บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 494

หลังจากที่หม่าจั๋วชุนเอ่ยจบ อันธพาลหลายร้อยคนที่อยู่ด้านหลังเขาก็ดึงดาบออกจากคมฝักและเอ่ยอย่างพร้อมเพรียง “ฉินเทียน ปรากฏตัวออกมารับความตายซะ!”

“ปรากฏตัวออกมารับความตาย!”

เสียงนั้นดังก้องไปทั่วทั้งถนนเส้นยาวนี้

แสงไฟชั้นบนของผู้พักอาศัยโดยรอบทั้งหมดดับลง ดวงตานับไม่ถ้วนที่หลบซ่อนอยู่ในความมืด เฝ้าดูการต่อสู้ที่น่าสลดใจที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างเงียบงัน

ขณะนี้ หลิวชั่นได้เดินออกมาพร้อมกับหม่าหงเทาและสมาชิกขององค์กรคำสาปสวรรค์

“เถ้าแก่หม่า พี่เทียนของพวกเรานั้นอยากจะเจรจากับคุณ” หลิวชั่นกล่าวอย่างจริงใจ

หม่าจั๋วชุนสบถในลำคอและเอ่ย “หลิวชั่น นายก็แค่สุนัขตัวหนึ่งเท่านั้น มีคุณสมบัติอะไรที่จะมาพูดคุยกับฉัน”

“ฉินเทียนล่ะ? ไปเรียกเขาออกมาซะ!”

“ตาเฒ่า ช่วยแสดงท่าทีเคารพต่อพี่เทียนของพวกเราหน่อย!” ถงชวนกลอกตาและแสดงท่าทีการโต้เถียง

ด้านข้างของหม่าจั๋วชุน บูชาอู่หลายคนก้าวเท้าออกมาด้านหน้าก้าวหนึ่งในทันใด ข้างหลังพวกเขา อันธพาลหลายร้อยคนพุ่งเข้ามาราวกับกระแสน้ำ ห้อมล้อมถงชวนและคนอื่นๆ

ถงชวนและคนอื่นๆนั้นไร้ท่าทีกลัวเกรง พวกเขาทุกคนนั้นมีพละกำลังที่เพิ่มสูงมากยิ่งขึ้น แทบรอไม่ไหวที่จะเริ่มต้นการต่อสู้ครั้งใหญ่

หลิวชั่นรีบเข้ามาตรงกลางเพื่อขวางกั้น เอ่ยด้วยรอยยิ้มขื่นขม “เจ้าบ้านหม่า ขอพูดตามตรงไม่ปิดบัง ลูกชายคนโตของคุณอยู่ในกำมือของพวกเรา”

“พี่เทียนกล่าวว่าหากต้องการให้หม่าจินหยู่มีชีวิตรอด คุณต้องเข้าไปพบเขาเพียงลำพัง”

“แกว่าอะไรนะ?” หม่าจั๋วชุนตรงเข้าไปบีบคอหลิวชั่น เขากัดฟันและเอ่ย “แกพูดอีกครั้งสิ?”

“ปล่อยเขา!” หม่าหงเทาตะโกนเสียงดัง ดาบยาวปรากฏออกจากคมฝัก จากนั้นพุ่งตรงเข้าไปสัมผัสบริเวณลำคอของหม่าจั๋วชุน

เนื่องจากเขาชักดาบออกมาอย่างรวดเร็ว หม่าจั๋วชุนและบูชาอู่รอบกายเขานั้นไม่สามารถตอบสนองได้ทันท่วงที

แต่ทว่า โซ่วอู๋ฉางที่ยืนอยู่ข้างกายหม่าจั๋วชุนนั้นเคลื่อนไหวในทันใด เขาใช้หลังมือของเขาตวัดดาบออกไป

เสียงแกร๊กดังขึ้น คมดาบยาวถูกเหวี่ยงออกไป แม้แต่หม่าหงเทาก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังร่นไปหนึ่งก้าว

เขาประหลาดใจมากและรีบมองไปทางโซ่วอู๋ฉาง

เพียงเห็นแค่มือของฝ่ายตรงข้ามนั้นผอมแห้งราวกับกรงเล็บของนก สีดำสนิทราวกับเหล็กดิบ

“นายเป็นคนของสำนักกรงเล็บอินทรีงั้นเหรอ?” เขาเอ่ยถามด้วยความตื่นตะลึง

มือคู่หนึ่งที่เป็นเนื้อหนังมังสาแกร่งราวกับเหล็ก ตวัดคมดาบยาวของเขาโดยตรง นี่เป็นสิ่งที่เขา ถงชวนและคนอื่นนั้นไม่เคยคาดคิดมาก่อน

น้ำเสียงของโซ่วอู๋ฉางเป็นเสมือนกับเสียงของนกฮูก เอ่ยอย่างเยือกเย็น “ไม่อยากตายก็ซื่อสัตย์หน่อย”

“เรียกฉินเทียนออกมาซะ”

“เหล่าหม่า ส่งเขามาให้ฉัน” ชุยหมิงที่อยู่ด้านข้างกัดฟันเอ่ย

ถงชวน เถียปี้และคนอื่นต่างก็แสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ทั้งหมดเป็นองค์กรคำสาปสวรรค์ ตอนนี้เหล่าหม่าถูกผู้อื่นแสดงอำนาจข่มขวัญเสียแล้ว พวกเขาทุกคนล้วนรู้สึกอับอายขายหน้า

ในสถานการณ์ตอนนี้หากใครขยับทุกอย่างอาจจะระเบิดได้

“อย่าได้หุนหันพลันแล่น!”

“พวกนายอย่าลืมคำพูดของพี่เทียน!” หลิวชั่นรีบตะโกนแผดเสียงดัง

เขากัดฟันแน่นและเอ่ยกับหม่าจั๋วชุน “เจ้าบ้านหม่า ต่อให้คุณจะเชื่อหรือไม่ ทว่าเรื่องนี้ก็ได้เกิดขึ้นแล้ว”

“ตอนนี้หม่าจินหยู่อยู่ในกำมือของพี่เทียน หากคุณลงมือกระทำรุนแรง พี่เทียนกล่าวไว้ เขาทำได้เพียงแค่ฆ่าลูกชายคนโตของคุณก่อนเท่านั้น จากนั้นค่อยต่อสู้กับคุณจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ตายกันไปสักข้าง”

“ปล่อยลูกชายของฉัน!” หม่าจั๋วชุนตะโกนด้วยความโกรธเคือง

หลิวชั่นกัดฟันและเอ่ยอีกว่า “พี่เทียนบอกไว้ให้คุณเข้าไปพบเขาเพียงลำพัง”

หม่าจั๋วชุนกัดฟันแน่นและไม่พูดไม่จา

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฉินเทียนผลักบานหน้าต่างออกมา กระชากหม่าจินหยู่ออกมาเช่นกันและวางดาบพาดไว้บนคอของเขา

“เจ้าบ้านหม่า คุณมองดูหน่อยว่าคนผู้นี้คือใคร?”

“หากคุณกล้าทำคนของผมแม้สักนิดเดียว ผมจะบั่นคอของเขาทิ้งทันที!”

น้ำเสียงนั้นชัดเจน ดังก้องไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน

หม่าจั๋วชุนเงยศีรษะขึ้นอย่างหวาดกลัว เมื่อมองเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ชั่วพริบตานัยต์ตาของเขาแดงก่ำ

“จินหยู่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” เขาถามอย่างโกรธเคือง

หม่าจินหยู่กัดฟันและเอ่ยตอบ “พ่อครับ ผมไม่ทันระวังตัวเลยถูกจับตัวมา”

“ไม่ต้องสนใจผม ความปลอดภัยของพ่อนั้นเป็นเรื่องสำคัญ”

“พ่อรีบไปเถอะ!”

สีหน้าของหม่าจั๋วชุนดูหม่นหมองและซับซ้อน ราวกับว่าเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินใจ