้ไปเพื่ออะไร？”

“แตกหักกับคนในตระกูลเพื่อคนนอก มันคุ้มเหรอ？”

หม่าจินหยู่ก้มหน้าลงเอ่ยว่า： “ผมรู้”

“ว่าแต่ ลุงโหว ถ้าผมไม่ต่อสู้เพื่อหลิวชั่น  คงผิดต่อมโนธรรมของผม”

“ลุงก็เคยเห็นหลิวชั่น เขาเป็นคนมีอุดมคติมีหลักการคนหนึ่ง ทงต๋าโลจิสติกส์ เป็นชีวิตของเขา”

“ตระกูลทำอย่างนี้ เท่ากับเอาชีวิตของหลิวชั่น”

“ลุงโหว ผมหวังว่าลุงจะช่วยเรื่องนี้ผมได้”

หม่าจั๋วโหวเอ่ยอย่างจนใจว่า： “การจะเอาที่ดินหรูอี้เลคไซด์นั้น ยังไงก็เป็นภารกิจที่เป็นไปไม่ได้”

“คุณชายใหญ่ ผมก็ไม่สามารถเหมือนกัน”

“ผมว่า คุณชายรอเจ้าบ้านใจเย็นลงแล้วไปขอโทษเขาดี ๆ ให้เขายกเลิกภารกิจนี้ดีกว่า”

“คุณก็รู้ว่าเจ้าบ้านรักหน้าตาที่สุด คุณย้อนเขาต่อหน้าธารกำนัน ไม่ต่างจากหาเรื่องลำบากใส่ตัว”

หม่าจินหยู่เอ่ยอย่างหนักแน่นว่า： “ผมไม่เปลี่ยนความคิดแน่”

“ที่ดินหรูอี้เลคไซด์ผืนนั้น ผมจะหาทางเจรจา ลุงโหว ที่ผมอยากให้ลุงช่วยคือ รีบหาทางติดต่อหลิวชั่นโดยเร็ว”