บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 481

ช่วงเวลายามเย็น แลนด์ ครูเซอร์สามคันค่อย ๆ ขับเข้ามาในเมืองหลงเจียง

ปกติใช้ชีวิตอยู่ในหลงเจียง ก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไร ครั้งนี้พักอยู่จิ่นหูหลายวัน จู่ ๆ กลับมาก็พบว่าเมืองแห่งนี้เล็กมากซะจริง

ถนนคับแคบ อาคารต่ำลง

พอมองดูแล้ว แม้กระทั่งรถยนต์และคนที่เดินอยู่บนถนน ก็ดูเก่า ๆ อยู่เล็กน้อย　　

ราวกับกลับไปที่เมืองเล็ก ๆ

อันที่จริง เมื่อเทียบกับเมืองใจกลางอย่างเมืองจิ่นหูที่เป็นเจ็ดเมืองทางใต้แล้ว เล็กกระจิริดอย่างเมืองหลงสู้เขาไม่ได้เลย

แต่ว่า นอกจากหลิวชั่นแล้ว ทุกคนต่างสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอบอุ่นอย่างหนึ่ง

ต่อให้เป็นสถานที่ที่งดงามหรูหราใด ๆ บนโลกใบนี้ ก็ไม่สามารถให้ความรู้สึกที่ว่าได้กลับบ้านแบบนั้นได้

“พี่เทียน ยังมีธุระอีกไหม ?”

“ไม่มีธุระละก็ เราจะกลับวิลล่าแล้ว !”

“คิดถึงพี่ใหญ่ฉานกับผีหวูฉางจะแย่ตายอยู่แล้ว” ถงชวนเอ่ยด้วยความตื่นเต้น

“ฉันคิดถึงเสือกับสิงโตพวกนั้นมากกว่า” เถียปี้ฉีกยิ้มเอ่ย

ฉินเทียนหัวเราะอยู่เล็กน้อย แล้วเอ่ย : “ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว พวกนายกลับไปเถอะ”

“บอกกับลุงฉานด้วยว่า พรุ่งนี้จะไปปรึกษากับเขาด้วยเรื่องหนึ่ง”

“รับทราบครับ !” ถงชวนและคนอื่น ๆ จากไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เถียหลินเฟิง หลี่เฉิงหนานและอู๋เทียนสง ต่างก็มีกิจการด้วยเช่นกัน ต่างคนต่างก็กลับไป

ฉินเทียนขับรถพาหลิวชั่นมาที่อาคารซูยู่ด้วยตัวเอง

พอเพิ่งจอดรถเสร็จ หลิวชิงก็ลงมาจากรถคันหนึ่งที่อยู่ด้านข้างพอดิบพอดี พอเห็นฉินเทียน เธอจึงเอ่ยด้วยความประหลาดใจ : “คุณฉิน ทำไมคุณกลับมากะทันหันล่ะ ?”

“เรื่องทางนั้นเป็นยังไงบ้างแล้ว ?”

ฉินเทียนเห็นในมือของหลิวชิงถือเอกสารกองหนาเตอะอยู่ จึงยิ้มเอ่ยอย่างอดไว้ไม่ได้ : “คุณไปโรงงานแล้วหรือยัง ?”

“ยังเลย” หลิวชิงรีบเอ่ย : “คุณมาพอดีเลยค่ะ”

“ฉันเพิ่งกลับมาจากธนาคารเจี้ยนหลง ได้เจรจาสัญญากู้เงินเจ็ดพันล้าน ตามที่คุณกำชับไว้ได้พอสมควรแล้ว”

“ประธานธนาคารหวางรับปากเราว่า จะจัดสรรเงินทุนให้ถึงตามเงื่อนไข ภายในระยะเวลาที่สั้นที่สุด”

“ถึงตอนนั้น แบ่งโอนเข้าบัญชีสักสองสามครั้ง ตามอัตราความเร็วของโครงการเราค่ะ”

“นี่เป็นเอกสารกู้เงิน คุณอยากดูหน่อยไหมคะ ?”

“ไม่ต้องหรอก ให้คุณรับผิดชอบก็พอแล้ว” ฉินเทียนแย้มยิ้มแล้วจึงเอ่ย : “หลิวชิง ขอแนะนำ ท่านนี้คือหลิวชั่น เถ้าแก่หลิว”

หลิวชิงรีบยิ้มกล่าว : “สวัสดีค่ะ เถ้าแก่หลิว”

“เถ้าแก่หลิว ยินดีต้อนรับคุณและทีมของคุณเข้าสู่ซูยู่กรุ๊ปนะคะ”

หลิวชั่นยิ้มเอ่ย : “ประธานหลิว เดี๋ยวจากนี้ฉันก็จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณแล้ว ได้โปรดชี้แนะด้วย”

ณ ตอนนี้ หลิวชิงเป็นผู้จัดการใหญ่ของซูยู่กรุ๊ปทั้งหมด และทงต๋าโลจิสติกส์ขนส่งของหลิวชั่นได้ถูกซูยู่กรุ๊ปถือหุ้นเอาไว้

เท่ากับว่าเขาเป็นผู้จัดการของบริษัทย่อย เลยจะด้อยกว่าหลิวชิงหน่อย เมื่อพูดในแง่ของระดับขั้นแล้ว

“หลิวชิง ที่เถ้าแก่หลิวจะสร้างห้องทำงานไว้ที่นี่ มอบให้เธอจัดการแล้วกัน”

“กรรมการซูอยู่ไหม ? ฉันขึ้นไปดูก่อนหน่อย”

ฉินเทียนมองอาคาร แล้วดูรีบร้อนอยู่หน่อย

หลิวชิงเม้มปากแล้วยิ้มเอ่ย : “ไม่เจอกันสองสามวัน ก็ร้อนใจขนาดนี้แล้วเหรอคะ ?”

“เดี๋ยวฉันดูแลเถ้าแก่หลิวให้ คุณขึ้นไปเถอะค่ะ”

“กรรมการซูน่าจะอยู่ในห้องทำงานค่ะ”

ฉินเทียนหมิงรู้ว่าหลิวชิงกำลังหยอกล้อตัวเองอยู่ เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก เบือนหน้าวิ่งเข้าไปด้านใน

มาถึงชั้นบนสุดของตึก ห้องทำงานของกรรมการเงียบเชียบ

ฉินเทียนผลักเปิดประตูอย่างระมัดระวัง พบว่าด้านหลังของโต๊ะทำงานว่างเปล่า ซูซูไม่อยู่

แต่ว่า เขาเห็นเสื้อคลุมของซูซูแขวนอยู่บนไม้แขวนเสื้อด้านข้าง

อธิบายได้ว่าซูซูไม่ได้เดินไปไกลนัก อาจจะไปคุยงานที่ห้องทำงานอื่นก็ได้ อีกเดี๋ยวก็น่าจะกลับมาแล้ว

ฉินเทียนตัดสินใจว่าจะเซอร์ไพรส์ซูซู เห็นประตูพักผ่อนด้านข้างแง้มอยู่ เขาเตรียมเข้าไปซ่อน

อีกเดี๋ยวซูซูมาแล้ว ค่อยกระโดดออกมาอย่างกะทันหัน

ใครจะไปรู้ว่า ผลักประตูเปิด อดไม่ได้ที่จะตะลึง

เพียงเห็นคนคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง เส้นผมนุ่มนวล นอนหลับปุ๋ย

ก็คือซูซูนั่นเอง

ทำไมซูซูถึงได้นอนหลับที่ห้องทำงานตอนกลางวันแสก ๆ ล่ะ ? ปฏิกิริยาแรกของฉินเทียน ยังนึกว่าเธอป่วยเสียแล้ว

เขารีบเดินไปทันที ใช้มือลูบหน้าผาก

ทุกอย่างปกติ

เห็นใบหน้าของเธอแดงเปล่งปลั่ง กำลังหลับฝันหวาน ดูเหมือนเพียงแค่เหนื่อยไปก็เท่านั้น

ฉินเทียนจึงวางใจ เห็นรูปร่างงดงามดุจดอกไม้ เส้นโค้งประณีต ได้กลิ่นหอมจากเรือนร่างภรรยาที่งดงาม เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง