บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 480

ฉินเทียนเป็นเหมือนสายฟ้า

เขาไม่จำเป็นต้องหลบ เพราะเขารวดเร็วว่องไว แม้หน้าไม้ก็ไล่ตามไม่ทัน

“พี่ใหญ่จะทำอะไร” เหมยหงเซว่อดไม่ได้ที่จะถาม

แม้ว่าฉินเทียนจะแข็งแกร่ง แต่เมื่อเปรียบเทียบกับรถบรรทุกโคลนบ้าๆ สองคัน เขาก็ยังดูอ่อนแอเกินไป

“เขาจะหยุดรถบรรทุก!”

“เราเตรียมตัวให้พร้อม!” หม่าหงเทาตะโกนด้วยดวงตาสีแดง

ในชั่วพริบตาฉินเทียนอยู่ห่างจากรถบรรทุกเพียงสิบเมตร

ด้วยเสียงคำรามอันยาวนาน ทันใดนั้น เขาก็รีบขึ้นไปบนเนินเขา จากนั้นจ้องมองไปที่เท้าของเขา บิดเอวของเขากลางอากาศ และพุ่งเข้าใส่ทางหน้าต่างรถบรรทุก

เขาเตะคนขับออกจากที่นั่งคนขับด้วยเท้าข้างหนึ่งแล้วกระแทกออกไป

ด้านนอกมีรถบรรทุกวิ่งเคียงข้างกัน

ภายใต้ความไม่สมดุลมันคำรามไปตลอดทางและขับไปทางอ่างเก็บน้ำอีกด้านหนึ่ง

เถียหนิงซวงและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึง

นี่เหมือนเป็นปาฏิหาริย์!

“พี่ใหญ่ล่ะ?”

“เขาออกมารึยัง?”

เมื่อไม่เห็นฉินเทียนกระโดดออกจากรถ เถียหนิงซวงก็ตะโกน

“พี่เทียน รีบหนีเร็ว!”

“เร็ว!"

ทันใดนั้นเหมยหงเซว่ก็ตะโกน

เพราะเธอเห็นว่าฉินเทียนเอนตัวออกจากที่นั่งข้างคนของรถบรรทุก

ในขณะนี้ รถบรรทุกถูกหยุด และด้านล่างเป็นอ่างเก็บน้ำที่ไม่มีก้นเหว

เช่นเดียวกับลิงที่ว่องไว ฉินเทียนเอนตัวออกจากหน้าต่างรถและปีนขึ้นไปบนหลังคาในเวลาไม่กี่นาที

วินาทีสุดท้ายที่รถตกลงไปในน้ำ คนทั้งคน พุ่งขึ้นจากหลังคารถ

ตั้งแต่ตอนที่เขาไปหยุดรถ จนถึงตอนที่รถบรรทุกเสียการควบคุมและตกลงไปในน้ำ จนถึงตอนที่เขากระโดดขึ้น มันเกิดขึ้นจริงในไม่กี่วินาที

“พี่ใหญ่แข็งแกร่งมาก!”

องค์กรคำสาปสวรรค์โห่ร้องเสียงดัง

ถงชวนยืนขึ้นอย่างอดไม่ได้ ในขณะที่เขาโผล่หัวออกมา ลูกศรหน้าไม้พุ่งเข้าที่ไหล่ของเขา

“เชี่ย!”

ตื่นเต้นจนลืมหน้าไม้บนเนินเขา ความเจ็บปวดที่ร้อนแรงทำให้ ถงชวนโกรธ

ด้วยดวงตาสีแดง เขาพุ่งตัวไป

ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า "อย่าหุนหันพลันแล่น"

“เจ้าของมาแล้ว”

รถบรรทุกขนาดใหญ่สองคันหายไปจากอากาศ บนถนนด้านหลัง มีรถสามคันขับผ่านไปอย่างรวดเร็ว

รถCMB สองคันและ Mercedes-Benz หนึ่งคัน หยุดที่ระยะห่างประมาณร้อยเมตรจากพวกเขา

บนรถCMB มีฆาตกรไร้อารมณ์หลายสิบคนพร้อมมีดยาวเดินออกมา

พวกเขายืนเป็นแถวขวางทางออก

“ฉินเทียน หลังจากฆ่าตระกูลหม่าของเราแล้ว แกก็คิดจะไปเหรอ?"

“แกคิดว่าฉันหม่าจินหลงเป็นอะไร”

เสียงโกรธของ หม่าจินหลงดังมาจากลำโพงของ Mercedes-Benz

ฉินเทียนเยาะเย้ย: "หม่าจินหลงไอ้โง่ ฉันคิดว่าเพราะหยางคุนไปแล้ว แกก็คงไม่กล้าที่จะแก้แค้น "

“ตระกูลหม่าของแกมีกี่คน เรียกพวกเขามาที่นี่สิ”

“แค่นี้ยังไม่พอที่ฉันจะฆ่า”

หม่าจินหลงโกรธมากจนสาปแช่ง

ประตูรถฝั่งคนขับเปิดออก และชายวัยกลางคนในชุดรบที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าก็เดินลงมา

ถือซิการ์ขนาดใหญ่ในมือ สูบเข้าไป จ้องไปที่ ฉินเทียนและเยาะเย้ย "ฉันไม่คิดว่าแกจะทำลายรถบรรทุกโคลนสองคันของฉัน"

“ฉินเทียนดูเหมือนว่าฉันจะดูถูกแกจริงๆ"

ฉินเทียนรู้สึกว่ามีกลิ่นไอสังหารที่แข็งแกร่งในตัวบุคคลนี้ ซึ่งน่าจะปีนออกมาจากความตาย

เขาเยาะเย้ย: "ชายนิรนามผู้ไม่ตายของฉัน บอกชื่อของนายไป"

“ต้วนคุนบูชาอู่ของตระกูลหม่า”

ต้วนคุนโยนซิการ์ทิ้ง หยิบหนามสามเหลี่ยมสองอันออกจากหลังด้วยมือทั้งสองแล้วก้าวไปข้างหน้า

“เหล่าพี่น้องเอ๋ย ฆ่า!”

ฆาตกรที่มีมีดยาวหลายสิบคนพุ่งขึ้นด้วยดวงตาสีแดง

ในเวลาเดียวกัน คนขับทั้งสองก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่พลิกคว่ำอยู่ข้างหน้า

เพราะภายใต้ความโกรธแห่งการลงโทษของพระเจ้า ฝังหนึ่งมีคนน้อยลง

เมื่อ หม่าจินหลงตะโกนฉินเทียนห็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเอนตัวไปหยิบมีด จุ่มบุหรี่ให้ดับ และเดินไป

“ฉินเทียน แกกำลังจะทำอะไร?”

“อย่าเข้ามานะ!"

“ขับรถ รีบออกรถ!"

เมื่อเห็นฉากนี้ หม่าจินหลงก็กรีดร้องด้วยความกลัว

คนขับรีบตะโกนและขับรถออกไปหลายร้อยเมตร หม่าจินหลงไม่วางใจ และยังเฝ้าดูอยู่

“ต้วนคุน แกจะตายไม่ได้!”

“แกไม่ใช่นักฆ่าที่เก่งกาจที่สุดหรอกเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าในที่สุด ต้วนคุน ก็ไม่สามารถจับมีดของหม่าหงเทาได้ และถูกมีดผ่าครึ่ง หม่าจินหลงก็รู้สึกว่าโลกทั้งใบพังทลายลง

เดิมทีคิดว่า ต้วนคุน และทีมลมสายดำทั้งหมดของเขา จะมีกลยุทธ์ที่รอบคอบ จะสามารถทำลายล้างฉินเทียนและลูกน้องเขาได้อย่างง่ายดาย

เขาประเมินความแข็งแกร่งของฉินเทียนและลูกน้องต่ำเกิน

นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

“หม่าจินหลง ฉันจะไว้ชีวิตแก ดูแลตัวเองให้ดีแล้วกัน!”

ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร ฉินเทียนตะโกน และมีดเหล็กในมือของเขาก็พุ่งออกไปทันที

มีดเหล็กยาวสามฟุตพุ่งเข้าหากระจกหลังของ Mercedes-Benz ราวกับสายฟ้าฟาด

หม่าจินหลงไม่เคยคิดฝันว่า ฉินเทียนสามารถโจมตีเขาได้ในระยะไม่กี่ร้อยเมตร

เพียงเสียงฉึก มีดเหล็กก็เจาะกระจกได้โดยตรง เมื่อเขาได้สติกลับมา ก็เจ็บปวดรวดร้าวไปหมดแล้ว

มีดเหล็กแทงทะลุด้านหลัง

“อ๊ะ!"

“รีบไป!"

“รีบขับรถ!"

“ไปโรงพยาบาล!"

เขากรีดร้องอย่างน่ากลัว

ตอนนี้ เขารู้สึกโชคดีที่ไม่ได้ลงจากรถ มิเช่นนั้น เกรงว่าศพตนคงถูกฝังที่นั่นเหมือนกับต้วนคุนไปแล้ว