บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 603

เฉินเสี่ยวอี้ยังถือว่ามีศักดิ์ศรีและหลักธรรมเล็กน้อยไม่ได้ออกมือต่อผู้หญิงสองสามคนนั้น

มองเห็นหนุ่มเสื้อดำนั่นถือตะกร้าเดินมา เขาจับข้อมือของชายหนุ่มไว้อย่างรวดเร็วแล้ว

“ผมพูด ให้คุณไปแจ้งเถ้าแก่ของพวกคุณหน่อย คุณไม่ได้ยินเหรอ？”

บนมือใช้แรงก็เตรียมที่จะใช้แรงบังคับให้ชายหนุ่มรู้สึกกลัวสักหน่อย ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ตัวเองไม่ใช่คนที่หาเรื่องได้ง่าย

คิดจริง ๆ ว่าอย่างนี้แล้ว ชายหนุ่มเสื้อดำที่ดูเหมือนอ่อนแอจะต้องอ้อนวอนแน่นอน

ใครจะรู้ชายหนุ่มจู่ ๆ เปิดเผยรอยยิ้มที่แปลกประหลาดหนึ่งออกมา

ใช้ภาษาอาณาจักรมังกรที่เป็นทางการพูด“คุณชอบเล่นงูไหม？”

อ๊ะ？

หมายความว่าอะไร？

เฉินเสี่ยวอี้ยังไม่ได้มีปฏิกิริยามา ก็มองเห็นงูเขียวสีเขียวมรกตทั้งตัวตัวหนึ่งขนาดความหยาบและความละเอียดเท่ากับนิ้วก้อยเลื้อยคดเคี้ยวออกมาจากในแขนเสื้อของชายหนุ่มเสื้อดำ

แลบลิ้นออกมาหันเลื้อยมาทางบนมือของเขา

“อ๊าก！”

เขาตกใจมากร้องอย่างตกใจเสียงหนึ่ง ทั้งคนถอยหลังอย่างตื่นตระหนก ใต้เท้าสะดุดก้อนหินก้อนหนึ่งตึ้งเสียงหนึ่งล้มหงายหลังเท้าชี้ฟ้าแล้ว

ด้านหลังของเคาน์เตอร์ ผู้หญิงชุดกิโมโนที่สง่างามอบอุ่นสองสามคนนั้นต่างก็ปิดปากหัวเราะขึ้นมาแล้ว

ในพริบตาเฉินเสี่ยวอี้ละอายใจแล้วเขาคลานขึ้นมามองไปทางฉินเทียนอย่างลำบากใจแล้ว

ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชาพูด“ทำไม นี่ก็เป็นพลังที่นายพูดมาเหรอ？”

“ถ้าหากนายอ่อนอย่างนี้ งั้นฉันยังคงบอกพ่อบุญธรรมของนายเปลี่ยนผู้ติดตามให้ฉันแล้วล่ะ”

“นายไม่เหมาะสม”

เฉินเสี่ยวอี้คือรำคาญจริง ๆ แล้ว ในดวงตายิงความโกรธออกมา

จ้องมองชายหนุ่มเสื้อดำอีกครั้ง กัดฟันพูด“นายทำร้ายฉันแล้ว ตอนนี้นายต้องได้รับผลตอบแทน！”

พูดอยู่ดึงมีดสั้นเล่มหนึ่งที่แอบซ่อนอยู่ข้างล่างของเสื้อผ้า ใบหน้าเคร่งขรึมก้าวใหญ่หันเดินไปทางเคาน์เตอร์

สองสามคนที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ที่จริงก็เป็นลูกน้องของเหลิ่งหยุน ชายหนุ่มเสื้อดำก็คืองูเขียวหางไหม้

ก่อนหน้านี้ฉินเทียนไปไล่ฆ่าปรมาจารย์พิษที่เกาะมลายู ทำให้เหลิ่งหยุนพาลูกน้องของหล่อนไปช่วยเหลือ สองสามคนนี้ต่างก็เข้าร่วมการปฏิบัติการแล้ว

ตอนนี้ฉินเทียนพี่ใหญ่คนนี้คิดไม่ถึงจะมาในเขตพื้นที่ของพวกเขาแล้ว พวกเขาทั้งตกใจทั้งดีใจอยู่แล้ว

แต่มองเห็นท่าทางสีหน้าของฉินเทียนเหมือนอยากให้การสั่งสอนเล็กน้อยแก่ผู้ติดตามคนนี้ งูเขียวหางไหม้พวกเขาก็ต้องให้ความร่วมมืออยู่แล้ว

มองเห็นเฉินเสี่ยวอี้อับอายจนกลายเป็นโกรธกำมีดอยู่บุกมาแล้ว ในดวงตาของงูเขียวหางไหม้ก็กระพริบความโกรธที่ชั่วร้ายมา

“เด็กน้อย ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่นายจะมาหยิ่งผยอง！”

มือของเขาพอกดบนเคาน์เตอร์ กระโดดออกมาอย่างว่องไวหันขึ้นไปรับกับเฉินเสี่ยวอี้แล้ว

“ฉันจะฆ่าแก！”เฉินเสี่ยวอี้คำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง ตาแดงสะบัดมีดทิ่มไปทางงูเขียวหางไหม้

ตัวของงูเขียวหางไหม้พอกระพริบก็ออกมืออย่างรวดเร็ว เคาะเล็กน้อยบนข้อมือที่เฉินเสี่ยวอี้จับมีด

เฉินเสี่ยวอี้รู้สึกว่าพอข้อมือชา เสียงเคร้งหนึ่งมีดเหล็กตกลงพื้น

ไม่อนุญาตให้เขาออกมือครั้งที่สอง งูเขียวหางไหม้เหมือนลมที่พัดมา สองมือผลัดเปลี่ยนทำท่าทางเดียวกันกระทั่งหมัดและเท้าก็ตีเข้าด้วยกัน

ตีอย่างรุนแรงมาก เฉินเสี่ยวอี้ถูกตีจนหน้าตาบวมช้ำ เอนล้มลงบนพื้นมีใบหน้าที่สงสัยในเหตุผลของการเป็นคน

มองงูเขียวหางไหม้ที่ดุร้ายอยู่เขาก็เหมือนเป็นเด็กนักเรียนคนหนึ่งที่ถูกรังแกอย่างนั้น ในดวงตาคิดไม่ถึงหลั่งน้ำตาออกมาแล้ว

งูเขียวหางไหม้ยิ้มอย่างเย็นชาพูด“ไสหัวกลับไป เรียนให้ดี ๆ กับเจ้านายของนาย สรุปแล้วควรจะพูดจายังไง”

เฉินเสี่ยวอี้กลับมาถึงด้านข้างฉินเทียนแล้วด้วยท่าทางที่หดหู่ พูดอย่างอารมณ์เสีย“คุณมองเห็นแล้ว？”

“นี่ก็คือระดับสูงที่คุณต้องการเล่น？”

“ผมดูว่าคุณคืออยากที่จะเล่นให้ผมตายล่ะมั้ง！”

ฉินเทียนพูดด้วยใบหน้าที่สงสาร“เห็นชัดว่าฉันได้บอกนายแล้วควรจะพูดยังไง นายกลับไม่ฟัง”

“ฉันจะทำยังไงได้”

อ๊ะ？

เฉินเสี่ยวอี้เหมือนมองคนโง่คนหนึ่งอย่างนั้น พูดอย่างเหลือเชื่อ“คุณต้องการให้ผมบอกพวกเขาจริง ๆ ว่าเจ้าเทพมาแล้วให้เถ้าแก่ของพวกเขาออกมาต้อนรับ？”

ฉินเทียนพยักหน้า

เฉินเสี่ยวอี้พูดอย่างโมโห“ขอล่ะ！”

“กูพูดจาดี ๆ ยังถูกตีแล้ว ถ้าหากเอาตามคำพูดของคุณก็ไม่ใช่ต้องถูกจัดการจนตาย！”