บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 586

เซียวโผหู่ลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะยิ้มอย่างเกร็งๆ แล้ว “ข้าก็ไม่รู้ว่านี่มันเรียกว่าเรื่องที่เป็นทางการหรือเปล่า ……คือว่า เมื่อสองวันก่อน ราชินีงูผู้เย็นชาของพวกเรานั้น ซึ่งศิษย์น้องของท่าน เธอนั้นได้มาที่นี่รอบหนึ่ง

“เหลิ่งหยุน？” ฉินเทียนนั้นนิ่งหยุดชะงักครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ยด้วยความสงสัย “เธอนั้นมาที่นี่เพื่อทำอะไรกัน？”

“แล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกข้า？”

ต้องทราบว่า เหลิ่งหยุนถึงแม้จะเป็นลูกสาวบุญธรรมของเถ้าแก่ใหญ่ แต่ว่า ในนามนั้น เถ้าแก่ใหญ่นั้นกลับโดนมองหาว่าเป็น “อาชญากรรม”

ตามกฎเกณฑ์แล้ว ไม่มีใครนั้นได้รับอนุญาตให้เข้ามาเยี่ยมเยียน

ดังนั้น แม้แต่ฉินเทียนเอง ก็น้อยครั้งที่จะมา

อีกทั้งเหลิ่งหยุนนั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะวิ่งมาที่นี่เพียงคนเดียว ถึงแม้จะมา ก็ต้องนัดเขามาพร้อมกัน

ยิ่งศิษย์น้องที่เอาแต่ใจเช่นนี้ ไม่มีเรื่องอะไรก็กระทำโดยตนเอง มองดูแล้วเหมือนนับวันยิ่งจะไม่เอาเขามาไว้ในสายตาอีก

เซียวโผหู่เอ่ยถามด้วยความเกร็งๆ “ข้าก็ไม่ทราบเหมือนกัน”

“เธอนั้นก็ไม่ได้มาบอกข้าก่อนเลยสักคำ ก่อนที่จะ พุ่งเข้ามาที่ทุ่งน้ำแข็งเพียงคนเดียว”

“ในตอนนั้นที่โดนคนคนตรวจการณ์นั้นค้นพบ ทหารยามที่เข้าเวรนั้นได้ทำการล้อมเธอไว้จากทางด้านประตูปืนใหญ่ โชคดีที่ข้านั้นเข้าไปรายงานทันเวลา ไม่อย่างงั้นอาจจะเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน

　“แต่ว่าข้านั้นได้กำลังประชุมอยู่ รอจนถึงเวลาที่ข้านั้นประชุมเสร็จแล้วรีบมาที่นี่ เธอนั้นก็ได้จากไปแล้ว”

　“ว่าเรื่องอะไรนั้น พวกเราก็ไม่ทราบเหมือนกัน แล้วพวกเราก็ไม่กล้าถาม รอให้เจ้าได้เจอเถ้าแก่ใหญ่ก่อน แล้วก็ไปถามเอาเองก็แล้วกัน”

　　“เจ้ารู้ว่า นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของเจ้านะ ข้านั้นมันก็แค่คนนอก”

　　ฉินเทียนพยักหน้า แล้วเอ่ย “อาจจะแค่มาเยี่ยมเยียนล่ะมั้ง เรื่องความรู้สึกของเหลิ่งหยุนและเถ้าแก่ใหญ่ น่าจะดีและลึกซึ้งกันอยู่แหละ”

　　“แต่ว่าเจ้าสาวคนนี้ช่างเอาแต่ใจเสียเหลือเกิน！”

　　ไม่ยอมบอกทักทายก็พุ่งเข้าไป หากเกิดเหตุปืนลั่นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง！” เมื่อคิดถึงดังนี้ ฉินเทียนนั้นก็แอบโกรธเล็กน้อย

　　โชคดี ที่เขานั้นพบเห็นแล้ว บนสุดเส้นสายตานั้น บนทุ่งน้ำแข็งที่ขาวโพลนนั้น ได้มีหินป้อมปราการโผล่ขึ้นมา

　　คุกพญายม！

　　ที่นั่นน่าจะเป็นที่ขังคุกของเถ้าแก่ใหญ่แน่เลย

　　ย้อนกลับไปในที่สมัยก่อน ฉินเทียนนั้นไม่ทันที่จะคิดอย่างอื่น ก่อนที่จะตื่นเต้นขึ้นมา

　　เร็วๆ นั้น ได้มีรถขับมาจอดยังหน้าห้องป้อมปราการ คนที่ดูแลรักษาป้อมปราการพันเอกได้ออกมาต้อนรับด้วยตนเอง ก่อนที่จะทำความเคารพ ร่างกายที่ยืนอยู่ท่ามกลางลมและหิมะนั้น ยืนแข็งเย็นยะเยือกไปหมด

ธงประจำสมาคม

โดยคนชนเผ่าทางแดนเหนือนั้นต่างก็มีพละกำลังล้นเหลือ เลยอดไม่ได้ที่จะทำให้เนี่ยชิงหลงราชามังกรนั้น แอบประหลาดใจ　

ไม่รอให้เซียวโผหู่เอ่ยคำพูด เขานั้นก็เดินขึ้นมา ก่อนที่จะยิ้มกริ่มแล้วเอ่ย “คุณเป็นคนที่คอยรับผิดชอบที่นี่ใช่ไหม？”

“ไม่ทราบว่าคุณนั้นจะรู้จักคนคนหนึ่งไหม เขาชื่อว่าเฉินเอ้อร์กั่ว”

“เมื่อก่อนเขานั้นเป็นคนที่คอยรักษาการที่นี่นะ เขานั้นเป็นพี่น้องที่ดีของข้าเองแหละ！”

สายตาของนายพลนั้นจริงจังขึ้น ก่อนที่จะมีเสียงปืน แล้วได้ทำความเคารพคารวะทักทายเนี่ยชิงหลงอย่าง

“หัวหน้าเอ้อร์กั่ว ก็คือแฟนเก่าของข้าเอง！”

“เขานั้นเป็นคนที่ข้าเคารพคนหนึ่งเลยล่ะ！”

เนี่ยชิงหลงนั้นยิ่มกริมๆ เหมือนกับกินผึ้งไปอย่างไรอย่างงั้น เมื่อได้ยินเพื่อนของเขานั้นชื่นชมเขา เขานั้นชอบมากกว่าเหมือนที่ตนเองได้ถูกชมเชยอย่างไรอย่างงั้น

เขานั้นได้ตบไหล่ของนายพล แล้วเอ่ย “ตั้งใจทำงานล่ะ！”

“เจ้านั้นมีโอกาส ที่จะมีความสามารถเช่นเอ้อร์กั่วได้”

เซียวโหผู่นั้นยื่นมือไปจับ ก่อนจะเอ่ย “พวกเจ้าเตรียมตัวไว้ได้เลย หัวหน้าใหญ่เขานั้นอยากที่จะไปเยี่ยมเยือนนายท่าน”

“รับทราบ ！”นายพลนั้นได้ออกคำสั่ง ก่อนที่จะหันหลัง แล้ววิ่งนำออกมา

“พี่ใหญ่ เชิญเถอะ”เซียวโผหู่ลุกขึ้นยืดร่างกาย ก่อนที่จะทำท่าเชิญ

ฉินเทียนนั้นถอนหายใจ ก่อนที่จะมองไปที่ปราสาทหินภายด้านหน้า ก่อนที่จะรู้สึกสับสนเล็กน้อย ภายในลำตัวนั้นเลือดก็ร้อนพล่าน　　

แต่นานมาแล้ว ที่นี่ก็คือบ้านของเขานะ　　

สำหรับที่นี่ทุกอย่าง เขานั้นจะต้องรู้จักดีมากกว่าคนอื่นๆสะอีก

ปราสาทที่นี่ เป็นป้อมปราการที่คอยรักษาป้องกันภัยของเถ้าแก่ใหญ่ แต่ว่า เถ้าแก่ใหญ่นั้น เขานั้นไม่ได้อยู่ที่ป้อมปราการ

ในเมื่อที่นี่คือคุกพญายม งั้นก็หมายความว่า จริงๆแล้วที่นี่มันเป็นคุกที่มีความพิเศษสินะ

ภายในใจของฉินเทียนนั้นตื่นเต้น ไม่ต้องรอให้ ทหารนำทาง ก่อนที่เขานั้นจะเดินมารับห้องโถงตรงกลางใหญ่