บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 614

อะไรนะ?

เจียวเหลียงต้องการเสียสละ ฮันหลิงเพื่อเอาชนะใจ คัตสึมูระ โยตะ ? หลังจากได้ยินคำพูดของ เฉินเสี่ยวอี้ใบหน้าของฉินเทียนก็ก้มลง

ภายในดวงตาความโกรธกำลังแผดเผา

ช่างไร้ยางอาย!

ไม่ว่ายังไง ฮันหลิงก็เป็นผู้หญิงที่พี่น้องของเขา หูเฟยรักที่สุดในชีวิตเขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ได้

ขณะที่กำลังคิดว่าจะทำอะไรประตูห้องพิเศษก็เปิดออกมีบอดี้การ์ดสองคนและคนรับใช้สองคนเจียวเหลียงออกมาด้วยใบหน้าที่ร่าเริง

ฉินเทียนสังเกตเห็นว่าเด็กคนนี้จงใจปิดประตูห้องและขอให้บอดี้การ์ดสองคนยืนอยู่ข้างๆ

ฮันหลิงไม่ได้ออกมา!

ผู้ชายคนนี้ทิ้งฮันหลิงไว้ในห้องตามลำพังกับคัตสึมูระ โยตะ

ฉินเทียนโกรธมากดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าบูดบึ้งและเดินไปที่ห้องพิเศษ

เจียวเหลียงชนะใจลูกค้าคนสำคัญซึ่งไม่เพียงนำผลกำไรมหาศาลมาสู่ครอบครัวเท่านั้นด้วยความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นี้ทำให้เขาสามารถรักษาตำแหน่งรัชทายาทไว้ได้

เขายังชอบฮันหลิง แต่เมื่อเทียบกับคนเหล่านี้ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งก็ไม่มีความหมายอะไร

ดังนั้นเขาจึงร่าเริงและเตรียมที่จะสั่งให้คนคุ้มกันสองคนมาสนุกกับมัน

ทันใดนั้นเมื่อเห็นฉินเทียนเดินไปที่ห้องพิเศษราวกับเทพแห่งความชั่วร้ายเขาก็ตกใจ

“ให้ตายเถอะ ฉินเทียน!”

"แกกำลังจะทำอะไร?"

“แกเข้าไปไม่ได้ หยุดก่อน!”

เขารีบวิ่งไปหยุดอยู่หน้าฉินเทียน

ใบหน้าของฉินเทียนเย็นชาราวกับเหล็กกล้าและพูดอย่างเย็นชาว่า "แกทำอะไรกับ ฮันหลิงข้างใน?"

เจียวเหลียงยิ้มเย้ยหยันและพูดว่า "เธอเป็นภรรยาของฉันแล้วฉันใช้มันได้ตามต้องการมันใช่เรื่องที่คุณจะเข้ามายุ่งเหรอ?"

"ทำไมแกคงยังลืมเธอไม่ได้เหรอ? เธอเคยเป็นแฟนของหูเฟยพี่น้องที่ดีของแก"

“เมื่อหูเฟยอยู่แกอายเกินกว่าจะเคลื่อนไหว แกต้องการเคลื่อนไหวตอนนี้เหรอ?”

"บอกเลยว่าสายไปเเล้ว!"

“ไอ้สารเลว!” ฉินเทียนคำรามด้วยความโกรธและกำลังจะโจมตี

ถัดจากเขา เฉินเสี่ยวอี้รีบจับมือเขาแน่นและพูดด้วยเสียงต่ำว่า "อย่าหุนหันพลันแล่น!"

"พ่อเลี้ยงพูดตราบใดที่คุณทำผิดกฎซูซูกิจะนำคนมาจับคุณ"

“ต้องใจเย็นๆ เข้าไว้!”

ฉินเทียนกัดฟันแน่นพยายามระงับความโกรธในใจ

เขาต้องการเล่นเกมกับ เทพลักซ่อน ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดความยุ่งยากเพิ่มเติมและก่อวินาศกรรมแผนเพราะคนอย่าง เจียวเหลียง

เมื่อเห็นว่าเขาไม่กล้าเคลื่อนไหว เจียวเหลียงก็ยิ่งภูมิใจ

ในความคิดของเขาฉินเทียนเป็นเพียงชายหนุ่มไร้ประโยชน์ที่ถูกไล่ออกจากครอบครัวเขาไม่สามารถอยู่ในบ้านเกิดได้ ดังนั้นเขาจึงเร่ร่อนไปในต่างแดนหาเลี้ยงชีพแทบไม่ได้

“ขยะ ไม่กล้าต่อยฉันใช่ไหมล่ะ?”

“บอกแล้วไงว่าได้เวลาสะสางบัญชีของเราแล้ว!”

เขาหยิบขวดไวน์ขึ้นมาวางไว้ระหว่างขาของเขาและพูดอย่างโอ้อวดว่า: "คุกเข่าลง ดื่มไวน์ขวดนี้ให้หมด แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก"

“คุณไม่ได้แอบชอบผู้หญิงของพี่น้องอยู่เหรอ?ทำให้พ่อแกพอใจสิแล้วบางทีพอฉันเล่นกับเธอเบื่อแล้วฉันจะให้แกเล่นกับเธอด้วยสักครั้ง”

"เป็นไงบ้าง?"

ต่อหน้าผู้คนมากมายการขอให้ฉินเทียนคุกเข่าลงและดื่มไวน์ระหว่างขาของเขาเป็นการดูถูกอย่างยิ่ง

แม้แต่เฉินเสี่ยวอี้ก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป

แต่เขายังคงมองไปที่ฉินเทียนและโน้มน้าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "ถ้าคุณเคลื่อนไหวตอนนี้มีแนวโน้มมากที่ซูซูกิจะพาคนมาที่นี่ในทันที"

“เมื่อถึงเวลานั้นคุณจะไม่มีที่ยืนในญี่ปุ่น”

ฉินเทียนยิ้มทันทีและพูดว่า "สุนัขชนิดนี้จะทำให้มือของฉันสกปรก"

"ฉันให้คุณ"

หืม?

เฉินเสี่ยวอี้ตกตะลึง ฉัน?

ฉินเทียนเย้ยหยันและพูดว่า "พ่อเลี้ยงของเธอพูดว่าอย่างไร เขายังเป็นคนของเทพลักซ่อน เธอจะไม่ขี้ขลาดขนาดนั้นใช่ไหม"