บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 482

ไม่เจอกันพักหนึ่ง พอเจอกันอีกครั้งก็ให้ความรู้สึกเหมือนเพิ่งแต่งงานใหม่

ฉินเทียนกับซูซู ได้ผ่านช่วงเวลาที่ยากที่จะลืมเลือนมาแล้ว

ตอนเวลาว่าง ฉินเทียนโอบกอดซูซูเอาไว้แล้วพูดคุย

ซูซูถามถึงสถานการณ์ของเมืองจิ่นหู ฉินเทียนไม่ได้พูดอะไรมากนัก พูดเพียงแค่ว่า ปัญหาที่แห่งนั้นไม่ใหญ่นัก

เพียงแต่ว่า เนื่องจากความหมายของโครงการนั้นยิ่งใหญ่นัก หลังจากได้มาแล้ว ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งถึงสองปี ตั้งแต่การก่อสร้างจนจบโครงการ

เคลื่อนย้ายทั้งหมดไป ยังต้องค่อย ๆ ปรึกษากันให้ดีก่อน

ซูซูก็ไม่ได้รีบร้อน แสดงออกว่าสามารถฉวยช่วงเวลานี้ ฝึกกำลังภายในให้เต็มที่อีกทีได้พอดีเลย

อย่างไรซะ ซูยู่กรุ๊ปยังเด็กเกินไป ต้องตกตะกอนและสั่งสม

สองสามีภรรยาตกอยู่ในภวังค์ของความสุขและอนาคตที่สวยงามอยู่ ถึงขนาดที่ว่าซูซูกระซิบบอกฉินเทียน หากว่ามีวันหนึ่งตั้งครรภ์แล้วจริง งั้นก็คลอดแล้วกัน

……

ณ ห้องผู้ป่วยวีไอพี โรงพยาบาลเอกชนระดับสูงแห่งหนึ่ง ที่เมืองจิ่นหู ในขณะเดียวกันนี้

ผ่านการช่วยเหลือสองสามชั่วโมง ในที่สุดหม่าจินหลงก็ฟื้นขึ้น

มีดของฉินเทียนนั้น แม้ว่าไม่ได้แทงเข้าเพื่อที่จะทำร้ายเขา แต่ว่าก็เกือบจะทะลุผ่านอยู่แล้วเหมือนกัน

เสียเลือดมากเกินไป บวกกับความตื่นตกใจขั้นสุด ทำให้หม่าจินหลงตกอยู่ในสภาพป่วยเจียนตาย

ดีที่ว่า ยังรักษาได้ทันเวลา

“หลงเอ๋อร์ ลูกฟื้นแล้วใช่ไหม ? รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ?”

“หลงเอ๋อร์ ได้ยินแม่พูดไหม ?”

“ลูกดูดี ๆ สิ ฉันเป็นแม่ไง !” หยางเสี่ยวหุ้ยนั่งอยู่ข้างเตียงด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

“แม่……” หม่าจินหลงร้องเสียงเบา สายตาเคลื่อนไปมองที่หม่าจั๋วชุนที่อยู่ด้านข้าง รวมทั้งพี่ใหญ่หม่าจินหยู่

เห็นหม่าจั๋วชุนมีสีหน้าบึ้งตึง เผยความหวาดกลัวอยู่ในดวงตาเขา

“พ่อ——” ร้องออกมา และกระอักเลือดอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น

หยางเสี่ยวหุ้ยตกใจจนกรีดร้อง รีบเรียกหมอและพยาบาลมา ทำอย่างรีบร้อนกันพักหนึ่ง สถานการณ์จึงจะมั่นคง

“เป็นเพราะคุณ !”

“หม่าจั๋วชุน คุณดูสิคุณทำให้ลูกตกใจกลัว !”

“ก็แค่นักรบตายไปไม่กี่คนไม่ใช่เหรอ ? จะอะไรนักหนา !”

“คุณคงจะไม่ลงโทษลูกชายฉันด้วยเหตุนี้หรอกใช่ไหม ?” หยางเสี่ยวหุ้ยเหมือนหญิงปากร้าย

หม่าจั๋วชุนหน้าบึ้ง : “เอาล่ะ เรื่องพวกนี้ไว้ค่อยคุยกัน”

“จินหลง แกพักผ่อนรักษาบาดแผลอย่างสบายใจเถอะ”

“จินหยู่ เราไปกัน”

เห็นหม่าจั๋วชุนกับหม่าจินหยู่จะไป หม่าจินหลงจึงเอ่ยด้วยความร้อนใจ : “พ่อ พ่อต้องแก้แค้นให้ผมนะ !”

“ฆ่าฉินเทียนซะ !”

“รีบสั่งคนไปฆ่าฉินเทียน !”

หยางเสี่ยวหุ้ยพูดด้วยความร้อนใจ : “หม่าจั๋วชุน คุณได้ยินไหม ? เป็นเพราะเรื่องงามไส้ที่ไอ้สารเลวฉินเทียนนั่นก่อเอาไว้ !”

“คุณยังไม่รีบส่งคนไปจับเขามา แล้วตัดหัวสุนัขของเขาต่อหน้าจินหลงอีก !”

“ไอ้สารเลวนี่ ถึงกับกล้าแตะลูกชายของหยางเสี่ยวหุ้ยอย่างฉัน ฉันจะให้เขาตายโดยไม่มีที่ให้ฝังศพเลยคอยดู !”

“คุณยังอึ้งอะไรอยู่อีก ? รีบไปสิ !”

หม่าจั๋วชุนเอ่ยด้วยอารมณ์ไม่ดีนัก : “คุณจะไปเข้าใจอะไร !”

“ฉินเทียนต้องตาย แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

“ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เอาที่ดินหรูอี้มาให้ได้”

“ฉินเทียนออกไป เราก็เป็นผู้แข่งขันประมูลลำดับที่หนึ่งตามลำดับ นักออกแบบที่จินหยู่เชิญกำลังออกแบบโดยทำงานล่วงเวลาอยู่”

“ได้ที่แห่งนี้ ตระกูลหม่าของเราก็จะสามารถขึ้นไปอีกขั้นได้ในทันที”

“ในช่วงก่อนนี้ ฉันไม่อนุญาตให้เกิดอุบัติเหตุใด ๆ อื่น !”

เห็นหม่าจั๋วชุนพาหม่าจินหยู่จากไป ในดวงตาของหม่าจินหลงเผยความโกรธและความอิจฉา

เขากรอดฟันพร้อมกับเอ่ย : “แม่ ตอนนี้หม่าจั๋วชุนเริ่มชอบหม่าจินหยู่อีกแล้วใช่ไหม ?”

หยางเสี่ยวหุ้ยพูดด้วยความท้อใจ : “ก็เป็นเพราะไอ้สวะนี่จับพลัดจับผลู ถึงกับกลายเป็นผู้แข่งขันประมูลลำดับที่หนึ่งตามลำดับ”

“ต้องโทษแม่เอง ตอนนั้นไม่ควรออกความคิดคร่ำครึ โดยให้หม่าจินหยู่ไปแข่งขันประมูลที่แห่งนั้นนี่เลย”