บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 540

ฟังคำพูดของพวกเขา ในงานก็วุ่นวายขึ้นมาแล้ว

หรือว่าทุกคนไม่ใช่เห็นด้วยเป็นเอกฉันท์ต้องการเลือกลิเหลียงเหรอ？ทำไมสามเมืองนี้กลับเปลี่ยนแปลงกระทันหันแล้ว？

ถึงแม้พวกเขาไม่ได้ประกาศปฏิเสธเลือกตั้งลิเหลียงออกมา แต่เงื่อนไขที่เสนอออกมาคือสงสัยและรังเกลียดลิเหลียง

อีกทั้งพวกเขาพูดเต็มปากให้ลิเหลียงเรียกฉินเทียนออกมาซักถามต่อหน้า มีเพียงฉินเทียนยอมรับพวกเขาถึงยืนยันว่าฉินเทียนเป็นฆาตกร

ฉินเทียนเป็นฆาตกรเรื่องนี้ หรือว่าไม่ใช่เรื่องที่ถูกกำหนดไว้นานแล้วเหรอ？

ทำไมฟังไปแล้ว อยากที่จะพลิกจังหวะคดีบางอย่างล่ะ？

ไม่ได้รอคนอื่นพูด หลิวชิงเหยาทนไม่ไหวก่อนแล้ว

“อาจ้าว อาหวัง พวกคุณนี่คือหมายความว่ายังไง？”

“อย่างอื่นไม่พูด หรือว่าที่จี้ซิงถูกฉินเทียนตีตายด้วยมือของตัวเอง นี่ยังสามารถเป็นเท็จได้เหรอ？”

“พวกคุณ……คงจะไม่กลัวฉินเทียนหรอกใช่ไหม？”

เผชิญหน้ากับท่าทางที่ตื่นเต้นของหลิวชิงเหยา จ้าวจิ่วรี่และหวังเยว่ ต่างมีท่าทางที่ซับซ้อนบางอย่าง

พวกเขาเหมือนเห็นใจ มีคำพูดมากมายแต่ไม่สะดวกพูดออกมาอีก

จ้าวจิ่วรี่ตั้งแต่ไหนมาไม่รู้จะพูดความในใจยังไง เลยหันหน้าเอาความผิดอันนี้โยนให้หวังเยว่แล้ว

หวังเยว่ยิ้มพูดอย่างอึดอัด“นายหญิง ความแค้นของคุณชาย พวกเราจะต้องแก้แค้นแน่นอน”

“แต่ตอนที่มาคุณท่านกำชับแล้ว ระหว่างพวกเรากับฉินเทียนเป็นความแค้นส่วนตัว”

“ปีศาจนั่นที่ฆ่าพวกเส้นทางความคิดเดียวกับเจ็ดเมืองทางใต้ก็คือความแค้นส่วนรวม”

“ตระกูลจี้ใช้ความเมตตาปฏิบัติต่อผู้คนในสังคม จะต้องทำให้ชัดเจนระหว่างส่วนตัวและส่วนรวม”

“คุณวางใจ ไม่ว่าเป็นความแค้นส่วนรวมหรือความแค้นส่วนตัว ถึงสุดท้ายพวกเราต่างก็ต้องแก้แค้นเพียงแต่ต้องแยกแยะชัดเจน”

“ฉันไม่คิดว่านี่มีความแตกต่างอะไร！” หลิวชิงเหยาฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง โกรธจนหันหน้าแล้ว

ถึงแม้ไม่พอใจแต่ก็ไม่พูดอะไรมากอีก

ยังไงฐานะของหล่อนยังคงมีความอึดอัดเล็กน้อย เรื่องนี้หล่อนยังคงต้องฟังคนของตระกูลจี้

เจี่ยงเส้าทนไม่ไหวแล้ว พูดอย่างโมโห“พวกคุณนี่คือตั้งใจสร้างความวุ่นวาย！”

“ตอนนี้คุณชายลิเหลียงได้รับหกคะแนนเสียงแล้ว บวกกับคะแนนเสียงหนึ่งนั่นของตัวเขาเองได้เป็นเจ็ดเสียงแล้ว”

“เอาตามกฏเขาเป็นผู้นำแล้ว ผมถามความคิดเห็นของพวกคุณก็แค่ให้หน้าแก่พวกคุณ”

“ก็คือไม่มีคะแนนเสียงของพวกคุณก็ไม่สำคัญแล้วอย่างสิ้นเชิง！”

เขาพูดถูก คนเหล่านั้นที่สนับสนุนลิเหลียงที่อยู่ข้างบนข้างล่างเวทีทยอยพยักหน้า

หยางหยวนชิ่งยิ้มอย่างเย็นชา พูด“เจ้าบ้านสองสามท่าน ผมเตือนพวกคุณ รับรู้แนวโน้มของยุคสมัยให้คนฉลาดเป็นวีรบุรุษที่โดดเด่น”

“คุณชายลิเหลียงเป็นผู้นำ สำหรับเจ็ดเมืองทางใต้แล้วเป็นเรื่องที่ดีมาก”

“พวกคุณก็คือไม่คิดเพื่อตัวเอง ก็ต้องคิดถึงเพื่อเถ้าแก่เหล่านั้นของเขตพื้นที่บริหารเมืองพวกคุณหน่อยนะ”

คำพูดนี้ก็มีความหมายที่ข่มขู่บ้างเล็กน้อยแล้ว เห็นชัดมากถ้าหากพวกเขาผู้นำสองสามคนนี้ไม่ให้ความร่วมมือ อย่างนั้นเถ้าแก่เหล่านั้นของเขตพื้นที่บริหารเมืองพวกเขาก็จะได้รับการโจมตี

ด้านล่างเวทีเป็นเถ้าแก่เหล่านั้นของเมืองซื่อไห่ เมืองหนานเจียงและเมืองเป่ยเจียงต่างก็เปิดเผยสีที่สงสัยออกมาแล้ว

แต่เพราะเวลาปกติสองสามหัวหน้าตระกูลนี้ต่างก็ปฏิบัติต่อพวกเขาไม่เลว แต่ละเขตพื้นที่บริหารเมืองของตัวเองต่างก็มีชื่อเสียงและบารมีมาก ดังนั้นพวกเขาอดทนอยู่ไม่ได้พูด

เฉินเถิงก็เริ่มเพิ่มแรงกดดัน

เผชิญหน้ากับแรงกดดันแต่ละชนิด หวังเยว่เป็นตัวแทนสามเขตพื้นที่บริหารเมือง ไม่ยอมแพ้แม้แต่นิด

เขาพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม“ผมรู้ สร้างพันธมิตรทางธุรกิจเป็นเรื่องที่ดีและก็เป็นเรื่องใหญ่”

“ก็เพราะเป็นเรื่องที่สำคัญ ดังนั้นถึงควรจะยิ่งระมัดระวังและรอบคอบ”

“ไม่ให้ฆาตกรที่ทำผิดได้รับโทษตายต่อหน้า จะให้ทุกคนมีใจที่ยินยอมได้ยังไง！”

“เลือกผู้นำก่อนหรือกำจัดปีศาจก่อน เรียงลำดับอันนี้ผมคิดว่าทุกคนต่างก็น่าจะแยกแยะชัดเจน！”

“อีกอย่างพวกคุณไม่ต้องใส่ใจสองสามคะแนนเสียงนี้ของพวกเราได้”

“แต่พออย่างนั้นแล้ว พันธมิตรทางธุรกิจของเจ็ดเมืองทางใต้ยังเป็นกลุ่มที่สมบูรณ์ไหม？”

ความหมายก็คือ พวกคุณไม่ใส่ใจพวกเราได้แต่พวกเราก็ไม่ยอมรับผลการเลือกตั้งของพวกคุณได้เหมือนกัน ไม่รับผู้นำของพวกคุณ

คำพูดนี้ก็คือตอบโต้กลับแล้ว

เจี่ยงเส้าโกรธจนตาแดงแล้วอดไม่ได้ที่จะบุกขึ้นไปต่อยหวังเยว่แรง ๆ สักรอบ