บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 571

สิ่งต่าง ๆ จบลงด้วยคำตอบที่สมบูรณ์แบบที่คาดไม่ถึง อารมณ์ด้านลบทุกประเภท เช่น ความหดหู่ ความกังวล ความโกรธ ฯลฯ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาได้ถูกปลดปล่อยออกมาในขณะนี้

ผู้คนดื่มสังสรรค์และมีหลายคนที่เมา

ฉินเทียนได้ชนแก้วกับผู้คนมากมาย จนจำไม่ได้ว่าดื่มไปแล้วเท่าไหร่

เขาได้ฝืนใจตัวเอง ในขณะที่สมองยังพอมีสติอยู่ เขาได้วางแผนเอาไว้สำหรับงานต่อไปแล้ว

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำ แต่เขาจะไม่เข้าไปรับผิดชอบอะไรเป็นพิเศษ

ภายใต้ผู้นำของพันธมิตรได้มีการจัดตั้งคณะกรรมการหอการค้าขึ้น

ในภาคใต้เจ็ดเมือง แต่ละเมืองได้เลือกบุคคลที่จะมารับผิดชอบและเป็นกรรมการ

ยกเว้นเมืองอู่หูผู้นำของอีกหกเมืองที่เหลือยังคงเป็นทีมเก่า ได้แก่ หนานเจียง-อานกั๋ว เป่ยเจียง-หลินหลง หยุนชวน-จ้าวเทียนเผิง ซื่อไห่ -ตระกูลจี้ ตงหัว-หลินตง และฝูหลิง -เหยียนซิว

เมืองอู่หูไม่มีผู้ดูแลที่เฉพาะเจาะจง ก่อนหน้านี้ตระกูลทั้งห้าเคยมีอำนาจมาก่อน

เมื่อพิจารณาว่าไม่มีผู้นำในกลุ่มทำให้การตัดสินใจในหลายๆเรื่องไม่สะดวก ผู้นำของตระกูลทั้งห้าจึงเลือกลิเว่ยจงเป็นตัวแทนอย่างเป็นเอกฉันท์

ด้วยวิธีนี้จึงเกิดรูปแบบหนึ่งผู้นำและกรรมการอีกเจ็ดคน กิจการประจำวันของเจ็ดเมืองทางใต้อยู่ภายใต้การดูแลของคณะกรรมการหอการค้าเป็นหลัก

หากพวกเขาไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ให้รายงานต่อฉินเทียนผู้นำพันธมิตรเพื่อตัดสินใจ

ด้วยวิธีนี้ฉินเทียนก็สามารถที่จะไม่ต้องเข้าไปรับผิดชอบเรื่องเล็กๆน้อยๆได้

หลังจากจัดการสิ่งเหล่านี้เสร็จสิ้น ไม่มีสิ่งรบกวนอีกต่อไป ฉินเทียนก็ตัดสินใจเมาและสนุกกับงานเลี้ยงต่อไป

ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมได้เดินเข้ามา เมื่อมาถึงด้านหน้าของฉินเทียน เขาได้ส่งกระดาษแผ่นนึงให้ด้วยความเคารพ

บอกว่าหญิงสาวคนหนึ่งสั่งให้เขาส่งมอบมันให้กับผู้นำ

อืม?

หญิงสาวคนหนึ่ง?

ฉินเทียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และรีบเปิดดูมีลายมือที่สวยงามเขียนเอาไว้ว่า: ฉันจะรอคุณที่อาคารจิ่นซิ่ว แล้วเจอกัน

"พี่เทียน เป็นอะไรไป？"

“ใครเป็นคนเขียน?” เถียหนิงซวงอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย

เธอและผู้คนในองค์กรคำสาปสวรรค์ได้เข้าแถวและทุกคนก็ถือเหล้าไว้ในมือรอฉินเทียน

หญิงสาว อาคารจิ่นซิ่ว แล้วเจอกัน...ทันใดนั้นหัวใจของฉินเทียนก็กระตุกขึ้นมา!

เป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นผู้รับผิดชอบทางตอนใต้ของมังกรซ่อนรูป-จูจู?

สำหรับผู้หญิงคนนี้ ฉินเทียนยังมีหลายเรื่องที่ไม่เข้าใจเกี่ยวกับเธอ ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาตัวเองก่อน

“ทุกคน ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอตัวก่อนนะ”

"ทุกคนดื่มแล้ว ไม่เมาไม่กลับ"

"หนิงซวง ตามฉันมา!"

เขาพูดเสร็จและรีบออกไป

ทุกคนงุนงงเล็กน้อยเพราะคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น การแสดงออกของจี้ซิงค่อนข้างแปลก เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเคลียทางให้ฉินเทียน

“ทุกคน ผู้นำเหนื่อยจากการต่อกรกับปีศาจในตอนกลางวัน”

“ให้เขารีบกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

"มา พวกเรามาดื่มต่อกันเถอะ!"

"ฉันดื่มกับทุกคน!"

……

หลังจากออกจากโรงแรมฉินเทียนก็เดินตรงไปที่รถ

"หนิงซวง ไปที่อาคารจิ่นซิ่ว"

เมื่อเห็นเขาเช่นนี้เถียหนิงซวงรับรู้ได้เลยว่าเรื่องนี้ไม่ง่าย ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าถามคำถามมากกว่านี้และรีบกระโดดขึ้นรถขับไปที่อาคารจิ่นซิ่ว

อาคารจิ่นซิ่ว หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองจิ่นหู

มีทะเลสาบห้าแห่งในเมืองจิ่นหู ทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดคือจิ่นหู จึงเป็นที่มาของชื่อเมือง

อาคารจิ่นซิ่ว ตั้งอยู่ริมทะเลสาบจิ่นหู

ว่ากันว่ามีประวัติหลายร้อยปี อย่างไรก็ตามอาคารเก่าไม่อาจจะอยู่ได้จนถึงปัจจุบันจึงจำเป็นที่จะต้องได้รับการซ่อมแซมและเสริมความแข็งแรงอย่างต่อเนื่อง

ณ ตอนนี้ก็เป็นเวลาประมาณห้าทุ่มแล้ว

เถียหนิงซวงขับรถและจอดที่ลานจอดรถห่างจากอาคารจิ่นซิ่ว 200 เมตร

"พี่เทียน มีร่องรอยของวิหารเทพสังหารหรือไม่?"

“ ฉันอยากจะบอกว่าเราควรนำคนมาอีกสองสามคน” เมื่อมองไปที่อาคารเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่อย่างเงียบ ๆ ริมทะเลสาบในระยะไกลในตอนกลางคืนเถียหนิงซวงมีสีหน้าเคร่งขรึม

ภายใต้การจ้องมองของหลิวชิงเหยา ฉินเทียนรู้สึกไม่เป็นธรรมชาติอยู่ครู่หนึ่ง

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าแอลกอฮอล์ในร่างกายของเขาเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้ง

“เธอเรียกฉันมาเพื่อล้างแค้นให้พ่อเธอเหรอ” เขาพูดด้วยรอยยิ้มขมขึม

หลิวชิงเหยาน้ำตาไหลในดวงตา เธอดึงมีดสั้นออกมากัดฟันและพูดว่า "ถ้าคุณให้ฉันแทงหนึ่งทีเรื่องนี้ก็จบ"

ฉินเทียนรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยเขาแค่รู้สึกขอบคุณในความภักดีของหลิวเช่อนั่น ดังนั้นจึงแบกรับความอัปยศนี้ไว้

ความพัวพันที่ไม่รู้จบของหลิวชิงเหยา ส่งผลกระทบต่อชีวิตปกติของเขาแล้ว

ภายใต้การกระตุ้นของแอลกอฮอล์ เขาพูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย: "โอเค!"

“ฉันหวังว่าหลังจากที่เธอแทงเสร็จแล้ว เธอจะไม่มารบกวนฉันอีกในอนาคต”

"เข้ามาเลย!"

หลิวชิงเหยากัดฟัน กำมีดคมแน่นด้วยมือที่สั่นเทา และเดินไปที่ฉินเทียนทีละก้าว

เมื่อเดินมายืนอยู่ต่อหน้าฉินเทียน เธอเริ่มตัวสั่นเล็กน้อย

พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ล้ม ปลายแหลมของดาบแทงทะลุเสื้อผ้าบนหน้าอกของฉินเทียน

แต่สุดท้ายเธอก็ลงมือทำไม่ลง

ฉินเทียนมองไปที่เธอและพูดอย่างเย็นชา "ทำไมเธอไม่แทงล่ะ"

“แทงสิ!”

"หลังจากที่เธอแทงแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นหนี้พวกเป่ยเจียงอีก!"

หลิวชิงเหยาร้องออกมาเบาๆ มีดในมือของเธอก็ตกลงไปกระทบกับพื้น เธอปิดหน้าและร้องไห้อย่างขมขื่น

ฉินเทียนมึนงงเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าหลิวชิงเหยาจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่น่าสงสารของเธอ หัวใจของฉินเทียนก็อดไม่ได้ที่จะอ่อนลงอีกครั้ง รู้สึกว่าตัวเองดุไปหน่อยสำหรับผู้หญิงคนนี้

เธอผิดอะไร?

เธอแค่ต้องการล้างแค้นให้พ่อของเธอเอง

เขาถอนหายใจและกระซิบเบาๆ “ฉันขอโทษ...”