บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 615

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้แขกที่อยู่รอบๆ ก็มองไปที่ฉินเทียนด้วยความเห็นอกเห็นใจหรือย่ามใจ

ในสถานที่เช่นโถงเต้นรำการต่อสู้เป็นเรื่องปกติดังนั้นหากคุณไม่มีความแข็งแกร่งจริงคุณก็ไม่สามารถที่จะมากร่างในโถงเต้นรำได้

ฉินเทียนคนนอกกำลังมองหาความตายในสถานที่แบบนี้!

แม้แต่ดวงตาของ เฉินเสี่ยวอี้ก็แสดงความกลัวและไม่สบายใจเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังมีปัญหา

"ที่จริงแล้วเป็นสุนัขต่างชาติ!"

“ไอ้หนูแกตายแน่!”

แววตาของคัตสึมูระ โยตะ ดูดุร้ายเขาโดนฉินเทียนทำให้ตกใจโดยคิดว่าเขาได้พบกับผู้มีอิธิพลเข้าแล้ว

ตอนนี้เขาได้ยินคำพูดของ เจียวเหลียงเขาก็รู้สึกโล่งใจและโกรธมาก

“ผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันขุ่นเคืองตอนนี้ฉันต้องการให้เขาคุกเข่าลงและเลียเสมหะนี้ให้สะอาด!”

ขณะพูดก็พ่นเสมหะเต็มปากใส่รองเท้าหนังด้วยเสียงบ๊ะจากนั้นเขาก็พูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่รอบๆ ว่า "พวกแกคอยดูอยู่ถ้ามันไม่ทำก็ฆ่ามันให้ตาย!"

“ฉันคือคัตสึมูระ โยตะ แห่งซานสุ่ย กรุ๊ปถ้าฆ่ามันฉันจะรับผิดชอบเอง!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ยิ้มอย่างน่ากลัวและมองมาที่ฉินเทียน

“เจ้าหนูเจ้าทำให้แขกผู้มีเกียรติของเราขุ่นเคืองใจบัดนี้ ได้โปรดคุกเข่าลงและเลียเสมหะให้สะอาด”

“มิฉะนั้น เจ้าจะต้องตายอย่างอนาถ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลือทั้งหมดยิ้มผู้ชายหลายคนมองไปที่ ฮันหลิงที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังฉินเทียนพูดอย่างพล่อยๆและหยาบคาย

สายตาของพวกเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าและร่างกายของ ฮันหลิงอย่างละโมบอย่างไม่สะทกสะท้านมันเหมือนกับฝูงสุนัขล่าเนื้อกำลังมองดูแกะขาวตัวน้อย

ฮันหลิงที่กำลังซ่อนตัวอยู่ข้างหลังฉินเทียนตัวสั่น

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ!"

“คุณฉินคุณเจ๋งไม่ใช่เหรอ?”

“เดี๋ยวฉันจะรอดูว่าแกจะทำอะไร!”

“เลียสิ!” เจียวเหลียงตะโกนเหมือนหมาบ้า

ฮันหลิงตื่นตระหนกมีความกังวลอยู่บนใบหน้าของเธอและน้ำตาก็กำลังจะไหลออกมาจากดวงตาของเธอ

"ฉินเทียน ทั้งหมดเป็นเพราะฉัน"

“ตอนนี้ฉันจะหยุดพวกเขาไว้เอง คุณรีบหนีไป!”

“อย่าต่อสู้กับพวกมันเด็ดขาดคุณจะต้องตายอย่างอนาถ!”

เฉินเสี่ยวอี้พึมพำอยู่ข้างๆ: "ใจเย็นๆ คุณต้องใจเย็น!"

"ยังไงก็อยู่ในอุ้งมือของซูซูกิอยู่ดี"

"ฟังฉันนะ มีสายของเทพลักซ่อนซ่อนอยู่ที่นี่..."

ภายใต้สายตาที่จับตามองของทุกคน จู่ๆ ฉินเทียนก็หัวเราะ

ด้วยใบหน้าสงบเขามองไปที่หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยผู้เย่อหยิ่งและพูดว่า "เถ้าแก่ของแกอยู่ที่นี่หรือเปล่า?"

“เรียกเขาออกมา ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา”

"งี่เง่า!"

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "แกต้องการขอร้องให้เถ้าแก่ของเราช่วยใช่หรือไม่?"

“ฉันจะบอกแกเอาไว้ลืมมันไปได้เลย!”

“สำหรับผู้ที่กล้าสร้างปัญหาที่นี่เถ้าแก่ของเราไม่เคยใจอ่อน!”

"ไม่ ไม่ ไม่" ฉินเทียนส่ายหัวและยิ้ม "ฉันไม่ได้ขอความช่วยเหลือแต่ฉันต้องการเจรจาข้อตกลงกับเขา"

พูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจ?

ทุกคนตะลึงมองฉินเทียนเหมือนคนโง่ผู้ชายคนนี้กำลังจะตายและเขายังต้องการเจรจาข้อตกลงกับเจ้านายของคนอื่น?

“...พี่ชาย คุณต้องการคุยเรื่องอะไร?” เฉินเสี่ยวอี้ถามอย่างสงสัย

ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า "ฉันเพิ่งบอกว่าจะให้โถงเต้นรำนี้กับเธอไม่ใช่เหรอ?"

“เธอบอกเถ้าแก่ของพวกเขาให้ออกมาฉันจะซื้อทันที”

“จากนี้ไปเธอจะเป็นหัวหน้าของที่นี่”

เฉินเสี่ยวอี้ตกตะลึง ได้โปรด นี่มันเวลาไหน หยุดล้อเล่นได้แล้ว?

ตอนนี้เขาเคลื่อนไหวแล้วและไม่ได้เห็นแก่โถงเต้นรำเพราะสิ่งที่ฉินเทียนพูดสำหรับเขามันเป็นแค่เรื่องตลกทั่วไป

เขาไม่ชอบเจียวเหลียงเป็นส่วนใหญ่และเจียวเหลียงเป็นเพียงคนนอกดังนั้นเฉินเสี่ยวอี้จึงไม่กลัว

ตอนนี้คุณบอกฉันหน่อยว่าคุณจะซื้อโถงเต้นรำนี้และให้ฉัน?

“คุณคิดว่าฉันไม่เคยเห็นเงินเหรอ?”

"โถงเต้นรำนี้เป็นทรัพย์สินของบรรพบุรุษของฉันคุณรู้มูลค่าที่แท้จริงของมันหรือไม่?"

ทุกคนรอบข้างก็หัวเราะเช่นกันผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วแม้ว่า 100 ล้านจะไม่น้อยแต่ก็ยังไร้เดียงสาเกินกว่าจะซื้อโถงเต้นรำนี้

"ผู้ชายคนนี้กล้าหาญมากเขากำลังทำให้บรรพบุรุษของโคตะคุงต้องอับอาย!"

“โคตะคุงฆ่าเขาเร็วเข้า!” คัตสึมูระ โยตะ และ เจียวเหลียงเร่งเร้าอยู่ข้างๆเขาอย่างตื่นเต้น

ฉินเทียนยืนอย่างภาคภูมิใจ มองไปที่โคตะคุงและพูดว่า: "ดอลลาร์สหรัฐ"

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” โคตะคุงชะงักไปครู่หนึ่ง “คุณหมายความว่าคุณยินดีจ่าย 100 ล้านเหรียญสหรัฐ?”

“แน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อเล่น?”

เมื่อกี้เขาคิดว่า 100 ล้านฉินเทียนที่กล่าวถึงควรเป็นเหรียญมังกรตามราคาตลาดเขาเกือบจะซื้อโถงเต้นรำนี้ได้แล้ว

อย่างไรก็ตามความอัปยศอดสูเช่นนี้ไม่สามารถยอมรับได้สำหรับเขา

โดยไม่คาดคิดสิ่งที่ฉินเทียนพูดคือเงินดอลลาร์สหรัฐ

เงินเกือบสิบเท่า

ตลอดชีวิตที่เหลือของเขา เขาจะไม่แม้แต่จะพยายามหาเงินขนาดนี้จากโถงเต้นรำแห่งนี้

ไม่ใช่แค่เขาแต่ทุกคนรอบตัวเขาก็ตกตะลึงเช่นกันชายหนุ่มจากอาณาจักรมังกรคนนี้สามารถใช้เงินได้มากขนาดนั้นจริงหรือ?

เจียวเหลียงรู้สึกตัวและรีบพูดว่า: "โคตะคุงอย่าหลงกลเด็ดขาด!"

“ฉันรู้รายละเอียดของผู้ชายคนนี้ดีเขาเป็นสุนัขที่ถูกไล่ออกจากบ้านในอาณาจักรมังกรของเรา”

"เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีเงินถึงร้อยล้านดอลลาร์!"

“เห็นได้ชัดว่าเขากำลังทำให้คุณขายหน้า!”

“ฆ่ามันเร็วเข้า!”

โคตะคุง จ้องไปที่ฉินเทียนกัดฟันแล้วพูดว่า "คุณรู้ไหมว่าที่ฉันต้องขายหน้ามันราคาเท่าไหร่?"

ฉินเทียนยิ้มเย้ยหยันและพูดว่า "เอาบัญชีของคุณมาให้ฉันธนาคารไหนก็ได้"

“ฉันสัญญาว่าภายในสามนาทีคุณจะเอาเงินไปที่ไหนก็ได้ในโลกและใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสบาย”