บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 573

จี้ซิงหลบสายตาของเขา เหมือนกับว่าเขากำลังสูญเสียบางสิ่ง

เขารักหลิวชิงเหยามาก

ตอนนี้หลิวชิงเหยาก็เป็นคู่หมั้นของเขา

แต่เขากลับเห็นคู่หมั้นของตนกอดกับพี่ชายที่เขาเคารพที่สุด พูดพลางหัวเราะและเดินออกมาด้วยกันจากข้างใน

ทิวทัศน์ที่นี่สวยงามและไม่มีใครอื่น เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับการนัดพบและสานสัมพันธ์

ฉินเทียนรู้ว่าในเวลานี้คำอธิบายใดๆก็ไร้ประโยชน์

นี่มันเรื่องอะไรกัน!

“เหยาเหยาเป็นคนดี ดูแลเธอให้ดี”

"ฉันขอให้คุณทั้งสองมีความสุข"จี้ซิงกัดฟันพูดแล้วก็หันหลังจากไป

ฉินเทียนรีบตะโกน: "จี้ซิง ฟังฉัน—"

จี้ซิงเดินอย่างรวดเร็วและพูดด้วยความโกรธ: "ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันรู้ทุกอย่าง"

“การแก้แค้นอะไรกัน ฉันน่าจะรู้ตั้งแต่แรกว่าเธอรักคุณ!”

ฉินเทียนก็โกรธเช่นกัน และพูดเสียงดัง: "แกแม่งไม่ใช่ลูกผู้ชายเลย!"

จี้ซิงหันกลับมามองฉินเทียนอย่างดุเดือดกัดฟันและพูดว่า "ฉันไม่ใช่ลูกผู้ชาย?แล้วคุณล่ะ ผู้นำที่มีชื่อเสียง คุณทิ้งทุกคนไว้ที่งานเลี้ยงฉลอง และมาที่นี่เพื่อออกเดตกับคู่หมั้นของพี่น้องตัวเอง”

"คุณเป็นลูกผู้ชายมาก!"

“ไอ้สารเลว!” ฉินเทียนพูดอย่างโมโห “แกสามารถไม่เชื่อฉันได้ แต่อย่ามาดูถูกหลิวชิงเหยา!”

“ในเมื่อแกรักเธอ ทำไมไม่เข้าใจเธอ?”

“แม้ว่าปกติเธอจะเอาแต่ใจตัวเอง แต่สิ่งที่เธอพูดนั้นไม่เคยกลับคำเลย”

“เธอบอกว่าเธอต้องการแต่งงานกับแก ดังนั้นเธอจะไม่นอกใจแกแน่!”

จี้ซิงเงียบไปครู่หนึ่งและพูดอย่างขมขื่น: "แล้วเรื่องราวระหว่างพวกคุณเป็นมาอย่างไร"

ฉินเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดด้วยความโกรธ: "เกี่ยวกับการตายของพ่อของเธอ เธอนัดฉันมาเพื่อเคลียร์เรื่องนี้เท่านั้น"

“จริงๆ...ระหว่างเราสองคนไม่ใช่อย่างที่แกคิด”

“เราก็เป็นเหมือนพี่น้องกันเท่านัน”

จี้ซิงจำได้ว่าตอนที่หลิวชิงเหยาออกมาและจับแขนของฉินเทียนในตอนนั้น ไม่มีความรักระหว่างชายและหญิงในสายตาของทั้งสองคนเลย

ดูเหมือนว่าตนจะคิดมากไปเอง

ช่วยไม่ได้ ในสถานการณ์แบบนี้ใครจะยับยั้งชั่งใจได้

เขาเกาหัวและพูดอย่างเขินอาย: "พี่เทียน ฉันเชื่อในตัวพี่ และฉันก็เชื่อในตัวชิงเหยาด้วย"

“ขอโทษ ฉันหุนหันพลันแล่นเกินไป”

“เพราะแบบนั้นแหละ อย่าโกรธไปเลยนะ”

ฉินเทียนพูดด้วยความโกรธ: "ฉันจะโกรธหรือไม่ก็ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือคู่หมั้นของแกจะโกรธหรือไม่"

“ยังไม่รีบตามไปอีก!”

จี้ซิงรู้สึกตัวและหายตัวไปในพริบตา

ฉินเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเขาก็แก้ไขข้อกังวลหนึ่งข้อได้ เขารู้สึกโล่งใจและเดินไปที่รถอย่างมีความสุข

เถียหนิงซวงยืนอยู่ข้างรถ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

เธอไม่ได้สังเกตเห็นการมาถึงของจี้ซิง และเธอไม่รู้ว่าเธอรออยู่ไกลแค่ไหน อย่างไรก็ตาม เธอเห็นหลิวชิงเหยาพูดและหัวเราะพร้อมกับจับแขนของฉินเทียนเดินออกมา

“พี่เทียน พี่ได้สาวมาเพิ่มอีกแล้วเหรอ” เธออดไม่ได้ที่จะถาม

ฉินเทียนมีเส้นเลือดสีดำขึ้นบนใบหน้าของเขาและพูดอย่างโกรธๆว่า

“อย่ามาพูดไร้สาระ!”

“มันดึกแล้ว รีบกลับเถอะ”

เถียหนิงซวงปล่อยเสียงเบาๆออกมาจากลำคอ จากนั้นก็ทำหน้าบึ้งและกระโดดเข้าไปในรถ

ตอนแรกก็คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร ให้เธอขับรถมาส่ง ที่แท้ก็นัดเจอภรรยาของพี่น้อง?

เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่โกรธ

เช้าวันรุ่งขึ้นฉินเทียนแทบรอไม่ไหวที่จะกระโดดขึ้นรถ นำองค์กรคำสาปสวรรค์ออกจากเมืองจิ่นหู และตรงไปยังเมืองหลงเจียง