บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 473

“แกพูดว่าอะไรนะ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของฆาตกร อลิสก็โกรธจนหน้าแดงทันที

“ไอ้สารเลว!”

“พวกแกสองคนมันบ้า มีเรื่องอะไรก็มาลงกับฉัน!”

“อย่ามาทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องอับอาย!”

“อลิส พวกเขามาเพื่อตามหาฉัน เธอหนีไปให้พ้น!”ซาโรตะโกนอย่างโกรธจัด

ชายผิวขาวยิงปืนไปที่ชายหาดในระยะไกลและเยาะเย้ยอลิส: "เธอจะไม่เชื่อฟังก็ได้ อย่างไรก็ตาม เธอจะได้เห็นว่าชายชราคนนี้ถูกฆ่าตายยังไง"

“คนสวย ยังไม่รีบถอดอีก!”

“ให้พี่ๆได้พอใจแล้ว บางทีอาจไว้ชีวิตพวกเธอ”

นักฆ่าผิวดำยังเอาปืนจ่อที่หัวของซาโรและหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

ดวงตาทั้งคู่ของอลิสกลายเป็นสีแดง แต่เธอไม่มีอำนาจที่จะต้านทานไอ้สุนัขจิ้งจอกพวกนี้ได้

เพื่อที่จะต่อสู้ในโอกาสสุดท้าย เธอกัดฟันยื่นมือออกไป วางลงบนกระดุมเสื้อของเธอ

ค่อยๆ คลายกระดุม

ชายผิวขาวแทบรอไม่ไหว เขาเอื้อมมือออกไปทันที พร้อมกับสูดอากาศหายใจ แล้วฉีกเสื้อผ้าท่อนบนของอลิส

อลิสส่งเสียงร้องออกมา กอดแขนของตนราวกับลูกแกะที่หวาดกลัว

เมื่อเห็นไหล่และแขนของเธอเผยออกมาที่ขาวราวกับหยก

นักฆ่าผิวดำและผิวขาว ก็ราวกับหมาป่าที่ได้กลิ่นเลือด ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที

“รีบถอด!"

“ถอดให้หมดสิ!”

“อย่าหยุด!” พวกเขาตะโกน

ดวงตาของอลิสเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เธอกัดฟันและพร้อมที่จะถอดมันออกต่อไป

“อย่า!"

“อลิส รีบหนีไป!”

“อย่าไปฟังพวกมัน!”ซาโรตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

เขาผลักฆาตกรผิวดำออกไปอย่างแรง พยายามจะกระโจนเข้าใส่

ดวงตาของนักฆ่าผิวดำเบิกกว้าง และยกมือขึ้นเพื่อยิงซาโร

“อย่ายิง!”

“ถ้าแกกล้าฆ่าอาจารย์ของฉัน ฉันจะตายทันที!” อลิสกรีดร้องอย่างเคร่งขรึม

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายผิวขาวก็ยิ้มให้นักฆ่าผิวดำ: "แกดูไอ้แก่นี้ไว้ ฉันสนุกเสร็จแล้วนายค่อยสนุกต่อ"

นักฆ่าผิวดำเลียริมฝีปากหนาของเขา และคว้าเสื้อผ้าของซาโรไว้

“สาวสวยจากตะวันออก มีชื่อเสียงสมคำร่ำลือจริงๆ"

“สาวน้อย เธอมาได้ถูกเวลาแล้ว”

“ตอนนี้ เดี๋ยวให้พี่ช่วยนะ”

ชายผิวขาวเอื้อมมือไปจับเสื้อผ้าบนตัวของอลิสอีกครั้ง

อลิสร้องออกมาด้วยความสิ้นหวัง หลับตา และร้องไห้ออกมา

เธอแทบนึกไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอต่อไป

อย่างไรก็ตาม สำหรับตอบแทนพระคุณอาจารย์ของเธอ เธอไม่มีทางเลือก

เธอไม่กล้าหลบซ่อน ทำได้เพียงยอมรับ

เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอกำลังจะตกนรก

“ปังปัง!"

ขณะที่เธอหลับตา เธอก็ได้ยินเสียงสองเสียงในหูของเธอ

จากนั้น ก็มีเสียงอู้อี้ดังอีกสองเสียง

ตึ๊บตั๊บ ตุ๊บตั๊บ ดูเหมือนมีคนล้มลงกับพื้น

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที โลกก็เงียบสงบ และอีกฝ่ายไม่ตอบสนอง เธออดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้น

เห็นเพียงฆาตกรสองคนล้มลงกับพื้น บนศีรษะเต็มไปด้วยเลือด

ข้างๆ มีก้อนหินเล็กๆ สองก้อนที่มีคราบเลือด

เกิดอะไรขึ้น?

มีคนเอาหินขว้างใส่ฆาตกรสองคนนี้เหรอ?

เธอกรีดร้องและก้าวถอยหลัง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว เธอได้สติ และรีบเข้าไปช่วยพยุงซาโรและเอ่ย "ท่านอาจารย์ เป็นอะไรไหม?"

“คุณฆ่าพวกเขาเหรอ?”

“คุณทำได้ยังไง?”

ซาโรก็ตื่นตระหนกมากเช่นกัน เขาถอนหายใจและมองไปทางหินก้อนใหญ่

ฉินเทียนรู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนได้อีก ดังนั้นกระแอมครั้งหนึ่ง ยืนขึ้น และเดินออกไป

อย่างนี้นี่เอง

ซาโรเงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวด้วยความเคารพ: "ไม่ว่ายังไง คุณฉินเทียน ก่อนอื่น​​ฉันขอขอบคุณ ที่คุณมากช่วยชีวิต"

เขาโค้งเอวไปทางฉินเทียน แล้วโน้มตัวลงกับพื้น

“อาจารย์!"

อลิสอุทาน และรีบวิ่งเข้าไปช่วยซาโร ก็เห็นหน้าอกของซาโรที่ถูกย้อมไปด้วยเลือดแล้ว

“อาจารย์ถูกยิงเหรอ” เธออ้าปากกว้างด้วยความตกใจ

ฉินเทียนรีบไปตรวจสอบและพูดว่า "เพราะฉันประมาทเกินไป"

“แต่ไม่เป็นไร ไม่ใช่ถูกยิงแบบจังๆ แค่ถูกกระสุนเฉียดเท่านั้น”

“เดี๋ยวเรากลับไปแล้ว ผมจะรับษาให้”

“โอเค!” อลิสเชื่อสัญชาตญาณของฉินเทียนในเวลานี้ เธอช่วยพยุงซาโรเตรียมจะจะจากไป

ซาโรพูดเบา ๆ : "คนคนนั้นตายแล้วเหรอ?”

“ฉันอยากรู้ว่าใครจะฆ่าฉัน”

เขาใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรมและไม่เคยมีศัตรู ยิ่งตอนนี้ยิ่งแก่แล้ว ก็ยิ่งไม่เปิดเผยตัว

เขานึกไม่ออกว่าใครอยากจะฆ่าเขา

ฉินเทียนเดินไปดู ชายมีเคราถูกเขาปาหินใส่ตรงกลางอก แต่เขาก็ไม่ตาย

เป็นผลให้เขาทำการรัวยิงของเขา ตำแหน่งและความแข็งแกร่งนั้นก็ลดลงเล็กน้อย

นอกจากนี้ ผู้ชายคนนั้นยังสวมชุดเกราะอยู่จริงๆ

ฉินเทียนหยิบปืนกลขึ้นมาแล้วตบหัวเขาด้วยปากกระบอกปืนที่เย็นเฉียบ

ชายมีเคราตื่นขึ้น เมื่อเห็นดวงตาที่เย็นเฉียบของฉินเทียน และปากกระบอกปืนสีดำ เขากรีดร้องด้วยความตกใจ

“อย่าฆ่าฉัน!”

“ไว้ชีวิตฉันด้วย!"

“ฉันสามารถให้เงินคุณได้มากเท่าที่คุณต้องการ!”

ฉินเทียนตบหน้าเขา จับเขาแล้วลากเขาไปที่ซาโร

“ท่านอาจารย์ ดูสิว่าคุณรู้จักผู้ชายคนนี้หรือเปล่า”

ซาโรส่ายหัวแล้วพูดว่า "นาย ทำไมนายถึงอยากฆ่าฉัน"

ชายมีเคราเป็นคนขี้ขลาดประเภทหนึ่ง ที่ทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อเงิน และเขาไร้ซึ่งศีลธรรม

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็บอกทุกอย่างที่เขารู้ทันที