บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 613

เมื่อเห็นเจียวเหลียงและฮันหลิงฉินเทียนก็จะนึกถึงหูเฟยขึ้นมา

เมื่อคิดถึงความรู้สึกที่สวยงามในอดีต เขาไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงที่โหดร้ายต่อหน้าเขาได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทรยศของฮันหลิง

อารมณ์ที่ดีก็หายไปเขาลุกขึ้นและต้องการเดินจากไป

เฉินเสี่ยวอี้ซึ่งอยู่ข้างๆ ได้สังเกตเห็นทั้งหมดนี้และพูดด้วยเสียงเบาๆว่า "พี่เทียนพี่สาวที่ชื่อฮันหลิงดูเหมือนจะไม่เต็มใจเลย"

“ฉันคิดว่าเธอมีอะไรปิดบังหรือเปล่า”

อืม?

ฉินเทียนชะงักไปครู่หนึ่งจากนั้นมองไปที่ฮันหลิงอีกครั้ง

เธอยังคงเป็นคนเดิมในความทรงจำมีคิ้วที่ขมวดเล็กน้อยดวงตามัวหมองและเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

สำหรับเจียวเหลียงที่อยู่ข้างๆ เธอดูเหมือนว่าทุกเซลล์ในร่างกายของเธอกำลังต่อต้านอย่างไรก็ตามเธอต้องฝืนยิ้มเอาไว้

ฉินเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันใดนั้นเขาก็คิดว่าเขาเข้าใจฮันหลิงผิดหรือเปล่า?

ที่สำคัญสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นกะทันหันเกินไปภายใต้สถานการณ์เช่นนั้นใครก็ตามจะรู้สึกขัดแย้งกับผู้หญิงคนนี้ที่ทรยศต่อพี่น้องของตัวเอง

นี่คือธรรมชาติของมนุษย์

ตอนนี้เขาสงบลงแล้วฉินเทียนก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เห็นเจียวเหลียงดึงฮันหลิงเธอเดินไปที่นั่งพิเศษในระยะไกลฮันหลิงดูโดดเดี่ยวและเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

เขากัดฟันนั่งลงด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

ถ้าเป็นไปได้เขาคิดว่าบางทีเขาอาจไม่จำเป็นต้องกลับไปที่ฮั่นจงจากปากของฮันหลิงเราสามารถรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหู

ประมาณสิบนาทีต่อมาเจียวเหลียงก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งเขาเดินไปที่ประตูด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นและได้มีชายวัยกลางคนตัวเตี้ยที่มีท่าทางยโสเดินออกมา

เมื่อเห็นเจียวเหลียงก้มศีรษะทำความเคารพดูเหมือนว่าชายวัยกลางคนคนนี้จะเป็นพ่อของเขาเอง

ภายใต้การแนะนำของเจียวเหลียงชายวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นและตามเขาเข้าไปในที่นั่งพิเศษ

เมื่อพิจารณาจากขนาดและการแสดงออกแล้วผู้ชายคนนี้น่าจะมาจากญี่ปุ่นมันเกี่ยวอะไรกับเจียวเหลียง? ฉินเทียนอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

"ฉันจำได้แล้ว!"

เฉินเสี่ยวอี้กระซิบ: "ชื่อของเขาคือคัตสึมูระ โยตะ และเป็นผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของซานสุ่ย กรุ๊ป"

"ชายคนนี้เป็นลูกค้าประจำของที่นี่และเขามักถูกเชิญให้ไปจับจ่ายใช้สอยครั้งหนึ่งเขาเมามากแล้วโอ้อวดว่าเขามีอำนาจทุกอย่าง"

“พี่เทียนเจียวเหลียงไม่ได้โม้เรื่องการเป็นเจ้าพ่อแห่งเหล็กหรอกหรือดูเหมือนว่าเขาต้องการได้รับคำสั่งจากคัตสึมูระ โยตะ ”

"โรงงานผลิตรถยนต์ของ ซานสุ่ย กรุ๊ปต้องการเหล็กมากขึ้นในทุกปี"

ฉินเทียนพยักหน้าจำได้ว่าเมื่อตอนอยู่ในห้องเย็นเจียวเหลียงเคยขู่ว่าเขามีเรื่องสำคัญที่จะหารือกับทีมซานสุ่ย

ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะมาทำธุรกิจแล้วสินะ

“พี่เทียนอยากให้ฉันแอบเข้าไปฟังสิ่งที่พวกเขาพูดไหม” เฉินเสี่ยวอี้พูดอย่างชั่วร้าย

ฉินเทียนขมวดคิ้ว: "ตอนอยู่หน้าห้องเย็น พวกเขาน่าจะเคยเห็นเธอแล้ว"

“ถ้าเข้าไปจะไม่มีใครรู้จักเหรอ?”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันมีวิธีของฉัน!”

"เดี๋ยว!"

เฉินเสี่ยวอี้ยิ้มอย่างมีเลศนัยได้หันหลังและวิ่งออกไปหลังจากนั้นไม่นานฉินเทียนเห็นบริกรชายถือเครื่องดื่มใส่จานมาหาเขาด้วยใบหน้าจริงจัง

“ท่านครับ ต้องการเครื่องดื่มไหมครับ?” เขาพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นมาตรฐาน

ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะไม่ต้องพูดถึงเฉินเสี่ยวอี้แปลงร่างเป็นบริกรชายหากไม่ได้ใส่ใจแม้แต่เขาก็แทบจะจำไม่ได้

ก่อนหน้าที่ห้องเย็นเฉินเสี่ยวอี้ยืนอยู่ข้างๆและไม่พูดอะไร เจียวเหลียงและคนอื่น ๆ อาจไม่ได้สังเกตเห็นเขา

ยิ่งไปกว่านั้นในขณะนี้แสงไฟกำลังเฉลิมฉลองและแสงไฟสลัวๆ เขาเข้าไปในฐานะบริกรดังนั้นก็จะยิ่งไม่มีใครจดจำได้