บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 559

เมื่อเผชิญกับน้ำใจที่เปี่ยมไปด้วยความเมฆตาของทุกคน ฉินเทียนได้แต่ขมวดคิ้ว และอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงหึ่งๆ ดังขึ้นมา

ฮือ?

เขาชะงักไปครู่หนึ่ง และรีบเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าในระยะไกล

"เป็นเฮลิคอปเตอร์หรือ?"

"เฮลิคอปเตอร์ของใครบินมาถึงที่นี่ และยังมีถึงตั้งสองลำ"จี้ซิงหันหน้ามองขึ้นไป และอดสงสัยอย่างไม่ได้

ในเวลานี้ บนท้องฟ้าสีครามในระยะไกล ทุกคนมองเห็น จุดสีดำสองจุด ซึ่งดูแล้วเหมือนกับนกอินทรี ที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

แต่พวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด

เฮลิคอปเตอร์นี้ของแบบนี้ มีให้เห็นอยู่ทั่วไป โดยผู้มีอิทธิพลหลายคนที่อยู่ที่นี่ ต่างมีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวกันทั้งนั้น

ฉินเทียนเมองไปยังเฮลิคอปเตอร์สองลำที่บินมาด้วยความรวดเร็วอย่างใจจดใจจ่อ และขมวดคิ้วแน่น

เสียงแรกที่ได้ยินเมื่อครู่นั้น เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป และตอนนี้เมื่อได้เห็นลักษณะการบินของเฮลิคอปเตอร์สองลำนั้นแล้ว เขาจึงมั่นใจการคาดคะเนตนเอง

นี่ไม่ใช่เฮลิคอปที่เตอร์ที่ประชาชนทั่วไปใช้ แต่เป็นเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธทหารขนาดใหญ่ที่นำเข้าจากต่างประเทศ

หรือว่าจะเป็นการฝึกภาคสนามของกองทัพ? แต่ดูเหมือนแถวนี้จะไม่มีฐานทัพทหารอะไรเลยนี่นา

และเห็นได้ชัดเจนว่า เอลิคอปเตอร์สองลำนี้ กำลังพุ่งมาที่นี่

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ฉินเทียนถึงจะรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ทุกคนล้วนได้รับอิทธิพลจากสีหน้าของฉินเทียน จนเงียบสงบลง และแหงนคอมองไปยังเฮลิคอปเตอร์ที่บินมาอย่ารวดเร็ว

เฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์กสองลำที่ไม่มีหมายเลข และเริ่มลงจอดเมื่อถึงบนเหนือหุบเขา

ประตูห้องโดยสารได้เปิดออก ซึ่งมีความสูงประมาณหลายร้อยเมตร โดยมีของบางอย่างมีควันถูกโยนลงมา

พวกเขาจะปล่อยดอกไม้ไฟหรือไง?

"นี่มันกลางวันแสกๆ อยู่นะ"ไม่รู้ว่าลิฉุนมาอยู่ข้างหลังของฉินเทียนตั้งแต่เมื่อไหร่ โดยแหงนหน้าขึ้นถามด้วยความประหลาดใจ

พลางมองไปยังวัตถุมีควันที่หล่นลงมากลางอากาศ คนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ ล้วนไม่รู้ว่ามันคืออะไร

และไม่รู้ว่า อีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่

รูม่านตาของฉินเทียนหดตัวลง

"คือระเบิดควัน!"

"ยังมีแก๊สน้ำตาด้วย!"

"ทุกคนระวัง!"

มันเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ซึ่งกลุ่มคนไม่มีประสบการณ์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำอย่างอย่างไร

อีกอย่างก็คือ ทุกคนเองก็คิดไม่ถึงว่า จะมีเอลิคอปเตอร์ติดอาวุธมาขว้างของพวกนี้ตอนกลางวันแสกๆ

เพียงแค่ชั่วอึดใจ ก็มีระเบิดควันและแก๊สน้ำตาตกลงมาบนพื้นจำนวนเท่าไหร่ไม่รู้ หมอกควันหนาทึบและกลิ่นฉุนแสบตาแสบจมูก ทำให้ที่เกิดเหตุความวุ่นวายไปทั่ว

ทั้งหุบเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกควัน จนมองไม่เห็นคนที่อยู่ตรงหน้า

ผู้คนแตกตื่น วิ่งหนีกันกระเจิดกระเจิง จนเกิดการเหยียบกันและมีเสียงร้องครวญครางไปทั่ว

ฉินเทียนพลางกลั้นหายใจ เพื่อไม่ให้ตัวเองสูดควันเข้าไปด้วย และร้องตะโกนเสียงดังไปด้วย:"ทุกคนอย่าแตกตื่นกัน!"

"ปิดจมูกไว้ และอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับ!"

แต่ทว่าที่เกิดเหตุ ได้สูญเสียการควบคุมไปแล้ว และเขาเองก็ไม่สามารถควบคุมได้

ในเวลานี้ เฮลิคอปเตอร์ที่อยู่เหนือศีรษะลงจอดอย่างรวดเร็ว โดยอยู่ห่างจากด้านบนหุบเขาในระยะประมาณ 100 เมตร

จากนั้นมีเหงาดำหลายตัว จับอยู่ที่เชือก และไถลจากข้างบนลงมา

"ศัตรูลอบโจมตี!"

"ระวัง!"

ฉินเทียนตะโกนเสียงดังลั่น แต่ในขณะนี้ นอกจากเขาที่ยังสามารถสงบสติอารมณ์ไว้ได้อยู่บ้าง และสายตาสามารถเห็นเลือนรางแล้ว คนที่เหลือล้วนขาดกำลังที่จะต่อต้านได้

สายตาของฉินเทียนมองพลาง ไปยังกลุ่มคนที่สวมหน้ากากกันแก๊สพิษชุดดำ ซึ่งหลังจากที่ลงมาแล้ว ก็มุ่งหน้าไปยังลิเหลียง

ในที่สุดเขาก็คิดขึ้นได้!

ฝ่ายตรงข้ามมาช่วยลิเหลียงนั่นเอง!

สถานะของลิเหลียงสำคัญเป็นอย่างยิ่ง สำหรับการจะขุดความลึกลับของวิหารเทพสังหารได้หรือไม่ ในภายใต้ความตื่นเต้นของฉินเทียน เขาสูดควันเขาไปอย่างไม่คิดชีวิต และโดดลงจากเวทีลงมาอย่างจัง และพุ่งตรงเข้าไป

ในเวลานี้ความอยากจะฆ่าสังหารของเขาทวีขึ้นอย่างแรง

และได้ตัดสินใจแล้วว่า ถึงแม้ต้องตาย ก็ต้องรั้งอีกฝ่ายไว้ให้ได้

นั่นคือองกรค์อาชญากรแห่งหนึ่งที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าดอกไม้แห่งความมืดเลย

เพื่อไล่ล่าฆ่าสังหารปรมจารย์พิษ ฉินเทียนเดินทางไปประเทศนับไม่ถ้วน โดยครั้งที่แล้ว ถึงขนาดไล่ตามจากหมู่เกาะมาราในแอฟริกาเหนือ ไปยังป่าแม่น้ำไนล์ จนกระทั่งไปถึงทะเลทรายซาฮารา

หลังจากเห็นว่าปรมจารษ์พิษ ใช้ยาพิษควบคุมชาวบ้านในท้องถิ่น และเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นเครื่องจักรสังหารที่ไร้ความรู้สึกแล้วนั้น ฉินเทียนจึงได้ทำลายฐานทัพของเขา และสัญญาว่าจะฆ่าปรมจารย์พิษให้จงได้

ในตอนนั้น ถึงกระทั่งร่วมมือกับวิศวกรที่มีฉายาว่า นก อมตะในตะวันออกกลาง

แม้จะอยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ แต่ก็ยังปล่อยปรมจารย์พิษหนีไปได้ มันเป็นเรื่องที่ทำให็ฉินเทียนเสียใจยิ่งนัก

ในช่วงไม่นานมานี้ เขาได้เจอกับปรมจารย์พิษที่ยอดเขาเอเวอเรสต์ ปรมาจารย์พิษใช้เฉินเอ้อร์กั่วกับเนี่ยชิงหลงเป็นหยื่อ หลอกล่อให้เขาไป

นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของปรมจารย์พิษ

สุดท้าย ปรมาจารย์พิษก็ใช้ร่มพาราไกลดิงโดดลงจากหน้าผา และหลบหนีไปต่อหน้าต่อตาของฉินเทียน

นายคนนี้เหมือนจะวางแผนมาอยางรอบคอบทุกครั้ง จนทำให้ฉินเทียนรับมือไม่ถูก

ฉินเทียนไม่เคยคิดมาก่อนว่า การได้เจอปรมาจารย์พิษอีกครั้ง กลับเป็นที่นี่

แต่อีกฝ่ายกลับพยายามหาหางช่วยเหลือลิเหลียง

เมื่อครั้นนึกถึงครั้งที่แล้วที่ยอดเขาเอเวอเรสต์ ที่ปรมาจารย์พิษเคยชักเชิญตัวเอง ให้เข้าร่วมองค์กรขนาดใหญ่ที่เขาเป็นคนอยู่เบื้องหลัง

ฉินเทียนหัวใจเต้นกระตุก และพูดขึ้นอย่างตื่นตะลึง:"นายคือคนของ ‘วิหารเทพสังหาร’ หรอกหรือ?"

"องกรณ์เบื้องหลังที่นายกล่าวถึงนั่น ก็คือ ‘วิหารเทพสังหาร’ อย่างนั้นหรือ?"

ปรมาจารย์พิษยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย:"สิ่งที่คุณรู้ทั้งหมด เป็นเพียงแค่มุมหนึ่งของภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น"

"หรือ แม้แต่มุมของภูเขาน้ำแข็งก็ไม่ถึงด้วยซ้ำไป"

"ราชาเทพเจ้าฉิน คุณคือคู่ต่อสู้ที่ดี ฉันเชื่อว่า เราจะได้เจอกันอีกในไม่ช้า"

ในขณะที่พูด เขาก็โบกมือขึ้น แล้วลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง จึงพยุงลิเหลียงขึ้นมา จับเชือกแกว่งไปมา

คนบนเฮลิคอปเตอร์สตาร์ทเครื่อง และยกพวกเขาขึ้นสู่บนกลางอากาศ

ลิเหลียงในตอนนี้ เหมือนกับลูกบอลที่ลมรั่ว ดูแล้วอ่อนแรงเป็นอย่างมาก ได้แต่ปล่อยให้คนชุดดำอุ้มพยุงเท่านั้น

แต่อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาสุดท้ายที่ลอยสู่กลางอากาศ เขามองฉินเทียนด้วยยิ้มที่ชั่วร้าย

"ฉินเทียน เกมพึ่งจะเริ่มขึ้นเอง"