บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 590

ต่อมาจากนี้ บรรยากาศก็ค่อยๆกลมกลืนกัน

ฉินเทียนนั้นได้นั่งดื่มและกินกับเถ้าแก่ใหญ่ ก่อนที่จะคิดถึงเรื่องเมื่อก่อนก็ยิ่งสนุก เมื่อเอ่ยถึงเขาและเฉินเอ้อร์กั่วนั้นฝึกฝนอย่างไม่ตั้งใจ โดนเถ้าแก่ใหญ่นั้นลงโทษให้ยืนค้างสามวันสามคืน เฉินเอ้อร์กั่วนั้นสะบัดหัว ก่อนที่จะท่อนไม้นั้นมาค้ำยันตัวเองเพื่อช่วยยืนค้ำไว้

แต่สุดท้ายแล้วเผลอนอนหลบจนทั้งคนและท่อนไม้ต่างก็ล้มมาตามๆกัน

หลังจากนั้น โดยเถ้าแก่ใหญ่ออกคำสั่ง ให้แบกท่อนไม้นอนไว้สามเดือน

เถ้าแก่ใหญ่นั้นหัวเราะยกใหญ่

“เอ้อร์กั่วนั้นก็เป็นคนมีความสามารถนะ”

“แต่ว่า ยังต่ำกว่าเจ้าหน่อยนึง ดังนั้นข้าเลยสอนไปที แต่ไม่ได้รับเขาเป็นศิษย์”

เมื่อเมาจนได้ที่แล้ว ในที่สุดสีหน้าของเถ้าแก่ใหญ่นั้นก็ได้เปลี่ยนสีหน้าไป มองไปที่ฉินเทียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพอใจ

ขาดแค่เอ่ยว่า ฉินเทียนในชีวิตนี้นั้นเป็นผลงานที่น่าพอใจที่สุดในชีวิตนี้ของเขาเลย

ใจของฉินเทียนเต้นแรง เขานั้นอยากจะเอ่ยถึงเรื่องที่ผิดปกติของสายเลือดของตนเอง แต่ว่าเมื่อคิดไปคิดมา เลยทำให้ได้อดเอาไว้ก่อน

เขานั้นยอมรับ ว่าตนเองนั้นมีพรสวรรค์มากกว่าคนอื่นนิดหน่อย และก็ยอมที่จะเชื่อ เพราะว่าความสำเร็จในวันนี้ เป็นเพราะใช้เลือดเหงื่อกำลังของตนเองนั้นแลกมา

ไม่มีใครรู้มากกว่าเขา ว่าเขานั้นพยายามมากเพียงใด

เพราะว่าในตอนนี้ เขานั้นสาบานเอาไว้ว่าจะออกจากที่นี่ เพื่อไปหาภรรยาของตนเอง

　　……

เวลาได้พอประมาณแล้ว

ถึงเวลาที่ต้องจากไปแล้ว

ฉินเทียนนั้นอยากที่จะอยู่ต่อที่นี่ ผ่านเวลาที่เต็มไปด้วยความสบายใจไม่ต้องคิดอะไร แต่ว่า ในสุดท้ายแล้ว ยังมีเรื่องภายนอกที่รอให้ตนเองไปจัดการ

“เจ้าแน่ใจ ว่าไม่มีเรื่องอื่นที่อยากจะถามข้าใช่ไหม？”สุดท้ายแล้ว เถ้าแก่ใหญ่นั้นเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา

ฉินเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ยังมีเรื่องอะไรอีกหรอ？”

เถ้าแก่ใหญ่ยิ้มเยือกเย็นไม่เอ่ยพูด

ฉินเทียนตบที่หน้าผากเบาๆ ก่อนจะเอ่ย“มองดูความจำของข้าสิ สุดท้ายแล้วลืมถึงเรื่องสำคัญไปแล้วนะ”

“ส่วนพวกลูกศิษย์หญิงคนอื่นๆ พวกเธอนั้นก็วิ่งมาหาเจ้ากะทันหัน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า？”

“เธอ……ยังดีอยู่ใช่ไหม？”

เถ้าแก่ใหญ่เอ่ยถามกัดฟัน “ อย่างน้อยเจ้านั้นก็ยังมีจิตใจที่ดี！”

“หากเจ้านั้นยังคิดไม่ออก งั้นก็ทำร้ายจิตใจข้าจริงๆ！”

“ข้านั้นเอาเจ้าใยหัวเป็ดให้เจ้าดูแล เจ้าดูแลเป็นเช่นนี้หรอ？”

“เจ้าได้ใส่ใจเธอบ้างหรือเปล่า？”

ฉินเทียนเอ่ยในใจ เจ้ายัยหัวเป็ดนั่นยังจะต้องให้เขากังวลใจอีกหรอ？เธอนั้นเก่งดุดันกว่าเขาสะอีก

แต่ว่าภายในใจของเถ้าแก่ใหญ่แล้ว เหลิ่งหยุนนั้นเป็นสาวน้อยที่อ่อนแอบอบบาง ต้องการที่ไม่เพียงจะต้องให้รุ่นพี่ใหญ่คอยปกป้อง

ดังนั้น เขานั้นเลยไม่กล้าตอบ ก่อนที่จะยิ้มกริ่มเอ่ย “นี่ก็เพราะคุยกันมานาน ลืมเวลาแล้ว”

“อาจารย์จริงๆนะ น้องสาวศิษย์น้องนั้นแค่มาเยี่ยมเยือนปกติใช่ไหม？”

สีหน้าของเถ้าแก่ใหญ่นั้น ได้มืดมนลงไปอีกรอบหนึ่ง

“แน่นอนว่าไม่ใช่”

“ไม่แน่ใจว่าเธอนั้นได้ยินอะไรเกี่ยวกับจุยเฟิง แล้วก็มาเล่าให้ฟังว่า ในปีนั้นพ่อของเธอนั้นได้พบเจอกับเหตุการณ์ที่สลดขนาดไหน

“เมื่อก่อน เธอนั้นได้ฆ่าคนไปไม่กี่คน แต่ว่ารอบนี้กลับมาบอกข้าว่า เธอนั้นเหมือนจะค้นพบอะไรที่แอบซ่อนอยู่เบื้องหลัง ……”

“สถานการณ์ในต่างชาตินั้นซับซ้อนมาก กองกำลังนั้นมีอำนาจพัวพันกัน มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ไม่ต่างอะไรไปจากพวกเราอาณาจักรมังกรเลย”

“ไม่เอ่ยเรื่องอื่น วิชานินจานั่น ถึงแม้ในตอนแรกเดิมทีที่อาณาจักรมังกรนั้นได้ส่งต่อศิลปะการต่อสู้มา และได้ถูกพวกเขานั้นศึกษาจนถึงขีดสุด”

“ดังนั้นข้าได้มาว่าเกี่ยวกับเจ้าเหลิ่งหัวเป็ดนั้น ว่าอย่ากระทำลงมือด้วยตนเองเด็ดขาด”

“แต่ว่านิสัยของเธอนั้นข้าทรายดี เกรงว่าจะฟังไม่เข้าหูเอานะสิ”

“หลังจากที่เจ้ากลับไปแล้ว รีบติดต่อเธอให้ที รับประกันความปลอดภัยของเธอ เข้าใจไหม？”

“รับทราบรับทราบ หลังจากที่ข้ากลับไป ข้าจะรีบจัดการให้！”

“ท่านวางใจเถอะ ข้าจะไม่ให้เอต้องเกิดเจอเรื่องอะไรแน่นอน！”ฉินเทียนรีบเอ่ยออกมา

เถ้าแก่ใหญ่พยักหัวก่อนที่จะเอ่ย“ไสหัวออกไปเถอะ ข้าก็ง่วงแล้ว”