บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 572

หลิวชิงเหยาร้องไห้อยู่พักหนึ่ง และได้เงยหน้าขึ้นมองฉินเทียน ดวงตาของเธอบวมเหมือนลูกพีช

เมื่อฉินเทียนคิดว่าเธอกำลังจะรวบรวมความกล้าเพื่อลอบสังหารเขาอีกครั้ง คำพูดของเธอทำให้ฉินเทียนตะลึง

"คุณกอดฉันหน่อยได้ไหม?"

หือ?

ฉันได้ยินผิดไปหรือเปล่า?

ฉินเทียนไม่ได้ตอบสนองอะไรไป

ค่ำคืนที่เงียบงัน ชายหญิงอยู่กันสองต่อสอง เธอ... จู่ๆ ให้ฉันกอดเธอ?

เป็นข้อเรียกร้องแบบไหนกัน?

ปฏิกิริยาแรกของเขาคือ มีแผนการร้ายอะไร?

ประโยคต่อมาของหลิวชิงเหยาทำให้เขาเลิกต่อต้านทันที

“ถือว่า คุณกอดฉันแทนหลิวเช่อ”

หลิวเช่อ!

นี่คือชื่อที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ระหว่างฉินเทียนและหลิวชิงเหยา นอกจากนี้ยังเป็นที่มาของหนี้สินและความรู้สึกผิดทั้งหมดของเขา

เมื่อเห็นหลิวชิงเหยาเช่นนี้ ฉินเทียนก็รู้สึกเศร้าอยู่พักหนึ่ง เขายืดแขนออกเบา ๆ และโอบกอดหลิวชิงเหยาไว้ในอ้อมแขน

หลิวชิงเหยากอดเขาแน่นและร้องไห้อีกครั้ง

เวลาผ่านไปนาน เสียงร้องไห้จึงค่อยๆหยุดลง

"แม่ของฉันเล่าเรื่องพ่อของฉันให้ฉันฟังหมดแล้ว... ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะโทษคุณไม่ได้แล้วจริงๆ"

“เขายอมที่จะตาย...”

“แม่บอกว่าเขาตายอย่างลูกผู้ชาย ฉันควรที่จะภูมิใจในตัวเขา”

"แต่ฉัน... เสียใจจริงๆ ฉันคิดถึงเขามาก"

ฉินเทียนพูดไม่ออกและกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนแน่นโดยไม่รู้ตัว

สายลมเอื่อยๆ และทะเลสาบเป็นประกายระยิบระยับ พระจันทร์เปรียบเหมือนตะขอเงิน

ทั้งสองกอดกันแน่น คนหนึ่งพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ความอบอุ่นด้วยอ้อมกอดของเขา และอีกคนหนึ่งพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอด

ในขณะนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงแต่เป็นเพียงการเอาใจใส่ตามธรรมชาติระหว่างผู้คน

หลิวชิงเหยาดูเหมือนจะถูกเก็บกดมานาน และมีหลายสิ่งในใจที่อยากจะพูด

ขณะที่สะอื้น เธอพึมพำคำสารภาพของเธอเป็นระยะๆ

“ตอนนี้ฉันรู้แล้วตั้งแต่แรกฉันไม่ได้เกลียดคุณจริงๆ...”

“ฉันบังคับตัวเองให้เกลียดคุณและแก้แค้นกับคุณ แค่ไม่อยากยอมรับความจริงที่ว่าหลิวเช่อตายแล้ว…”

"ตราบใดที่ฉันไม่เลิกล้างแค้น ชีวิตของเขาในชีวิตของฉันก็จะไม่มีวันสิ้นสุด เขายังคงอยู่ในโลกของฉัน..."

"ดูเหมือนว่าเขาสิงบนตัวคุณแล้ว ถ้าฉันยังคงหาทางแก้แค้นจากคุณฉันก็ยังคงสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขา..."

"คุณเข้าใจฉันไหม?"

ฉินเทียนกระซิบ: "ฉันเข้าใจ"

ความรักจากไปแล้ว แต่ความเกลียดชังยังคงดำเนินต่อไป

กล่าวอีกนัยหนึ่ง นี่เป็นความคิดเดียวที่ทำให้หลิวชิงเหยามีชีวิตอยู่ได้มาเป็นเวลานาน

เมื่อเธอเลิกแก้แค้นก็เท่ากับยอมรับความจริงที่ว่าหลิวเช่อตายแล้ว

ตอนนี้ฉินเทียนเข้าใจแล้วว่าทำไมหลิวชิงเหยาถึงบอกให้เขากอดเธอแทนหลิวเช่อ

เธอต้องการสัมผัสความอบอุ่นของหลิวเช่อเป็นครั้งสุดท้าย

แม้ว่าหลิวเช่อต้องการที่จะตายด้วยตัวเอง แต่สารพิษในร่างกายของเขาก็สะสมอยู่นาน หากเขาไม่ตายก็จะมีชีวิตอยู่ต่อได้ไม่นาน แต่ฉินเทียนก็รู้สึกผิดอยู่ดี

ก่อนหน้านี้ หลินหลงปิดบังหลิวชิงเหยา ก็เพื่อช่วยเป่ยเจียงและฉินเทียน

ตอนนี้เจ็ดเมืองทางใต้ก็รวมกันแล้ว ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป

หลิวชิงเหยานัดฉินเทียนมาวันนี้ ก็เพื่อจบสิ้นเรื่องอดีต

ฉินเทียนมองไปที่พระจันทร์เสี้ยวจางๆ ที่ฝังอยู่ในส่วนลึกของท้องฟ้าเมื่อเมฆลอยกระจายตัวออก พระจันทร์เสี้ยวดูเหมือนจะสว่างขึ้น

เหมือนเมล็ดพันธุ์ใหม่ที่เปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา

นี่ไม่ใช่การเริ่มต้นชีวิตใหม่หรือ?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็อดยิ้มไม่ได้และพูดว่า "เธอกำหนดวันแต่งงานกับคุณชายจี้แล้วหรือยัง"

“พวกเธอทั้งสองคนเป็นเพื่อนของฉัน จู่ๆฉันก็กังวลว่าฉันต้องให้ของขวัญสองชิ้นไหม?”