บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 568

เมื่อมาถึงพื้นที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ลับที่ซ่อนอยู่ใต้ดิน ฉินเทียนก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า

เมื่อเห็นว่า พื้นที่หลายพันตารางเมตรถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์ตามข้อกำหนดของป้อมปราการใต้ดิน ด้านนอกของกำแพงคอนกรีตโดยรอบมีแผ่นเหล็กหนาหลายสิบเซนติเมตรเพื่อป้องกัน

บนแผ่นเหล็กเหล่านี้ สามารถเห็นร่องรอยของกำปั้นได้ทุกที่

นี่ยังไม่นับรวม มีโลหะขนาดใหญ่ที่มีเนินหลายลูกอยู่ตรงกลาง มีรอยกำปั้นไปทั่วตัว และถูกทุบตีเหมือนโคลน

ฉินเทียนเดินไปแตะหนึ่งในนั้นด้วยมือของเขา และอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความสยองขวัญ “นี่คือโครเมียม ! ”

“ในบรรดาโลหะหลายชนิด ความแข็งเป็นรองเพชรเท่านั้น ! ”

จุยเฟิงชี้ไปที่โซ่เหล็กเจ็ดหรือแปดอันที่หนาพอ ๆ กับแขนที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา และพูดด้วยเสียงกระซิบว่า “ลิเหลียงใช้โซ่เหล่านี้มัดตัวเอง เขากังวลว่า เขาจะบ้าจนวิ่งออกไป ”

“เขาใช้เนินโลหะเหล่านี้เป็นคู่ต่อสู้ในจินตนาการเพื่อฝึกมวย ซึ่งเป็นเรื่องแปลกที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ”

“พูดตามตริง ตอนที่ฉันมาที่นี่ครั้งแรก ฉันเองก็ตกตะลึงเหมือนกัน”

ห้องแห่งความลับทั้งหมดยุ่งเหยิง ถ้าคนธรรมดามาเห็นฉากนี้ พวกเขาจะคิดว่านี่คือสถานที่ที่สัตว์ร้ายโบราณถูกคุมขัง

ไม่ว่าใครก็คงคิดไม่ถึงว่า มันจะเกี่ยวข้องกัลมนุษย์！

คงไม่มีใครคิดว่ามันกลายเป็นเรื่องเกี่ยวกับคน !

“วิธีลึกลับและชั่วร้าย ไม่ควรมองข้ามจริง ๆ ! ”

“ดูเหมือนว่า ลิเหลียงได้รับประวัติที่แท้จริงในวิหารเทพสังหารแล้ว ! ”

เมื่อนึกถึงวิธีที่ตัวเองใช้ร่างกายของเขาต่อสู้กับกำปั้นของลิเหลียงในสังเวียนเมื่อไม่นานมานี้ ฉินเทียนยังคงมีอาการใจสั่นอยู่เล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่ช่วงสุดท้าย พลังของเลือดในร่างกายของเขาคงทำงานไปแล้ว หมัดสุดท้ายของลิเหลียง ก็เพียงพอที่จะกำจัดเขาออกไป

ผู้ชายคนนี้มักจะใช้เนินเหล็กแข็งเหล่านี้ในการซ้อมมวย !

“คุณมาดูตรงนี้” จุยเฟิงพาฉินเทียน เดินเข้าไปข้างใน

หลังฉากเหล็กมีชั้นวางของเรียงเป็นแถว บนนั้นเต็มไปด้วยเหยือกขนาดต่าง ๆ

ภายในขวด เต็มไปด้วยเลือดสีดำเข้ม นอกจากนี้ ยังมีฉลากติดอยู่

หมาจิ้งจอก เสือ เสือดาว อุรังอุตัง หมี ที่ควรมีก็มีหมดทุกอย่าง

ฉินเทียนพยักหน้า และพูดเสียงต่ำว่า “ครั้งหนึ่งฉันเคยอ่านบันทึกในหนังสือโบราณ ”

“การเริ่มต้นพัฒนาของวิหารเทพสังหารคือการที่นักล่าบางคน ใเพิ่อป้องกันความหนาวเย็น จึงดื่มเลือดของสัตว์ป่า”

“ค่อย ๆ ค้นพบว่า พลังอำมหิตที่มีอยู่ในสายเลือดสามารถเปลี่ยนร่างกายได้ ”

“ดูเหมือนว่าลิเหลียงเอง ก็จะทำตามวิธีนี้ ”

ทันใดนั้น นัยน์ตาของเขาเป็นประกาย เห็นชั้นในสุดมีภาชนะขนาดเล็กจำนวนมาก ซึ่งดูเหมือนจะเป็นของเหลวสำหรับแช่

ด้านข้าง ยังมีหลอดเข็ม และเข็มที่ใช้แล้วทิ้งมากมาย

เขารีบเดินเข้าไปทันที

จุยเฟิงอธิบายด้วยเสียงต่ำ “ตระกูลลิทำด้านยาและการรักษา ”

“ฉันเคยถามลิเว่ยจง เขาบอกว่า ดูเหมือนว่าลิเหลียงจะตั้งห้องทดลองลับในแถบชานเมือง ไม่ทราบแน่ชัดว่ากำลังศึกษาอะไรอยู่”

“ฉันคิดว่า มันน่าจะเป็นสิ่งเหล่านี้ที่คล้ายกับสารกระตุ้น ”

“ลิเหลียงไม่เพียงแต่ออกกำลังกายด้วยวิธีโบราณเท่านั้น แต่ในขณะเดียวกัน ยังผสมผสานเทคโนโลยีสมัยใหม่อีกด้วย ใช้ยากระตุ้น”

ฉินเทียนถอนหายใจและพูดด้วยเสียงกระซิบว่า “น่ากลัวมากจริง ๆ！”

“ไม่แปลกใจเลยที่เขามาร่วมกับปรมาจารย์พิษ”

“ปรมาจารย์พิษ ? ” จุยเฟิงตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อนี้

เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ฉินเทียนไม่จำเป็นต้องปิดบัง จากนั้นเขาก็กระซิบเกี่ยวกับวิหารพญายม และพูดเรื่องความขับข้องใจระหว่างเขากับปรมาจารย์พิษออกมาอีกครั้ง

“ก่อนหน้านี้ฉันเห็นมันด้วยตาของฉันเองในเมืองเล็ก ๆ ในทะเลทรายซาฮาร่า คนของปรมาจารย์พิษ ใช้พิษเพื่อเปลี่ยนชาวบ้านในท้องถิ่น ”

“ชาวบ้านหลังการเปลี่ยนแปลง คล้ายกับลิเหลียงหลังการเปลี่ยนแปลงสภาพ จะมีพลังมหาศาลและคงกระพัน ”

“มีชื่อว่า นักรบวิญญาณพิษ ชาวบ้านในท้องถิ่นถือว่าปรมาจารย์พิษเป็นพระวิญญาณบริสุทธิ์ ”

“พวกเขาอยู่ในทะเลทราย และมีฐานที่อุทิศสำหรับรวบรวมสำหรับนักรบวิญญาณพิษ ”

“หาโอกาส ทำลายมันซะเถอะ”

ลิเว่ยจงรีบพูดทันที “ฉันจะรีบให้คนไปจัดการทันที ”

“การวิจัยเภสัชกรรม เป็นสาขาที่ละเอียดอ่อน หากไม่ใส่ใจ ก็อาจจะข้ามเส้นได้”

“ตระกูลลิทำธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย และเดิมทีฉันห้ามการค้นคว้าที่ละเอียดอ่อนอย่างเด็ดขาด ”

ฉินเทียนพยักหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “เจ้าบ้านลิ มีคำถามหนึ่ง ฉันรู้ว่าบางทีฉันไม่ควรถาม ”

“อย่างไรก็ตาม เพื่อทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับลิเหลียง ถ้าเป็นไปได้ รบกวนให้คุณพูดความจริง ”

ลิเว่ยจงถอนหายใจ “คุณอยากรู้ เกี่ยวกับประวัติชีวิตจริงของลิเหลียงใช่ไหม ? ”

ฉินเทียนพยักหน้า

ลิฉุนเองก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย “ใช่แล้วครับพ่อ ทำไมลิเหลียงถึงไม่ใช่ลูกชายแท้ ๆ ของพ่อล่ะ ? ”

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมแม้แต่ฉันก็ไม่รู้ล่ะ ? ”

ลิเว่ยจงนึกถึงอดีต ดวงตาคู่นั้นของเขาเต็มไปด้วยความแปรปรวนและความขมขื่น

เขาถอนหายใจและพูดด้วยเสียงต่ำ “พูดถึงเรื่องนี้ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ”

“พ่อแท้ ๆ ของลิเหลียง อันที่จริงเป็นคนขับรถของฉัน ชื่อหลี่โหย่ว ”

“ในปีนั้น บริษัทมีความก้าวหน้าเป็นอย่างมาก และฉันประสบความสำเร็จในการปิดปากผู้ที่สงสัยในความแข็งแกร่งของฉันเหล่านั้น และได้รับตำแหน่งประธานมา”

“ฉุนเอ๋อร์ แม้ว่าตอนนั้นลูกจะอายุแค่สองขวบ แต่ก็น่ารักน่าเอ็นดู และทำให้ผู้คนชอบเป็นอย่างมาก ”

“พาให้แม่และพ่อ มีครอบครัวที่มีความสุข ”

“ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ภรรยาและลูกสาว ฉันเป็นคนร่าเริงและแทบจะไม่หงุดหงิดเลย”

“มันเป็นเพราะความคิดนี้เองที่ทำให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ขึ้น ”

ขณะที่เขาพูด ความเจ็บปวดและการตำหนิตัวเองก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาอีกครั้ง