บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 517

หยางหยวนชิ่งกล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำ : "ไอ้สารเลวฉินเทียนคนนี้ เป็นปีศาจที่ก่อกรรมทำชั่วจนไม่สามารถให้อภัยได้เลยจริงๆ"

"เขาโฉดชั่วเสมือนหมาป่า คาดไม่ถึงว่าจะใช้วิธีการนองเลือด เพื่อปราบปรามเรา และนั่งบัลลังก์ของผู้นำเจ็ดเมืองทางใต้!"

"คนชั่วช้าเช่นนี้ ควรฆ่าทิ้งซะ!"

"นายท่านจี้ ตระกูลจี้ของพวกคุณ ก็เป็นส่วนหนึ่งของเจ็ดเมืองทางใต้ด้วย ตอนนี้มีคนชั่วอย่างนี้อยู่ในเจ็ดเมืองทางใต้ ท่านไม่ควรจะนั่งดูอยู่เฉยๆ ใช่ไหม?"

"ได้ยินมาว่าตระกูลจี้มีคุณธรรมสูงส่งเทียมฟ้า ถ้าแม้กระทั่งพวกคุณก็เกรงกลัวฉินเทียน ฉันคงจะต้องสงสัยแล้วว่า แท้ที่จริงแล้วตระกูลจี้ของพวกคุณซื่อสัตย์และมีสัจจะเหมือนกับที่เล่าลือกันภายนอกหรือเปล่า"

คำพูดเหล่านี้ของเขา มีความหมายของการดูหมิ่นอยู่ตลอด แล้วมันก็ออกมาจากใจด้วย คล้ายเป็นการดูถูกตระกูลจี้เล็กน้อย

เพราะเขาคิดว่า นี่เป็นเพียงนักต่อสู้กลุ่มหนึ่งก็เท่านั้น

ได้ฟังคำพูดของเขา สีหน้าของจี้ฉางก็ดูไม่ดีเล็กน้อย เพียงแต่ ด้วยฐานะที่เป็นตัวบังคับอยู่ จึงไม่ได้โต้ตอบไปโดยตรง

ดวงอาทิตย์จ้าวจิ่วรี่หยุดลงทันที และกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า : "เจ้าบ้านหยาง นี่คุณพูดอะไรกัน?"

"คุณพูดแบบนี้ ถือว่าตระกูลจี้ของเราเป็นอะไร? เป็นลูกสมุนของพวกคุณเหรอ?"

"ฉันรู้ว่าห้าตระกูลใหญ่ของพวกคุณ มีเงินมากมาย แต่ว่า พวกเราไม่ได้สนใจ!"

หยางหยวนชิ่งมีสีหน้าผิดไปจากเดิม เขาสัมผัสได้ถึงบนร่างกายของจ้าวจิ่วรี่ มีออร่าแห่งการสังหารที่แผ่ซ่านออกมาโดยไม่ตั้งใจ

เจตนาฆ่าที่รุนแรงมาก ไม่น้อยไปกว่าปีศาจขาวเลย

ตอนนี้ข้างกายเขาไม่มีผู้มีฝีมือสูงอยู่ หากจะขอคำแนะนำจากผู้อื่น ก็ทำได้เพียงกล้ำกลืนความโกรธเอาไว้เท่านั้น

เมื่อหวังเยว่เห็นว่าบรรยากาศค่อนข้างหยุดชะงัก จึงรีบยิ้มแล้วกล่าวว่า : "เจ้าบ้านทั้งสามท่าน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นแบบเด็กๆ นะ เอาอย่างนี้ดีกว่า ขอเวลาเราสักเล็กน้อย เพื่อปรึกษาหารือกัน"

"ก่อนพระอาทิตย์ตก ฉันจะให้คำตอบกับพวกคุณ ว่าอย่างไรล่ะ?"

หม่าจั๋วชุนยิ้มแล้วกล่าวว่า : "นั่นคือสิ่งที่สมควรจะต้องทำ"

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะรอข่าวดี"

จี้ฉางกล่าวอย่างเย็นชา : "พ่อบ้าน จัดห้องที่ดีที่สุดในโรงแรมของเรา ให้กับเจ้าบ้านทั้งสามอย่างดีที่สุด"

หลังจากคนทั้งสามไปแล้ว จี้ฉางก็ขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า : "หวังเยว่ ฉินเทียนคนนี้ที่พวกเขาพูดถึง ใช่คนที่อะฝูบอกว่าหนุ่มคนนั้นที่เอาชนะจี้ซิงได้ใช่ไหม?"

หวังเยว่พยักหน้า กล่าวว่า : "เกรงว่าจะใช่"

"ฉันกำลังนึกถึงจุดนี้อยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้รับปากพวกเขา"

"นายท่าน ตอนนี้ดูเหมือนว่า ฉินเทียนคนนี้รับมือได้ยากจริงๆ เขาไม่เพียงแต่เอาชนะคุณชายน้อยได้เท่านั้น คาดไม่ถึงว่ายังมีความสามารถ ฆ่าผู้มีฝีมือมากมายขนาดนั้นของสามตระกูลใหญ่อีกด้วย"

"ถ้าเรารับปากไปอย่างลวกๆ เกรงว่าจะไม่เหมาะสม"

จ้าวจิ่วรี่กล่าวอย่างอารมณ์เสียว่า : "น้องหวัง คุณกลายเป็นคนกลัวหัวหดแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"ถึงแม้ว่าตระกูลใหญ่เหล่านี้จะไม่ได้เรื่องอะไร แต่ถ้าฉินเทียนทำเรื่องเหล่านั้นจริงๆ เช่นนั้นก็ควรจะฆ่าทิ้งซะ!"

"ยิ่งไปกว่านั้น เขายังรังแกคุณชายน้อยของเราอีก"

"ฉันว่า เราควรจะรับปากพวกเขา เพื่อไปจัดการฉินเทียนนะ"

"นายท่าน ท่านออกคำสั่งมาเถอะ ฉันจะออกโรงด้วยตัวเอง"

"การป้องกันวิชาบู๊ ก็เป็นหน้าที่ของเราเช่นกัน"

จี้ฉางขมวดคิ้ว กล่าวว่า : "หวังเยว่ คุณโทรหาจี้ซิงสิ สอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์สักหน่อย"

"ทำไมฉันถึงได้ยินอะฝูกล่าวว่า เจ้าหนุ่มจี้ซิงคนนั้น เทิดทูนฉินเทียนเป็นอย่างมาก สามารถทำให้คนอย่างจี้ซิงเทิดทูนได้ ไม่น่าจะทำเรื่องประเภทนี้ออกมาได้"

"การป้องกันวิชาบู๊ของเรานั้นไม่มีปัญหา แต่ต้องระวัง อย่าถูกคนอื่นนำไปใช้ประโยชน์ได้"

หวังเยว่พยักหน้า และพูดว่า : "นายท่านยังคงคิดได้อย่างละเอียดรอบคอบ ฉันก็รู้สึกว่า เบื้องหลังนี้ เกรงว่าจะมีอะไรปกปิดอยู่"

เขาโทรหาจี้ซิงทันที เพื่อสอบถามรายละเอียดเกี่ยวกับสถานการณ์ของฉินเทียน

ตระกูลจ้าวในอวิ๋นชวน จี้ซิงเต็มไปด้วยความลำพองใจ เคล็ดลับที่ฉินเทียนเอาชนะเขาไปก่อนหน้านี้ หลังจากผ่านการศึกษาค้นคว้าติดต่อกันมาหลายวันโดยไม่ได้กินไม่ได้นอน เขาพิจารณาจนได้ข้อสรุป และหาวิธีแก้ปัญหาได้แล้ว

ตระกูลจ้าวก็ได้รับข่าวการเลือกตั้งผู้นำแล้ว จี้ซิงกับหลิวชิงเหยาปรึกษาหารือกัน หลังจาก 7 วัน จะตามจ้าวเทียนเผิงไปที่เมืองจิ่นหูด้วยกัน

ถึงเวลานั้น เขาต้องการท้าประลองฉินเทียนอีกครั้งหนึ่ง