บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 503

เมื่อได้ยินเสียงของเจี่ยงเถียนเถียน ลิเหลียงก็รีบพูดขึ้นทันควันว่า:"เชิญเข้ามาข้างใน"

"ป้าหวัง รบกวนชงปี้หลัวชุนให้หนึ่งกาหน่อย และเตรียมถาดผลไม้ให้อีกถาดหนึ่ง แล้วก็เม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่คุณหนูเจี่ยงชอบทานด้วย"

เพื่อหลีกเลี่ยงคำนินทา และแสดงความมีคุณธรรมสูงส่งของตน ลิเหลียงจึงเปิดไฟทั้งหมดออก และเรียกคนรับใช้ยืนข้างๆ อีกด้วย

"เถียนเถียน เธอมีเรื่องอะไร ตอนนี้พูดได้หรือยังครับ?"เขาพูดอย่างอ่อนโยน

เจี่ยงเถียนเถียนเดือดดาลขึ้นมาทันที

ในเวลาและบรรยากาศที่สวยงามนี้ ทั้งสองคนไม่สามารถมาเรียนรู้ซึ้งกันและกัน และพูดคุยกันดีๆ ได้เชียวหรือ?

เปิดไฟสว่างไสวขนาดนี้ แล้วยังให้คนรับใช้หลายคนยืนอยู่ข้างๆ อีก เหมือนกับว่าเป็นคนแปลกหน้ากัน

เธอรักใคร่ชื่นชมภาพลักษณ์คุณชายที่อ่อนโยนของลิเหลียงราวกับหยก แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าคนคนนี้หัวโบราณเกินไป

เธอกัดฟันและเอื้อมมือไปจับมือของลิเหลียงทันที

"พี่ลิเหลียง เส้นทางการค้าสหพันธ์ของเจ็ดเมืองทางใต้กำลังจะถูกสถาปนาขึ้น พี่อยากเป็นผู้นำหรือไม่?"

ลิเหลียงตัวแข็งเล็กน้อย และผลักมือของเจี่ยงเถียนเถียนออกอย่างจงใจ แล้วพูดว่า:"เถียนเถียน ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ?"

"เธอไม่รู้จริงๆ หรือว่า ฉันไม่เคยสนใจชื่อเสียงและลาภยศเหล่านี้เลย"

"ฉันเข้าใจแล้ว ใช่พ่อของเธอให้มาลองใจฉันใช่ไหม?"

"ถ้าเขาอยากเป็นผู้นำ ฉันมีคะแนนหนึ่งเสียงอยู่ในมือ"

สายตาของเจี่ยงเถียนเถียนเป็นประกายขึ้นขึ้นมา:"พี่ลิเหลียง พี่จะช่วยพ่อของฉันจริงๆ หรือ?"

"พ่อของฉันบอกว่า ขอเพียงแค่เขาได้เป็นผู้นำ อย่างนั้น——"

พอพูดถึงตรงนี้ จู่ๆ ก็เขินอายขึ้นมา หน้าแดงก่ำจนพูดต่อไปไม่ไหว

ลิเหลียงยิ้มและพูดว่า:"เถัยนเถียน พ่อเธอพูดว่าอย่างไร?"

เจี่ยงเถียนเถียนจัดริมฝีปากและพูดเบาๆ ว่า:"เขาบอกว่า ที่จริงแล้วเขาไม่ได้สนใจตำแหน่งผู้นำอะไรนั่นแม้แต่น้อย"

"แต่ เขามีฉันที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว เพื่อฉันแล้ว ถ้าเขาได้เป็นผู้นำจริง อย่างนั้นตำแหน่งผู้นำ ก็คือสินสอดทองหมั้นของฉัน——"

"พี่เหลียง พี่คิกว่า พ่อของฉันหมายความว่าอย่างไร?"เธอเสแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ และมองไปลิเหลียงด้วยดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความหวัง

ลิเหลียงยิ้มและพูดว่า:"ความหมายง่ายนิดเดียว ใครที่แต่งงานกับเธอ ไม่เพียงแต่ได้โอบกอดสาวสวยกลับบ้าน แต่ยังเท่ากับได้สืบทอดตำแหน่งผู้นำอีกด้วย"

เจี่ยงเถียนเถียนพูดเสียงเบาว่า:"ถ้าอย่างนั้นพี่อยากสืบทอดตำแหน่งผู้นำหรือไม่คะ?"

นี่ถือว่าเป็นการสารภาพรักอย่างโจ่งแจ้งแล้ว

เหล่าคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ ต่างร้อนใจแทนลิเหลียง หญิงสาวที่ดีขนาดนี้ จะไปหาได้จากที่ไหนอีก?

ศิลธรรมสูงส่งของคุณชายท่านนี้เหมือนว่าจะมากเกินไปเสียแล้ว

"เถียนเถียน เราอย่าพึ่งพูดเรื่องนี้ดีกว่า"

"อีกอย่างหนึ่ง คุณพ่อของเธออยากเป็นผู้นำ แค่คะแนนเสียงของผม มันไม่เพียงพออยู่ดี"

เจี่ยงเถียนเถียนพูดขึ้นด้วยความรีบร้อน:"อันนี้พี่วางใจได้เลย!"

"พ่อของฉันได้รับการสนับสนุนจากเฉินเถิงแล้ว ฉันได้ยินพวกเขาพูดว่า เหมือนยังมีคะแนนของสองเมืองอีก โดยได้อยู่ในการควบคุมแล้วเช่นกัน"

"ตอนนี้มีแค่ตัวแปรเดียว ก็คือคนที่ชื่อว่าฉินเทียน แต่เฉินเถิงได้ไปคุยกับฉินเทียนในฐานะตัวแทนของพ่อฉันแล้ว"

"พี่ลิเหลียง ถ้ารวมเสียงคะแนนนี้ของพี่เข้าไปด้วย พ่อของฉันต้องได้เป็นผู้นำแน่นอน!"

มีสิ่งผิดปกติปรากฏอยู่ภายในดวงตาของลิเหลียง

"ตระกูลเฉินมีอำนาจแข็งแกร่ง และพ่อของเธอได้รับการสนับสนุนจากพวกเขา ต้องได้รับเลือกเป็นผู้นำอย่างราบรื่นแน่นอน"

"เถียนเถียนเธอวางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวังแน่นอน"

"พี่พูดแบบนี้ พี่รับปากแล้วใช่ไหม?"

"พี่ลิเหลียง ขอบคุณค่ะ!"

ด้วยความตื่นเต้นของเจี่ยงเถียนเถียน จึงเข้าใกล้ลิเหลียงทันที และจูบประโลมลงบนใบหน้าที่ราวกับหยดน้ำจากแมลงปอของเขา

"พี่ลิเหลียง ฉันก็จะไม่ทำให้พี่ผิดหวังเช่นกันค่ะ!"เธอพูดขึ้นมาหนึ่งประโยค และวิ่งจากไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"ยินดีด้วยครับคุณชาย!"

"หญิงสาวที่ดีอย่างคุณหนูเจี่ยง เห็นไม่มากแล้วจริงๆ"

"ที่สำคัญกว่านั้นคือ ความลุ่มหลงในความรักที่เธอมีต่อคุณชาย แม้แต่พวกเราที่เห็นแล้วก็ยังซาบซึ้งใจ"

คนรับใช้แสดงความยินดีด้วยรอยยิ้ม

ลิเหลียงขวยเขินเล็กน้อย โบกมือไปมาและพูดว่า:"ลำบากพวกคุณแล้ว"

"นี่มันก็ดึกแล้ว ไปพักเถอะ"

คนรับใช้ถอยออก และลิเหลียงก็ปิดไฟลง ใบหน้าของเขาในความมืด กลับมาดูเย็นชาอีกครั้ง