บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 602

“การแข่งขันประลองการต่อสู้เวทีหมอก？”ฉินเทียนตะลึงแล้วเล็กน้อย พูดอย่างตื่นเต้นเล็กน้อย“อย่างนั้นครั้งนี้เป็นเมื่อไหร่？”

“เป็นปีนี้เหรอ？”

เฉินเสี่ยวอี้ยิ้มพูด“ตอบถูกแล้ว”

“เถ้าแก่ฉินครั้งนี้คุณมาได้ถูกเวลา การแข่งขันประลองการต่อสู้เวทีหมอกของครั้งนี้ก็อยู่ในปีนี้ อีกทั้งเป็นหลังหนึ่งเดือน”

ยี่สิบปีก่อนจินหู่และเหลิ่งจุ้นอีกทั้งกลุ่มศิลปะการต่อสู้ในประเทศ ก็คือใช้ชื่อของการแลกเปลี่ยนศิลปะการต่อสู้ ได้รับการเชิญมาเข้าร่วมงานประชุมเวทีหมอกอันนี้

คิดไม่ถึงตัวเองจะเจอเข้าแล้ว

ฉินเทียนจู่ ๆ คิดเอาตามนิสัยของเหลิ่งหยุนหลังขณะที่รู้ว่าเรื่องที่พ่อแม่ของหล่อนตายอย่างน่าเวทนามีความซ่อนเร้นอย่างอื่น เพราะอะไรกลับล่าช้าไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร

คงจะไม่มีความเกี่ยวข้องกับการแข่งขันประลองการต่อสู้เวทีหมอกใช่ไหม

เด็กผู้หญิงคนนี้สรุปแล้วกำลังเล่นอะไร

คิดถึงที่นี่ฉินเทียนยิ่งอยากรีบเจอเหลิ่งหยุน จะต้องหยุดการกระทำของหล่อนที่ทำความตื่นเต้นอะไรมากไปออกมาแน่นอน

เป็นสถานที่ที่พิเศษมาก พอเหลิ่งหยุนทำภัยพิบัติครั้งใหญ่อะไรออกมาเขาเพียงกลัวว่าทั้งวิหารเทพต่างก็ยากที่จะปกป้องหล่อนได้

เฉินเสี่ยวอี้มองฉินเทียนมีอารมณ์ที่แปลกไป พูดเสียงต่ำ“เถ้าแก่ฉิน คุณก็อยากที่จะสัมผัสวิชาหายตัวที่ลึกลับของญี่ปุ่นสักหน่อยใช่ไหม？”

“การประลองแข่งขันวิชาการต่อสู้นี้ ถึงแม้เป็นการปิด ถึงเวลานั้นทั้งเขาต่างก็จะใช้มาตรการเฝ้าระวังอย่างเข้มงวด”

“แต่ใช้ความสัมพันธ์ของพ่อบุญธรรมผม น่าจะสามารถเอาตั๋วผู้ชมมาใบหนึ่งได้”

“ขอแค่คุณดูที่ตำแหน่งผู้ชมอย่างเชื่อฟัง ไม่มีคนจะใส่ใจ”

ฉินเทียนพยักหน้าพูด“เรื่องนี้กลับไปฉันคุยกับเถ้าแก่อูอีกแล้วกัน”

เขามองเหมือนไม่มีเป้าหมาย เดินตามสบายไปด้านหน้า

นี่เป็นถนนของตีนเขา สองด้านข้างมีดอกไม้ต้นไม้แต่ละชนิด เหมือนเป็นระเบียงยาวในแดนความฝันอย่างนั้น

เข้าใกล้ภูเขาด้านนอกทางเขามีวิลล่าพร้อมสวนที่เหมือนโฮมสเตย์เรียงสลับกันมากมาย เอาตามการบ่งบอกของป้ายประตูวิลล่าเหล่านี้ที่มีคือคนอยู่

ที่มีก็เป็นสำนักงานของบริษัท

ไม่ว่ายังไงคนที่สามารถซื้อสวนลานบ้านใหญ่อย่างนี้ได้ ต่างก็มีพลังมากก็ใช่แล้ว

เดินไปสักพักมองเห็นป้ายไม้ชิ้นหนึ่งอยู่ข้างทาง ด้านบนใช้สองตัวอักษรเขียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ ฉินเทียนหยุดฝีเท้าอมยิ้มพูด“สองคำนี้อ่านอะไร？”

เฉินเสี่ยวอี้พูด“ทีมเหลิ่ง”

“นี่คือเวิร์คช็อปทำมือที่เก่งกาจมาก ได้ยินว่าเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างในต่างก็เป็นพี่สาวที่เหมือนกับเทพธิดาอย่างนั้น”

“โดยเฉพาะเถ้าแก่คนนั้น นั่นคือจริง ๆ ……บรึ้ย ๆ ！”

เขาเดินตามเส้นทางมองเห็นตึกเล็กหลังหนึ่งที่อยู่ไกล ๆ ในตาผุดสีที่อิจฉามากขึ้นมา

เลียริมฝีปากพูดอย่างเสียดาย“เพียงแค่หล่อนเย่อหยิ่งมากไป”

“ได้ยินว่าคุณชายมากมายมาขอเจอถึงที่ ต่างก็ถูกไล่ออกมาแล้ว”

“เฮ้อ พวกเราคนอย่างนี้กำหนดว่าไม่ใช่อาหารของหล่อน

“เถ้าแก่ฉินพวกเรารีบไปหน่อยเถอะ ไปช้าแล้วสาวน้อยที่ดี ๆ เหล่านั้นของคาบูกิก็ถูกเหมาสนามแล้ว”

ฉินเทียนยิ้มพูด“งั้นความหมายของนาย สาวน้อยข้างในนี้โดยเฉพาะเถ้าแก่ที่บรึ้ย ๆ มากท่านนั้นต้องดีกว่าสาวน้อยเหล่านั้นของคาบูกิแล้ว？”

“นั่นแน่นอน！”

“นั่นสามารถเทียบได้เหรอ！”

“ไม่ใช่ คุณหมายความว่ายังไง？”

“ความหมายของฉันพวกเราต้องเล่น ก็เล่นระดับสูงสักหน่อย”

“ไป ไปเจอเถ้าแก่หญิงที่บรึ้ย ๆ มากท่านนี้”

พูดอยู่เขาเดินตามถนนเล็กมีพุ่มดอกไม้ปกคลุม เดินเข้าไปอย่างมีความสุข

“สัตว์！”เฉินเสี่ยวอี้มีปฏิกิริยากลับมาในพริบตาก็โมโหแล้ว เขาก้าวเข้ามาดึงแขนของฉินเทียนแล้วพูด“คุณบ้าแล้ว！”

“ที่นี่ไม่ใช่ในประเทศ ไม่ใช่สถานที่ที่มีเงินเล็กน้อยก็สามารถมามั่ว ๆ ได้！”

“รีบไป！”

ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชาพูด“สหายตัวน้อย สงสัยตอนที่นายออกประเทศนานมากแล้ว ภาพความทรงจำที่มีต่อในประเทศก็นานมากแล้ว”

“ไปเถอะ พานายเปิดโลกกว้าง”

มองเห็นสายตาของฉินเทียน หัวใจของเฉินเสี่ยวอี้สั่นเล็กน้อย คิดได้ก็ปล่อยมือแล้ว

เขาเอาฉินเทียนเป็นเศรษฐีใหม่ที่จู่ ๆ ร่ำรวยชนิดนั้นมาตลอด ถึงแม้ภายนอกแกล้งจริงจังมากแต่ต่างก็เป็นคนที่ชอบความสวยงาม