บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 585

ได้ฟังการบรรยายของกัปตันมังกรดำแล้ว เนี่ยชิงหลงมองฉินเทียนยิ้มและกล่าวว่า : "พี่ใหญ่ หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น เซียวโผหู่หน้าไม่อาย ต้องการบูชาคุณเป็นอาจารย์เลย ใช่ไหมครับ?"

"ฉินเทียนยิ้ม พูดอย่างไม่สนใจว่า : "เรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่าเอ่ยขึ้นมาอีกเลย.......ถึงศูนย์บังคับบัญชาแล้ว"

ค่ายทหารที่ตระหง่านและงดงามด้านล่าง เครื่องบินรบค่อยๆ บินลงจอดที่สนามบิน

ฉินเทียนอยู่ภายใต้การสนับสนุนของทุกคน เดินลงมาจากเครื่องบินรบ

ด้านนอก เต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและเงียบสงบ บุรุษทุกคนต่างยืนตรงราวกับหอกพุ่งแหลน ทั้งหมดจับจ้องอยู่ที่พิธีการด้วยน้ำตาคลอเบ้า

"ยินดีต้อนรับหัวหน้าใหญ่"

"ทำความเคารพ!"

หลังจากเสียงตะโกนอันดังกึกก้องของเซียวโผหู่ เจ้าหน้าที่ระดับสูงหลายร้อยคนในแดนเหนือ ทำความเคารพโดยพร้อมเพรียงกัน

เป็นฉากที่ทำให้รู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

เนี่ยชิงหลงยิ้ม และพูดเบาๆ ว่า : "พี่ใหญ่ หากไม่ได้มาด้วยกันกับคุณ ฉันจะได้เสพสุขกับการต้อนรับแบบนี้ได้ยังไง"

"เห็นไหมล่ะ จอมพลกับรองจอมพลของแดนเหนือ มากันหมดเลย"

"นี่คือเซียวโผหู่เอายศนายพลขึ้นไป นำมาไว้ที่นี่ทั้งหมดเลย"

ฉินเทียนรู้สึกอบอุ่นในใจ อากาศหนาวและมีลมแรง สภาวะแวดล้อมที่นี่ ไม่ดีอย่างแน่นอน

แต่ว่า ความผูกพันของเขาที่มีต่อที่นี่ มันลึกซึ้งอย่างมาก

นี่เป็นสถานที่ที่เกิดใหม่ของเขา เคยอยู่ที่นี่ และทิ้งความทรงจำที่ยากจะลืมเลือนที่สุดในชีวิตเอาไว้

"ครั้งนี้ฉันมาเพราะเรื่องส่วนตัว ทุกคนไม่ต้องสุภาพขนาดนี้หรอก" เขากล่าวพร้อมอมยิ้ม

ประโยชน์ส่วนรวมมาก่อนประโยชน์ส่วนตน

เซียวโผหู่นำพาทุกคน ด้วยฐานะข้าราชการระดับสูง หลังจากที่ต้อนรับฉินเทียนเสร็จแล้ว ต่อมา ก็เป็นความรู้สึกส่วนตัวแล้ว

เขารีบเดินเข้ามา นำฉินเทียนมาไว้ในอ้อมกอด หัวเราะเสียงดัง : "พี่ใหญ่ คุณมาแล้ว!"

"คิดถึงแทบตายเลย!"

"อะแฮ่ม......" ฉินเทียนรู้สึกเขินอายทันที

เขาสูง 1.8 เมตรกว่า พูดตามหลักเหตุผล ก็โดดเด่นกว่าใครแล้ว แต่เซียวโผหู่คนนี้สูง 1.9 เมตร เมื่อคนตรงหน้าสูงเกือบ 2 เมตร ดูเหมือนว่าเขายังคงน่าเอ็นดูเกินไป

ถูกเจ้าหนุ่มคนนี้โอบกอด ใบหน้าของเขาแทบจะอยู่บนอกของเขา แม่งเอ๊ย ทำไมรู้สึกแปลกๆ วะ

"ไปให้พ้น!" ฉินเทียนคำรามออกมา ทั้งตัวเต็มไปด้วยพลัง และผลักเซียวโผหู่ออกไป

เซียวโผหู่เกาๆ ศีรษะ และกล่าวด้วยใบหน้าเขินอาย : "พี่ใหญ่ คุณยังคงรุนแรงป่าเถื่อนจริงๆ"

เมื่อเห็นจอมพลที่สง่าน่าเกรงขามของพวกเขา อยู่ต่อหน้าฉินเทียน เหมือนกับเด็กตัวใหญ่ที่ชอบประจบสอพลอ เหล่าทหารที่อยู่รอบๆ ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

รองจอมพลหลิวชิงเฟิงเดินไปข้างหน้า อมยิ้มและกล่าวว่า : "หัวหน้าใหญ่ ที่นี่ลมแรง เราไปพูดคุยกันที่ศูนย์บังคับบัญชาเถอะ"

ฉินเทียนคิดไตร่ตรองเล็กน้อย และส่ายๆ หัว

เขามองไปที่ทุ่งน้ำแข็งที่ไกลสุดลูกหูลูกตาไกล และมีความรู้สึกโหยหาและเร่งด่วนในดวงตาของเขา

"ตาเฒ่าสบายดีไหม?"

"ที่ฉันมาในครั้งนี้ หลักๆ ก็คือมาเยี่ยมเขา ไม่รบกวนงานราชการของพวกคุณหรอก พวกคุณจัดเตรียมรถ เพื่อส่งฉันไปพบตาเฒ่าหน่อยเถอะ"

เซียวโผหู่ดูเหมือนว่าจะคาดเดาเอาไว้ก่อนแล้ว เขาพูดกับหลิวชิงเฟิงว่า : "รองจอมพล คุณพาทุกท่านกลับไปก่อนเถอะ"

"ฉันจะไปส่งพี่ใหญ่ด้วยตนเอง"

"ตกลง" หลิวชิงเฟิงรู้ว่า ความสัมพันธ์ของเซียวโผหู่กับฉินเทียน รวมถึงฉินเทียนกับตาเฒ่าคนนั้น มันพิเศษอย่างมาก

คนนอกก็เข้ามาแทรกแซงไม่ได้

เขาโบกมือและตะโกนเล็กน้อย รถจี๊ปคันหนึ่งก็ขับเข้ามา

เซียวโผหู่เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับด้วยตนเอง และเชิญฉินเทียนขึ้นรถ หลังจากนั้น เขาจึงกระโดดขึ้นไปที่นั่งคนขับ

"จู่ๆ ฉันก็มีความคิดเห็นว่า ฉันกับเอ้อร์กั่วจะขยายมิตรภาพในปีหน้า เช่นนั้นก็เลือกที่นี่เถอะ"

เขากับเอ้อร์กั่วมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง ทุกๆ ปีพวกเขาจะหายไปด้วยกันหลายวัน ปีที่แล้วก็ไปยอดเขาเอเวอเรสต์ และเกือบจะไปตายอยู่บนยอดเขานั้น

ตอนนี้เกือบทุกสถานที่อันตรายบนโลก พวกเขาแทบจะไปชมมาทั่วทั้งหมดแล้ว และฉันพลันก็รู้สึกว่า ปีหน้ามาฝึกภาคสนามเพื่อตีฝ่าวงล้อมที่นี่ ก็ไม่เลวนะ

เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉินเทียนก็พูดไม่ออกเช่นกัน เจ้าพวกนี้ ไม่ยอมหยุดพักเลยจริงๆ ไม่ปล่อยให้เขาสบายใจได้เลย

เซียวโผหู่หัวเราะเสียงดัง : "มาเถอะ!"

"ขอเพียงแต่พวกคุณกล้ามา ฉันก็จะปล่อยให้พวกคุณตายอยู่ที่นี่!"

"ใช่สิ เอ้อร์กั่วคนนั้นช่วงนี้ยุ่งเหรอ? ทำไมไม่เห็นเขาแชร์รูปในกลุ่มเลย?"

"พรวด!" เนี่ยชิงหลงจับจุดอ่อนของเซียวโผหู่ได้ จึงรีบกล่าวว่า : "ยอมรับแล้วใช่ไหม?"

"ทุกครั้งที่เอ้อร์กั่วส่งรูปเซ็กซี่เหล่านั้น คุณจะประณามด้วยคำพูดที่มีเหตุผล และถ้อยคำหยาบคาย!"

"อันที่จริงแล้วตนเองก็แอบดูอย่างมีความสุข ใช่ไหมล่ะ?"

เซียวโผหู่หลุดปากไปชั่วขณะ เมื่อถูกเนี่ยชิงหลงเค้นความจริง ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร และใบหน้าก็แดงก่ำขึ้นมา

เนี่ยชิงหลงโต้เถียงอย่างไม่ยอมแพ้ และบีบบังคับให้เซียวโผหู่มอบสิบเพลงรบให้แก่เขา มิเช่นนั้นแล้วจะประกาศข่าวนี้ลงในกลุ่มเดี๋ยวนี้

ฉับพลันเซียวโผหู่ก็กล่าวด้วยสีหน้าปกติว่า : "คุณเงียบๆ หน่อยเถอะ ฉันมีเรื่องที่จะต้องรายงานเจ้านาย!"

เนี่ยชิงหลงกล่าวอย่างไม่ยอม : "คุณอย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลย......"

เพียงแต่เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของเซียวโผหู่แล้ว ยังคิดว่ามีเรื่องอะไรที่สำคัญจริงๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะปิดปากเงียบ

ฉินเทียนที่หลับตาพักผ่อนมาตลอด สำหรับพฤติกรรมน่าเอือมระอาของลูกน้องเขาเหล่านี้ เขาได้เห็นความแปลกประหลาดมาจนชินแล้ว

เขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน และสัมผัสอากาศที่นี่อย่างเงียบๆ รวมทั้ง กลิ่นอายในอดีต

ได้ยินคำพูดของเซียวโผหู่ เขาหลับตา และกล่าวอย่างเย็นชาว่า : "เรื่องอะไรเหรอ?"