บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 476

เมื่อเธอได้ยินว่ากำลังจะฆ่าใครซักคน เถียหนิงซวงก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าละเลย และรีบส่งข้อความถึง เหลิ่งหยุน

เมื่อส่งแล้วถึงได้รู้สึกว่าผิดปกติ

“ไม่ถูกต้อง พี่เหลิ่งหยุนเป็นลูกน้องของพี่ พี่มีภารกิจ ทำไมไม่ไปหาเธอโดยตรงล่ะ”

“ทำไมต้องให้ฉันติดต่อ?”

ฉินเทียนพูดอย่างเย็นชา: "เธอก็เป็นลูกน้องของฉันเหมือนกัน"

“คำสั่งของเจ้านาย ทำตามก็พอแล้ว”

เถียหนิงซวงต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่โทรศัพท์ดังขึ้น เหลิ่งหยุนตอบกลับแล้ว

เมื่อเห็นข้อมูล เธอยิ้มและพูดว่า “พี่เหลิ่งหยุนถามว่าส่งเธอไปทำภารกิจ พี่จะให้เงินเธอเท่าไหร่”

“น้อยไปเธอคงไม่ทำ”

ขณะที่ฉินเทียนเดินไปที่โรงแรมฝั่งตรงข้าม เขาพูดด้วยความโกรธ “ถ้าอย่างนั้น บอกเธอไปว่า คุณสามารถออกจากวิหารเทพได้”

เถียหนิงซวงแลบลิ้นของเธอ โดยรู้ว่าฉินเทียนโกรธจริงๆ จึงไม่กล้าพูดอะไร เธอรีบส่งเสียงให้เหลิ่งหยุนด้วยเสียงต่ำแนะนำสถานการณ์

“เขาโกรธเหรอ นายสามหยางสมควรตาย กล้าทำให้เขาโกรธ!”

“แม่จะฆ่าเขาด้วยมือของแม่เอง!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ รู้สึกว่าความโกรธของฉินเทียนเหลิ่งหยุนจะรู้สึกเป็นทุกข์มาก

จากนี้ไป ชีวิตของนายสามหยาง ได้เข้าสู่การนับถอยหลังแล้ว

แม้ว่าฉินเทียนจะบอกเพียงข้อมูลง่ายๆ แก่ เหลิ่งหยุน ว่า "นายสามหยางจากอาณาจักรมังกร" แต่ด้วยความคล่องตัวของเหลิ่งหยุน และทีมงูภายในแปดชั่วโมง เธอสามารถล็อคตำแหน่งของ นายสามหยางได้อย่างแน่นอน .

ถ้าจะฆ่าคนแบบนี้ สำหรับกลุ่มงูแล้ว อย่างง่ายเกินไป

ที่ตลกคือ นายสามหยางไม่รู้สึกอะไรเลย

เขาเป็นคนดูแลฐานทัพต่างประเทศของ หยางหยวนชิ่งหลังจากรายงานข่าวกับหยางหยวนชิ่งไปเมื่อคืนนี้ โดยบอกว่าภารกิจเสร็จสิ้น หยางหยวนชิ่งก็ตอบแทนเขาด้วยเงินจำนวนหนึ่ง

ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่ในวิลล่าที่เช่าพร้อมกับสาวผมบลอนด์สองคนอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ฉินเทียนโกรธ เขาก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจมาก่อน

มาตั้งไกล ไม่เพียงแต่งานยังไม่เสร็จ แต่ยังนำหายนะมาสู่ผู้คนด้วย

เมื่อเขากลับมาเขาพร้อมที่จะทำสงครามกับตระกูลหยาง

เมื่อกลับถึงห้อง เก็บของและเช็คเอาท์ เขาถือกระเป๋าใบเล็กๆ เดินออกจากโรงแรมด้วยใบหน้าบูดบึ้ง และเตรียมจะเดินทางตรงออกจากเมือง

“พี่เทียน”

เถียหนิงซวงตะโกนอยู่ข้างหลังเขา

“ทำอะไร?"

“เหลิ่งหยุนยังคงไม่เต็มใจที่จะทำอย่างนั้นหรือ?” ฉินเทียนกล่าวอย่างโกรธจัดโดยไม่เงยหน้าขึ้น

เถียหนิงซวงกล่าวว่า: "ไม่ใช่"

“พี่เทียน ดูสิ”

อืม?

ฉินเทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองเถียหนิงซวง

เถียหนิงซวงมุ่ยปากไปทางฝั่งตรงข้าม

ฉินเทียนทำตามคำแนะนำของเธอและเห็นว่าฝั่งตรงข้ามบ้านที่ซาโรอาศัยอยู่ ประตูเปิดอยู่

ที่ประตู มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนมองอยู่อย่างเงียบๆ

“คุณอลิส มีอะไรอีกไหม?”

“อาการบาดเจ็บของปรมาจารย์แย่ลงหรือเปล่า?” ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะถาม

ไม่ควรนะ จากการสังเกตของเขา อาการบาดเจ็บของซาโรนั้นไม่ร้ายแรงเลย

อลิสมองเขาอย่างเงียบ ๆ และเอ่ยเสียงเบา "คุณฉิน อาจารย์ต้องการพบคุณ"

“เข้ามาเถอะ"

พูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไป

มองไปที่ประตูที่เปิดอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนว่าจะต้อนรับแขก ฉินเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็เข้าไปข้างใน

“คุณฉิน ขอบคุณที่ช่วยชีวิต!”