บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 46

　　“คุณสามารถรักษาได้？”

　　ในชั่วพริบตาเดียว ในดวงตาของซูเป่ยฉี ก็มีความสว่างไสวออกมาอย่างประหลาด

　　แต่ว่าแปปเดียว ความสว่างไสวนี้ก็หม่นลงไป

　　เขาส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มขมขื่น พูดไปว่า：“หลายปีมานี้ ผมยอมรับชะตากรรมแล้วว่า รักษาไม่ได้แล้ว”

　　“ฉินเทียน พูดถึงเรื่องนี้ ผมอาบน้ำร้อนมาก่อน จึงอยากจู้จี้กับคุณเล็กน้อย”

　　“พูดตรงๆ นะ ซูซูแต่งงานกับคุณ ตอนนั้นผมก็ต่อต้าน แต่ว่าตอนนี้ผมคิดได้แล้ว”

　　“แค่คุณปฏิบัติต่อซูซูด้วยความจริงใจ ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข นั่นก็เพียงพอแล้ว”

　　“ผมรู้ คุณอยากจะแสดงให้เห็น แต่คนหนุ่มสาวนะ？ปฏิบัติจริงจะดีกว่า”

　　“คุณเข้าใจความหมายของผมไหม？”

　　ความหมายของเขานั้นชัดเจนมาก รู้สึกว่าฉินเทียนชอบพูดโอเวอร์ ไม่สมจริง

　　“ผมเข้าใจ”ฉินเทียนยิ้ม：“ก็แค่ ไม่ลองสักหน่อย จะรู้ได้ไงล่ะ？”

　　ซูเป่ยฉีขมวดคิ้ว ใบหน้าดูไม่พอใจเล็กน้อย เขาพูดชัดเจนมากแล้ว ทำไมวัยรุ่นคนนี้ถึงได้ดื้อรั้นแบบนี้？

　　คนหนุ่มสาวสมัยนี้ ไม่น่าเชื่อถือเลย

　　ด้านข้าง ซูซูที่นั่งอยู่บนรถเข็น มองฉินเทียน จากนั้นทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่

　　ทันใดนั้นเธอก็พูดว่า：“คุณปู่รอง ไม่งั้น ให้เขาลองดูไหมคะ？”

　　“ถ้ารักษาไม่ได้ ยังไงก็ไม่เสียหายอะไร ถ้าหาก ฉันหมายถึงถ้าหาก ได้ผลล่ะ？”

　　แม้แต่เธอก็ยังยากที่จะเชื่อ แต่มองดูสภาพฉินเทียนที่มั่นใจแล้ว ในใจของซูซู จู่ๆ ก็มีความคิดแปลกๆ ขึ้นมา

　　ซูเป่ยฉีไม่อยากหักหน้าซูซู จึงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้：“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นตามผมมา”

　　เขาจับไม้เท้า พาฉินเทียนกับซูซู มาที่ห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งด้านหลัง

　　“เอ่อ ฉันต้องหลบไหม？”ซูซูพูดกับฉินเทียน สีหน้าอึดอัดเล็กน้อย

　　ฉินเทียนรู้ เธอนึกถึงเรื่องที่รักษาแล้วต้องถอดเสื้อผ้า

　　“ไม่ต้อง”

　　“คุณปู่รอง คุณนอนลง”

　　“กางเกงตัวนี้ใส่มานานแล้ว ตอนนี้คุณกลับมาอย่างมีเกียรติ ควรเปลี่ยนเป็นตัวใหม่ได้แล้ว”

　　“ผมจะช่วยคุณทำลายมันเอง”

　　พูดไป เขาก็ใช้กรรไกร ตัดขากางเกง บนขาข้างนั้นที่หักของซูเป่ยฉี

　　ขาข้างนี้แห้งเหี่ยว ราวกับกิ่งไม้อายุมากที่ขาดสารอาหาร

　　เปลือกตาซูซูกระตุก แต่ว่า ความสนใจของเธอ ถูกกระตุ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่นั้นจ้องไปที่ฉินเทียน

　　ใบหน้าของฉินเทียนจริงจังขึ้นมา เขาเหยียดนิ้วออกไปสามนิ้ว บีบไปที่จุดฝังเข็มหลายจุดและบริเวณที่กระดูกหัก และพูดไปว่า：

　　“กระดูกหัก”

　　“เพราะว่ารักษาไม่ทันเวลา ทำให้เส้นเอ็นหดตัว เลือดอุดตัน”

　　“คุณปู่รอง น่าจะเจ็บเล็กน้อย ต้องอดทนไว้นะ”

　　เขาพลิกมือ ชั่วพริบตาเดียว บนขาข้างนี้ ก็ถูกแทงด้วยเข็มเล็กๆ สีดำไปทั่ว

　　ทันใดนั้น ขาแก่ๆ ที่เหี่ยวแห้งนั้น ก็เปลี่ยนเป็นชุ่มชื่นเลือดฝาด

　　ซูเป่ยฉีแค่รู้สึกถูกแทง ปวด คัน ราวกับมดคันไฟจำนวนมากเจาะเข้ามาในร่างกาย

　　ถึงแม้เขาจะมีการควบคุมอารมณ์ตัวเองมาก กัดฟันแน่น แต่ก็ยังส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด จากช่องลอดฟันอย่างทนไม่ไหว

　　ซูซูประหม่าจนฝ่ามือเหงื่อออก เธอกำฝ่ามือไว้แน่น

　　เธอที่เรียนแพทย์แผนจีนมาตั้งแต่เด็ก จึงเข้าใจเรื่องการฝังเข็มเป็นอย่างดี แต่ยังไม่เคยเห็นวิธีการที่แปลกเช่นนี้มาก่อน

　　เธอเห็นฝ่ามือของฉินเทียน มีประกายสีแดงขึ้นมา ราวกับหัวแร้ง ก็อดไม่ได้ที่จะปิดปากอย่างตกใจ

　　ใบหน้าของฉินเทียนยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น ภายใต้การนวดแบบแพทย์แผนจีนของฝ่ามือสีแดงของเขา เข็มเล็กๆ สีดำที่แทงไปบนขาของซูเป่ยฉี ราวกับถูกแผดเผา และค่อยๆ กลายเป็นสีแดงเข้ม

　　“โอ๊ย！”ในที่สุดซูเป่ยฉีก็ร้องออกมาอย่าทนไม่ไหว

　　“เสร็จแล้ว！”ฝ่ามือสุดท้ายของฉินเทียนตบไป เข็มเหล่านั้นที่แทงไปบนขาของซูเป่ยฉี ก็เด้งออกมาทั้งหมด

　　เขาปล่อยท่าไปกลางอากาศ เก็บเข็มทั้งหมดออกไป จากนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย

　　ฉินเทียนถอนหายใจออกมา ใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม พูดว่า：“นายท่าน คุณลองดู ขามีความรู้สึกแล้วใช่ไหม？”

　　ซูเป่ยฉีรู้สึกว่าทั้งร่างกายเต็มไปด้วยกระแสน้ำอุ่น เขานั่งขึ้นมาตามสัญชาตญาณ

　　กลับพบว่า ขาที่ใช้การไม่ได้ข้างนั้น ขยับได้แล้ว

　　“หายดีแล้ว？”