บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 547

เหตุใดลิเหลียงถึงร้อนรนและต้องการที่จะกลับไปในทันทีทันใด?

เป็นเพราะว่าจู่ๆเขาก็ค้นพบ กับดักที่เขาวางแผนมาอย่างรอบคอบ คิดไว้ว่าตัวเองเป็นผู้ล่า แต่ทว่าตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวเขานั้นกลับกลายเป็นเหยื่อ

นับตั้งแต่การแกล้งตายของจี้ซิง ฉินเทียนก็เริ่มวางแผนการอย่างเงียบๆ

ใช้สถานการณ์ที่ตัวเขาสร้างขึ้นเอง หลอกล่อให้เขาเข้าร่วมใน สถานการณ์นั้นด้วย

ในเมื่อจี้ซิงแกล้งตาย เช่นนั้นแล้วจุยเฟิงล่ะ?

ในตอนที่มา เป็นเพราะเหตุผลทางร่างกาย จุยเฟิงสมัครใจที่จะอยู่ที่บ้านตระกูลลิ บัญชาการอยู่เบื้องหลัง ในตอนนั้นลิเหลียงไม่ได้เกิดความสงสัยเลยแม้แต่น้อย เป็นเพราะว่าจุยเฟิงนั้นแขนหักจริง

ด้วยความอาฆาตแค้นนี้ เขารู้สึกว่าจุยเฟิงจะต้องถือว่าฉินเทียนนั้นเป็นศัตรูอย่างแน่นอน

แต่ทว่าตอนนี้ เขากลับรู้สึกไม่มั่นใจแล้ว

หากว่าจุยเฟิงนั้นเสแสร้ง เช่นนั้นแล้วเขายังปล่อยให้จุยเฟิงอยู่ภายในบ้าน ไม่เท่ากับว่าเขากำลังขุดหลุมฝังศพตัวเองหรอกหรือ?

อีกอย่าง ฉินเทียนมาพร้อมกับจ้าวเทียนเผิง รอบกายเขาล้วนแต่เป็นสมาชิกขององค์กรคำสาปสวรรค์ ทุกคนเป็นยอดฝีมือ แต่ทว่ากลับไม่มีใครปรากฏตัวเลย

คนเหล่านั้นกำลังทำอะไร?

ความรู้สึกว่างเปล่าบริเวณด้านหลัง ทำให้จิตใจของลิเหลียงปั่นป่วน

ดังนั้นนั่นเป็นเหตุผลที่เขาแทบรอไม่ไหวที่จะจากไป

ตอนนี้ เขามองเห็นอะไร?

เขามองเห็นจุยเฟิงแล้ว

ไม่เพียงแต่จุยเฟิงเท่านั้น

รอบข้างจุยเฟิง ล้วนแต่เป็นเหล่าสมาชิกองค์กรคำสาปสวรรค์ที่ต่างมาถึงกันแล้ว หม่าหงเทา เถียหนิงซวง ชุยหมิง ถงชวน เถียปี้และคนอื่นๆ

นั่นยังไม่ถือว่าเป็นการนับ

สิ่งที่ทำให้ลิเหลียงสั่นสะท้านมากยิ่งขึ้นคือ หม่าหงเทากำลังเข็นรถเข็น คนที่อยู่บนเก้าอี้รถเข็นนั่นก็คือพ่อของเขา ลิเว่ยจง

ภายในมือของเถียปี้กำลังลากคนที่มีสภาพคล้ายสุนัขตายอย่างไรอย่างนั้น ที่แท้นั่นคือเสินเฟิงที่หลบหนีไปเมื่อสักครู่

การปรากฏตัวของคนกลุ่มนี้ ราวกับเป็นการขว้างลูกระเบิดลูกใหญ่

สถานการณ์ในขณะนี้ดุเดือดขึ้นมาทันที

“เจ้าบ้านลิ คุณมาได้อย่างไร?”

“ไม่เจอกันเสียนาน คุณสบายดีหรือไม่?”

ได้พบเจอลิเว่ยจง เจี่ยงเส้าและคนอื่นต่างก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก

แม้ว่าลิเว่ยจงจะไม่ปรากฏตัวมาหลายปีแล้ว ทว่าพวกเขาก็ไม่อาจควบคุมตัวเองได้ แสดงท่าทีและสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพ

เพียงเพราะ เมื่อลิเว่ยจงมีพลังยิ่งใหญ่สะท้านฟ้า พวกเขาล้วนแต่เป็นน้อง

แม้ว่าในปัจจุบันนี้ ลิเว่ยจงจะวางมือแล้ว ทว่าสินทรัพย์ของตระกูลลิก็ยังคงอยู่เหนือพวกเขา นั่งบัลลังก์ผู้นำตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเจ็ดเมืองทางใต้ได้อย่างมั่นคง

“เจ้าบ้านเจี่ยง น้องหยาง เจ้าบ้านเฉิน หม่าจั๋วชุน สวัสดี”

ครั้นเห็นคนคุ้นเคยมากมาย เห็นได้ชัดว่าลิเว่ยจงดูตื่นเต้นเล็กน้อย

เสมือนว่าเป็นคนที่ถูกจองจำอยู่ในคุกมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ได้มองเห็นดวงอาทิตย์เสียที ท่ามกลางความตื่นเต้น เขามีท่าทีรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเช่นกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นลิฉุนที่กำลังนั่งอยู่บนเวที

ดูเหมือนว่าเขาได้ก่อเรื่องผิดไว้อย่างไรอย่างนั้น ท่าทีเหมือนว่ากำลังทำอะไรไม่ถูก

“เจ้าบ้านลิ ดีใจมากที่พวกเราได้พบกันอีกครั้ง”

“ต่อจากนี้ คุณมีเรื่องอะไรที่ต้องการจะบอกพวกเราใช่หรือไม่?” ฉินเทียนยิ้มและเอ่ย

ลิเว่ยจงดูมีท่าทีสับสน หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พยักหน้า

แต่ทว่าเมื่อเขามองไปทางลิเหลียง ความรู้สึกประเดประดังเข้ามาพร้อมกัน ชั่วขณะหนึ่งก็ยังไม่รู้ว่าควรจะพูดสิ่งใด

ลิเหลียงยืนอยู่บนเวทีด้วยใบหน้าเย้ยหยัน เขาไม่สนใจ แต่มองไปทางจุยเฟิงและเอ่ย “เหล่าหวางล่ะ?”

สีหน้าของจุยเฟิงไร้อารมณ์ “ตายแล้ว”

“คุณฆ่าเหรอ?”

“ใช่”

“คุณแขนหักข้างหนึ่งแล้วยังสามารถฆ่าเหล่าหวางได้อีกงั้นเหรอ?”

“เขาคิดว่าฉันเป็นพรรคพวกเดียวกัน เช่นนั้นแล้วจึงไม่ทันระวังตัว”

“ดังนั้นแล้วเดิมทีคุณเองก็ไม่ใช่พวกเดียวกัน คุณไม่ลังเลเลยที่จะเสียสละแขนข้างหนึ่งและร่วมแสดงละครแผนทรมานร่างกายตัวเองกับฉินเทียน เพื่อมาแฝงตัวอยู่ข้างกายฉันในฐานะสายลับ?”

จุยเฟิง “ใช่”

ลิเหลียงกัดฟันแน่น “คุณยังรู้อะไรอีกบ้าง?”

จุยเฟิง “ความลับใต้เตียงในห้องนอนของคุณ”

เปลือกตาของลิเหลียงกระตุกอย่างรุนแรง กัดฟันและนิ่งเงียบ ใต้เตียงภายในห้องนอนของเขา มีกลไกอยู่อย่างหนึ่ง ด้านล่างนั้นมีการสร้างสนามฝึกศิลปะการต่อสู้ลับไว้

นัยน์ตาของลิเหลียงปรากฏความสับสนลังเล ราวกับว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้ปรากฏขึ้นและความรู้สึกภายในใจแทบอดกลั้นไว้ไม่ได้

อย่างไรก็ตาม เขากัดฟัน ท้ายที่สุดความอ่อนโยนภายในหัวใจเขาก็อดกลั้นเอาไว้ได้ นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดร้ายอีกครั้ง

หลังจากที่คนรอบข้างได้ยิน ราวกับว่ากำลังเหม่อลอยและแทบล้มทั้งยืนอย่างไรอย่างนั้น

“พ่อ พวกคุณกำลังพูดอะไรกัน?”

“ลิเหลียงเขา ไม่ใช่น้องชายแท้ๆของฉันงั้นเหรอ?”

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?”

“แล้วก็เรื่องที่คุณต้องการให้เขายอมรับผิด เขาทำเรื่องอะไรผิดงั้นหรือ?” ใบหน้าของลิฉุนดูหวาดกลัว

คนอื่นต่างก็แสดงใบหน้าฉงนเช่นกัน

เจี่ยงเส้ามีปฏิกิริยาตอบโต้ เอ่ยพึมพำ “ลิเหลียงไม่ใช่ลูกแท้ๆของเจ้าบ้านลิ...”

“ลิเหลียง คุณพูดมา หรือว่าเป็นคุณจริงๆที่คอยบงการเสินเฟิง?”

“เป็นคุณที่สั่งให้เขาทำเรื่องเหล่านั้น!”

เพียงคำพูดเดียวพลันปลุกผู้คนให้ตื่นจากความฝัน!

ผู้คนในสถานที่แห่งนี้ต่างแสดงสายตาหวาดผวาจับจ้องไปทางลิเหลียง

เมื่อเรื่องนี้มาถึงจุดนี้แล้ว ลิเหลียงนั้นสงบลง เขาไม่เพียงแต่ไม่หนี ทว่าเขากลับเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง

“ให้ฉันพูดก็แล้วกัน”

“ถูกต้อง เรื่องเหล่านี้ฉันเป็นคนทำเอง”

“จุดประสงค์ของฉันคือการรวบรวมการค้าทางใต้ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน และในขณะเดียวกันก็มีวิชาบู๊ด้วย”

“ในเมื่อเรื่องนี้ถูกเปิดเผยแล้ว งั้นฉันจะบอกพวกคุณ”

“ตอนนี้ พวกคุณมีเพียงสองทางให้เลือกเดิน เส้นทางแรก คอยติดตามฉัน ฉันจะมอบความมั่งคั่งและความร่ำรวยที่พวกคุณนั้นจินตนาการไม่ถึง”

“อีกเส้นทางหนึ่ง ต่อต้านฉัน---”

“เช่นนั้นมีเพียงแค่สถานการณ์เดียวเท่านั้น ตาย!”

เมื่อเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมา นัยน์ตาของเขาเป็นประกาย ท่าทีของเขาราวกับแข็งแกร่งขึ้น ไหนเล่าที่จะมีสักครึ่งหนึ่งที่เหมือนกับคุณชายผู้อ่อนโยน

เห็นได้ชัดว่าเป็นสัตว์ร้ายที่มีความทะเยอทะยาน

ราวกับราชสีห์อย่างไรอย่างนั้น ในสายตาของเขา คนเหล่านั้นทั้งบนเวทีรวมถึงด้านล่างเวที เป็นเพียงแค่แกะเลี้ยงที่คู่ควรต่อการถูกควบคุมโดยเขา ดิ้นรนมีชีวิตอยู่ภายใต้ความยิ่งใหญ่ของเขา