บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 474

“เป็นคนจากอาณาจักรมังกรคนหนึ่งที่แซ่หยาง เขามาหาเราและบอกว่าเขาจะฆ่าคุณและให้เงินเราห้าล้านเหรียญแก่เรา”

“เขายังบอกเราด้วยว่าคืนนี้ คุณจะมานั่งอยู่บนชายหาดคนเดียวจนถึงรุ่งสาง ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะฆ่าคุณ”

“แม่งเอ้ย ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะโกหกเรา!”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ชายมีเคราก็ดูไม่เต็มใจที่จะให้เงินห้าล้านเหรียญหายไปแบบนี้ เขาจ้องไปที่ฉินเทียนด้วยความไม่พอใจ

“ฉันจำไม่ได้ว่าฉันทำร้ายคนแซ่หยางคนไหนจากอาณาจักรมังกร เขาชื่ออะไร”ซาโรขมวดคิ้ว

“ไม่รู้ ในแวดวงของเราเรียกเขาว่านายสามหยาง”

ซาโรส่ายหัว เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ทำให้คนคนนั้นขุ่นเคือง แล้วทำไมอีกฝ่ายถึงต้องการจะฆ่าเขา?

เขางงงัน

ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของฉินเทียนก็ดูแย่ลง

นายสามหยางแห่งอาณาจักรมังกร!

เขานึกออกทันทีว่าคนคนนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลหยางในเมืองจิ่นหู

เรื่องที่เขาจะมาที่นี่ ด้วยอำนาจของตระกูลหยางสามารถหาเขาได้ง่าย

คงจะเป็นเพราะพวกเขากลัวว่าตนจะเชิญซาโรออกมา ก็เลยจะจัดการฆ่าซาโร!

สิ่งนี้สัมผัสได้ถึงพื้นที่ส่วนตัวของฉินเทียน

ในแววตาของเขา มีเจตนาฆ่าที่น่ากลัว

“ฉินเทียน...คุณเป็นอะไรไป?”

“คุณไม่เป็นไรนะ?” อลิสถามอย่างเป็นห่วง เธอตกใจกับท่าทางของฉินเทียน และรู้สึกหนาวเล็กน้อยในทันที

“ผมไม่เป็นไร” ฉินเทียนรีบยิ้มและกล่าวว่า “ผมจะอธิบายให้พวกคุณฟังเมื่อกลับไปแล้ว”

“อาจารย์ซาโร ขอความร่วมมือหน่อยได้ไหมครับ?”

“คุณฉินเทียน คุณอยากให้ผมร่วมมือยังไง”

“นอนลง หลับตา อย่าขยับ”

อืม?

แม้ว่าซาโรจะไม่เข้าใจความหมายของฉินเทียน แต่ฉินเทียนก็ช่วยชีวิตเขาไว้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจทำ

ฉินเทียนหยิบปืนกลและพูดกับชายมีเคราด้วยเสียงเยือกเย็น: "เจ้านายที่อยู่เบื้องหลัง ต้องรอข่าวจากแกใช่ไหม"

“เอาโทรศัพท์ออกมา ถ่ายรูปแล้วบอกว่าภารกิจสำเร็จแล้ว”

“ให้เขาจ่ายส่วนที่เหลือให้”

เมื่อเผชิญหน้ากับปากกระบอกปืนที่มืดมิด ชายมีเคราก็ไม่กล้าโต้เถียง

เขาใช้โทรศัพท์มือถือของเขาถ่ายรูปซาโรซึ่งหน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือด และส่งออกไป

หลังจากนั้น ก็พูดพล่ามอยู่ครู่หนึ่ง

ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาพูดอย่างตื่นเต้น: “นายสามหยางโอนค่าหัวที่เหลือให้แล้ว!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรวยแล้ว"

เดิมทั้งสามคนจะแบ่งเงินห้าล้านเท่าๆ กัน แต่ตอนนี้อีก 2 คนถูกกระแทกที่หัวและหมดสติไปนานแล้ว

ห้าล้านที่เหลือเขาก็สามารถเก็บไว้ได้หมดคนเดียว ช่างน่าประหลาดใจอะไรเช่นนี้

เขาเริ่มขอบคุณฉินเทียนอย่างตื่นเต้น

นอกจากนี้ ยังยินดีที่จะมีส่วนร่วมและแบ่งปันกับฉินเทียน

ฉินเทียนเยาะเย้ย: "ไม่จำเป็น เก็บไว้ใช้เองเถอะ"

“ตอนนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องนี้ถูกค้นพบ นายเอาร่างเพื่อนนายไปโยนลงไปในทะเล”

ชายมีเครารีบวิ่งไปราวกับเป็นพระราชกฤษฎีกา โยนศพของฆาตกรผิวดำและฆาตกรผิวขาวผมบลอนด์ลงทะเลไป

แม้แต่ปืนที่ตกลงบนพื้นก็ยังถูกขว้างออกไป

คลื่นสัดเข้ามาและพาพวกเขาจากไป

“ชาวอาณาจกรมังกรที่ลึกลับ ตอนนี้ฉันสามารถไปได้รึยัง?”

เขายืนอยู่บนชายหาดและพูดกับฉินเทียนด้วยความกลัว

“ไปได้แล้ว"

“เอาปืดนายไป”

ฉินเทียนเยาะเย้ย และโยนปืนกลสิบปอนด์ในมือออกไป

ปึก!

ภายใต้พละกำลังอันแรงกล้าของเขา ปืนกลที่หนักอึ้งก็เหมือนก้อนหินที่ลอยลงมาจากฟากฟ้า

ชายมีเครารู้ว่าไม่ดี ก็สายไปเสียแล้ว

เขาถูกปืนกลกระแทก เสียงกรีดร้องที่โหยหวน เลือดพวยพุ่งออกจากปากของเขา และร่างเขากระเด็นขึ้นมา