บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 505

ทีมต่อสู้ทีมสองที่นำโดยเหล่าหม่า จะรับผิดชอบรับมือกับสงครามยามราตรี โดยสมาชิกแบ่งเป็นถงชวน เถียปี้ ชุยหมิงและอะเปิน

เมื่อเปรียบเทียบกับทีมต่อสู้ที่นำโดยเถียหนิงซวง กำลังการต่อสู้ของพวกเขานั้น แข็งเกร่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด

เพราะฉินเทียบนยรู้ว่าในสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองอย่างเมืองจิ่นหู หากอีกฝ่ายต้องการจะก่อเรื่องอะไรสักอย่าง ก็มักจะเป็นเวลากลางคืนเป็นส่วนใหญ่

เถียหนิงซวงพวกเขาที่รับผิดชอบตอนกลางวัน ที่จริงแล้วแค่อยู่รักษาการ เพราะที่มีโอกาสต่อสู็ ก็ยังคงเป็นทีมที่สอง

คนพวกนี้นอนทั้งวันในตอนกลางวัน ใกินอาหารเย็นเป็นอาหารเช้า และพึ่งกินอิ่มกัน กำลังท่วมตัวได้แต่อัดอั้นอยู่แต่ในห้องไม่มีที่ปลดปล่อย

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเทียน พวกเขาที่อยู่ภายใต้การนำของหม่าหงเทา ก็รีบพุ่งออกมาทันที

"พี่เทียน จะเปิดศึกแล้วหรือยัง?"ดวงตาทั้งคู่ของถงชวนเป็นประกาย จนไม่สามารถระงับตวามตื่นเต้นไว้ได้

ฉินเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า:" ถ้าไม่มีอะไรผิดคาด ภารกิจนี้ถือว่าเป็นภารกิจอีกอีกด้วย"

"เดี๋ยวระวังกันด้วย"

ตระกูลหยางอยู่ในอันดับที่สามจากห้าตระกูลใหญ่ ได้รับการยกย่องจากพวกเขาว่าเป็นผู้เก่งกล้าสามารถที่พึ่งพาได้ ดังนั้นจะประมาทไม่ได้

มิฉะนั้น ฉินเทียนคงไม่ออกมาด้วยตัวเองหรอก

เขาพาทุกคน โถมตัวลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ ปีศาจขาวกำลังจะขึ้นบันไดแล้ว

เขายกเท้าข้างหนึ่งขึ้น โดยมองเห็นฉินเทียนที่กำลังหันหน้าเข้าหาในขณะที่เงยหน้าขึ้น และชะงักอย่างควบคุมไม่ได้

"นายก็คือฉินเทียนใช่ไหม?" เขาไม่อยากจะเชื่อ

เพราะว่าฉินเทียนในจินตนาการของเขา คือปีศาจร้าย ที่องอาจกล้าหาญ ที่สามารถกระเพื่อมสระน้ำเมืองจิ่นหูเป็นคลื่น ทำไมถึงยังหนุ่มขนาดนี้?

นอกจากนี้ เมื่อมองไปแล้วยังดูสดใสมาก มันเหมือนกับพี่ใหญ่ข้างบ้าน

มุมปากของฉินเทียนยกขึ้น:"ฉันคือฉินเทียน"

"ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายก็คือปีศาจขาวใช่ไหม?"

สีหน้าของปีศาจขาวหมองคล้ำขึ้นมา:"นายรู้จักฉันเหรอ?"

ฉินเทียนหัวเราะและพูดว่า:"ฉันรู้ว่าจะช้าหรือเร็วนายก็ต้องมา และฉันรอนายมานานแล้ว"

"เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว เรามาเข้าประเด็นเลยดีกว่า"

"ที่นายมา เพื่อมาทำงานให้ตระกูลหยาง หรือว่ามาล้างแค้นให้น้องชาย?"

"ไม่ว่าจะเพื่อใครก็ตาม ฉันรับได้หมด เพราะฉันเป็นคนช่วงชิงโครงการของตระกูลหยางเอง ปีศาจดำน้องชายของนาย ก็เป็นฉันที่สั่งคนไปสังหาร"

ปีศาจขาวตกใจเป็นอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงว่า ฉินเทียนจะสัตย์ซื่อเพียงนี้ พอได้เจอหน้ากัน เขาก็อาสารับสารภาพว่า ได้ฆ่าน้องชายของตน

จากความคาดหมายของเขา ฉินเทียนจะต้องปฏิเสธทุกวิถีทางแน่นอน หรือหาข้ออ้างต่างๆ มากลบเกลื่อน

"ถ้านายอยากแก้แค้นน้องชาย สามารถมาหาฉันได้"

"คนที่พี่เถียนพูดถึง คือฉันเอง"หม่าหงเทาเอ่ยปากพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

มือของเขากำมีดเหมียวไว้แน่น และข้อกระดูกเป็นสีขาว รับรู้ได้ว่าใช้กำลังอย่างเต็มแรง

เพราะว่าการพบกันของยอดฝีมือ ไม่จำเป็นต้องลงมือ ก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย

ในสายตาของหม่าหงเทา ปีศาจขาวต้องเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจแน่นอน และเก่งถึงขนาดที่เขาไม่มั่นใจได้ว่าจะเอาชนะได้แม้เพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้เท่าไหร่ ก็ยิ่งกระตุ้นจิตใจอยากสู้ของเขามากเท่านั้น

"เป็นนายสินะ!"ปีศาจขาวจ้องไปที่หม่าหงเทาอย่างจัง ทั้งตัวสั่นเทาด้วยความฮึกเหิม

ในเวลาเดียวกันก็มีลมหายใจสีขาวแห่งความตาย โผล่ออกมาบนมือทั้งสองข้าง

ทันทีที่เขาลงมือ ฝ่ามือหนึ่งตบใส่บนหยูฮั่นไป๋ที่อยู่ข้างๆ

เสียงแตกพรึบดังขึ้น และแล้วราวบันไดแข็งแรง ก็แตกหักเหมือนชั้นน้ำแข็ง โดยเริ่มจากชั้นหนึ่งขึ้นไปยังชั้นสอง และขยายไปจนสุดทางของชั้นสอง

จากนั้นตกลงกับพื้นเสียงดังโครมคราม และแตกเป็นผง

การเคลื่อนไหวนี้ ทำให้ทุกคนต่างตกใจเป็นอย่างมาก

แม้แต่ฉินเทียนเอง ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

"นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ถ้าอยากเก็บซากศพไว้ทั้งหมดแล้วก็ จงฆ่าตัวตายซะ"มีความลำพองใจปรากฏอยู่ในสายตาอันเย็นชาของปีศาจขาว

การเก็บตัววครั้งนี้ ทำให้กำลังภายในของเขา เพิ่มขึ้นไม่น้อย

รอให้หยางหยวนชิ่งขึ้นครองตำแหน่งผู้นำ และช่วยเขาค้นหาวัตถุทำความเย็นบนเรืออับปางในทะเลตงไห่ พอถึงเวลานั้นเขาก็จะสามารถขึ้นไปได้อีกระดับหนึ่ง!

หม่าหงเทาสูดลมหายใจเข้าไปหนึ่งที และพูดว่า:"พี่เทียน ผมเป็นฆ่า เรื่องนี้ปล่อยเป็นหน้าที่ของผมเถอะ"

"ถ้าหากผมแพ้ ก็ต้องตายอย่างสมเกียรติ!"

นี่เป็นการขอคำสั่ง โดยที่เขาต้องการจะต่อสู้กับปีศาจขาว