บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 584

แดนเหนือ มีภูเขาสูงตระหง่าน เวลาเกือบตลอดทั้งปี จะถูกน้ำแข็งและหิมะปกคลุมเอาไว้

เส้นเขตพรมแดน ทอดยาวอยู่บนภูเขาอันสูงตระหง่านนี้ แบ่งแยกโลกทั้งสองออกจากกัน

ด้านหนึ่ง เป็นการสืบทอดมาหลายพันปี คืออาณาจักรมังกรที่มีอารยธรรมขั้นสูง อีกด้านหนึ่ง เป็นประเทศเล็กๆ สิบกว่าประเทศ

เมื่อเทียบกับอาณาจักรมังกร พวกเขาก็เหมือนกับพวกป่าเถื่อนที่ไร้วัฒนธรรม

เป็นเวลายาวนาน เพราะอาณาจักรมังกรอยู่ภายใต้คุณธรรมและความเมตตา ดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี จึงไม่คิดเลยว่า พวกเขาจะมีความทะเยอทะยานที่โฉดชั่ว กลับรู้สึกว่าอาณาจักรมังกรนั้นกลั่นแกล้งรังแกได้ง่ายดาย

เวลาผ่านไปไม่นาน การก่อความไม่สงบในการข้ามเขตพรมแดน ก็กลายเป็นเรื่องปกติ

พวกเขาคิดว่า อาณาจักรมังกรเพื่อภาพลักษณ์ประเทศที่ยิ่งใหญ่ของตนเองนั้น จะสามารถอดทนได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

จนกระทั่งจอมพลเซียวหน่วยกล้าตายคนนี้เข้ามาดูแล นำกำลังผู้ใต้บังคับบัญชา ไปสอนบทเรียนให้กับพวกป่าเถื่อนไร้ยางอายเหล่านี้ จึงทำให้พวกเขาไม่กล้ากำเริบเสิบสาน

แต่ว่า ก็เพราะเหตุนี้ จึงทำให้ประเทศเล็กๆ สิบกว่าประเทศที่อยู่ฝ่ายตรงข้าม สมคบคิดกัน และรวมตัวกันขึ้นมา

ภายใต้การผสมโรงและการสนับสนุนของกองกำลังต่างแดนที่มีเจตนาแอบแฝง พวกเขาเริ่มมีองค์กรมีการดำเนินการที่วางแผนไว้ล่วงหน้าเพื่อก่อความวุ่นวาย

มีเหตุการณ์ก่อความวุ่นวายเกิดขึ้นหลายครั้ง

ที่มีชื่อเสียงที่สุดหนึ่งในนั้นก็คือ ครั้งนั้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน การท้าทายข้ามพรมแดนของสิบหกราชาผี

......

เครื่องบินรบลอยอยู่บนท้องฟ้า ภายในห้องโดยสาร สีหน้าของทุกคน ดูเคร่งขรึมและสงบอย่างมาก

เนี่ยชิงหลงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ : "ปัจจัยที่นี่ดูยากลำบากมาก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเหล่าทหารรักษาชายแดน กัปตันมังกรดำ ฉันจอแสดงความเคารพคุณรวมถึงสหายร่วมรบของคุณด้วย!"

"พวกคุณเป็นคนที่น่ารักที่สุดเลย!"

พูดจบ ก็แสดงความเคารพหนึ่งที

มังกรดำแสดงความเคารพตอบ และกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า : "ฉันรู้ว่า ราชามังกรเนี่ยก็เคยเป็นผู้มีความสามารถยอดเยี่ยมในกองทัพเช่นกัน ถึงแม้ว่าเราจะประจำการต่างสถานที่กัน แต่ก็เป็นผู้ปกป้องจิตวิญญาณของทหารเช่นกัน"

"ถึงแม้ว่าตอนนี้คุณจะเปลี่ยนตำแหน่งหน้าที่แล้ว แต่การดูแลแก๊งมังกร ก็คือการรับใช้ชาติเช่นกัน

"ดังนั้นราชามังกรเนี่ย ไม่ต้องเกรงใจหรอก!"

เนี่ยชิงหลงอมยิ้มพยักหน้า และเปลี่ยนหัวข้อสนทนา พร้อมกล่าวว่า : "พี่ใหญ่ฉินของเรา เป็นหัวหน้าใหญ่ของทหารแปดแสนนายทางแดนเหนือของพวกคุณ ในบรรดาคนที่เขาเคยสอน ได้ยินมาว่ากัปตันมังกรดำยอดเยี่ยมอย่างมาก"

"ถ้ามีโอกาส เรามาประลองฝีมือกันสักหน่อยไหม?"

กัปตันมังกรดำกล่าวทันทีว่า : "ขอเพียงแต่ราชามังกรเนี่ยสะดวก ฉันก็พร้อมทุกเมื่อ!"

ฉินเทียนมีสีหน้าเบื่อหน่าย ไอ้พวกนี้เป็นมันเป็นสัตว์ใช้แรงงานจริงๆ เจอหน้าทักทายกันไม่กี่ประโยค ก็จะต้องประลองฝีมือกันแล้ว

เห็นได้ชัดว่าในใจของทั้งสองฝ่าย ต่างฝ่ายต่างเคารพซึ่งกันและกัน แต่ดันไม่พูดออกมา กลับต้องการให้ใบหน้าบวมช้ำถึงจะสนุกสนาน

เพียงแต่เขาก็รู้ดีว่า นี่คือวิธีการแสดงออกพิเศษของหน่วยกล้าตาย

เนี่ยชิงหลงหัวเราะแหะๆ เหมือนอยากลองเดี๋ยวนี้เลย

"พี่ใหญ่ ถึงเวลานั้นคุณเป็นผู้ตัดสินดีไหม?" เขายิ้มพร้อมกล่าวกับฉินเทียน

ฉินเทียนกล่าวอย่างอารมณ์เสีย : "คุณรังแกลูกน้องของเซียวโผหู่ ไม่กลัวเซียวโผหู่จะคิดบัญชีกับคุณหรือไง?"

"อยากประลองฝีมือ ก็ไปหาเซียวโผหู่สิ พวกคุณจะตีกันจนหัวแตก ฉันก็ไม่สนใจหรอก"

เขารู้ว่า ถึงแม้กัปตันมังกรจะยอดเยี่ยมอย่างมาก แต่ว่า เมื่อเทียบกับเนี่ยชิงหลงแล้ว ยังคงแย่กว่าเล็กน้อย

ไม่ว่าฐานะหรือศักยภาพ ราชามังกรเนี่ย ก็อยู่ในระดับเดียวกันกับจอมพลเซียว

และในกองทัพแดนเหนือ จอมพลเซียวเป็นการดำรงอยู่ที่ไร้เทียมทาน

เนี่ยชิงหลงยังอยากจะพูดอะไร แต่จู่ๆ ก็ตกใจเล็กน้อย และพูดอย่างสงสัยว่า : "ทำไมถึงออกนอกเส้นทางล่ะ?"

"ศูนย์บังคับบัญชาของพวกคุณไม่ใช่อยู่ทางทิศตะวันออกหรอกเหรอ?"

เห็นว่าหลังเครื่องบินรบบินวน ก็ไม่ได้มุ่งหน้าไปยังศูนย์บังคับบัญชา แต่บินไปทางชายแดนตะวันตกแทน

บนเครื่องบิน กัปตันมังกรดำรวมทั้งลูกน้องของเขา มีสีหน้าเคร่งขรึม กัดปากแน่น ไม่พูดอะไร

"เพียงแค่พวกป่าเถื่อนเท่านั้น จะรู้จักการต่อสู้อะไรมากมาย"

"เราจึงให้ทหารเลือดร้อนหลายคนไปเผชิญกับศัตรูก่อน เดิมทีคิดว่า แค่เตะต่อยไม่กี่ที ก็จะสามารถสั่งสอนพวกเขาให้เป็นคนได้ ใครจะรู้คิดผิดอย่างมหันต์"

"ครั้งนั้น เราส่งผู้มีฝีมือสูงไปหลายสิบคน ก็ล้วนพ่ายแพ้ทั้งหมด"

"ศัตรูโหดร้ายป่าเถื่อน ลงมืออย่างไร้ความปรานี เพื่อนร่วมรบสองคนในนั้น ยังคงเสียชีวิตด้วยเหตุนี้"

"พวกเขาประกาศศักดาว่า ถ้าเราไม่มีใครที่สามารถตีมห้พวกเขาล่าถอยได้ เช่นนั้นพวกเขาจะประจำการอยู่ในอาณาเขตของเราต่อไป"

"นี่ถือว่าเป็นการรุกรานแล้ว!"

เนี่ยชิงหลงกัดฟันกล่าวว่า : "เลวระยำจริงๆ ต้องสั่งสอนพวกเขาสักหน่อยแล้ว!"

กัปตันมังกรดำนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ดวงตาก็อดไม่ได้ที่จะแดงก่ำ เขาเป็นหนึ่งในผู้พ่ายแพ้ และเพื่อนร่วมรบที่ดีคนหนึ่งของเขา กลับต้องเสียชีวิตด้วยกำมือของศัตรู และถูกฝังเอาไว้ที่นี่

เขากัดฟันพูดว่า : "สถานการณ์อย่างนี้ใครจะทนได้ ท้ายที่สุดก็ต้องรบกวนจอมพลเซียว"

"เขาถอดอินทรธนูออก ใช้ฐานะทหารธรรมดาคนหนึ่ง ออกไปรับมือกับสิบหกคนนั้น คาดไม่ถึงเลยว่า แม้แต่จอมพลเซียวก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน......"

เนี่ยชิงหลงถอนหายใจ และพูดว่า : "นั่นเป็นเพราะว่า สิบหกคนของฝ่ายตรงข้ามนั้น เดิมทีแล้วไม่ใช่ทหารธรรมดาๆ"

"แต่เป็นอาจารย์ระดับสูงที่กองทัพประเทศศัตรูเลี้ยงดูไว้อย่างลับๆ ในนามสิบหกราชาผี"

"ถึงแม้ว่าเซียวโผหู่จะกล้าหาญ แต่จะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้อย่างไร"

กัปตันมังกรดำพยักหน้า เขามองไปทางฉินเทียน แววตาเต็มไปด้วยความเคารพนับถืออย่างหาที่เปรียบไม่ได้

"โชคดี ที่ในช่วงชี้เป็นชี้ตาย หัวหน้าใหญ่ได้ลงมือ"

"ในเวลานั้นหัวหน้าใหญ่ยังไม่ใช่หัวหน้าใหญ่ ในกองทัพแดนเหนือ ไม่มีใครทราบถึงการมีอยู่ของเขา"

"เขาต่อสู้กับสิบหกราชาผีด้วยตัวคนเดียว จัดการพวกเขาให้หวาดกลัวจนฉี่ราด วิ่งกระเจิดกระเจิงไปเหมือนกับหนู เพื่อปกป้องเขตพรมแดน และอวดพลานุภาพประเทศของเรา"

"หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น ทหารแดนเหนือ ทั้งหมดได้ชื่อว่าราชาเทพ!"