บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 622

"ฉินเทียน ที่จริงแล้วนี่มันเรื่องอะไรกันแน่?"

"หรือว่า นายได้รับการยอมรับจากตระกูลฉินแล้ว จึงสามารถใช้อำนาจของตระกูลฉินได้อย่างนั้นเหรอ?"

ภายในห้อง ฮันหลิงจ้องมองไปที่ฉินเทียน อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วมุ่น

ฉินเทียนหัวเราะแล้วกล่าวว่า "ตระกูลฉิน ฉันไม่สามารถที่จะกลับไปได้อีกแล้ว แล้วก็ไม่สามารถที่จะใช้อำนาจของพวกเขาได้อีกด้วย"

"สิ่งที่ฉันทำไปทั้งหมดนี้ ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันทำขึ้นมาด้วยตัวเอง จะให้พูดก็คงจะยาวมาก หลังจากนี้หากมีโอกาสไว้ฉันค่อยอธิบายให้เธอฟังอีกครั้งหนึ่ง"

"ฮันหลิง ตอนนี้ก็บอกฉันมาได้แล้ว ที่จริงแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?"

"...การตายของหูเฟย เกี่ยวข้องกับตระกูลฉินหรือเปล่า?"

เมื่อพูดเช่นนี้ ก็มีท่าทีของความละอายใจฉายแววอยู่ภายในดวงตาของเขา เพื่อที่จะปกป้องหูเฟยและฮันหลิง หลีกเลี่ยงพวกเขาจากการถูกโจมตีโดยตระกูลฉินเพราะตนเอง

เขาเจตนาที่จะออกห่างจากพวกเขาไปให้ไกลแล้ว ทำไมหลายปีมานี้ ถึงไม่เคยได้รับการติดต่อกลับมาเลย

แต่ไม่คาดคิดมาก่อนว่า ตระกูลหูเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นแล้ว

ตระกูลหูเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยของฮั่นจง ฉินเทียนคิดไม่ออกเลยว่า ในซีเป่ย นอกจากตระกูลฉินแล้ว แล้วยังจะสามารถเป็นใครไปได้อีก จะสามารถทำให้ครอบครัวที่ร่ำรวยเช่นนั้นล้มละลายและผู้คนล้มตายได้ภายในคืนเดียว

ถ้าหากว่าเป็นตระกูลฉินจริงๆ เช่นนั้นเขาก็รู้สึกว่า ตัวเองเป็นหนี้ต่อหูเฟยและคนตระกูลหูมากมายเกินไป

เมื่อได้ฟังคำพูดของฉินเทียน ภายในสายตาของฮันหลิง ก็มีท่าทีที่เจ็บปวดอย่างรุนแรงเผยขึ้นมาอีกครั้ง

เธอส่ายศีรษะ แล้วกระซิบว่า "นี่ก็เป็นปริศนาหนึ่ง"

"เมื่อสามปีก่อน ทันใดนั้นที่ฮั่นจงก็มีข่าวลือกันอย่างกว้างขวาง ว่าตระกูลหูล้มเหลวจากการลงทุนครั้งใหญ่กับต่างประเทศ ห่วงโซ่ของเงินทุนถูกทำลาย แล้วเผชิญกับภาวะล้มละลาย"

"ตอนแรกฉันคิดว่า นั่นเป็นเพียงแค่ข่าวลือเท่านั้น อย่างน้อยตระกูลหูก็มีอุตสาหกรรมมากมายนับหมื่นล้าน เพราะอะไรถึงสามารถล้มละลายจากการลงทุนในครั้งนั้นได้"

"ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้เรื่องธุรกิจเท่าไรนัก แต่ก็รู้ว่า ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลแบบนั้น คงไม่อาจเอาไข่ไก่ใส่ไว้ในตะกร้าใบเดียวแน่"

"มาถึงระดับอย่างพวกเขานั้น คิดที่จะล้มละลายที่จริงแล้วเป็นเรื่องยากมาก"

"ดังนั้นฉันก็เลยไม่ได้สนใจเท่าไร นอกจากนี้ ในตอนนั้นฉันก็ได้เตรียมตัวที่จะหมั้นหมายกับหูเฟยเรียบร้อยแล้ว"

"แต่ทว่า จู่ๆ หูเฟยก็เปลี่ยนเป็นกระสับกระส่ายมาก บุคลิกก็เปลี่ยนไปมาก ไม่คาดคิดว่าจะทำรุนแรงกับฉัน"

"ฉันถามเขาแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่เขาก็ไม่พูด..."

"ฉันคิดว่าเขาเป็นโรควิตกกังวลก่อนแต่งงาน เพื่อที่จะปลอบใจเขา เลยนัดเขาออกมาข้างนอก แล้วดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเขา"

"ครั้งนั้นเขาดื่มไปเยอะมาก แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา เขาบ่นพึมพำว่า พวกเขาโหดร้ายเกินไปแล้ว...ทำอย่างนี้พวกเขาอยากจะให้ครอบครัวของพวกฉันล้มละลายและผู้คนล้มตาย...พวกเขาไม่ใช่คน เป็นพวกไร้มโนธรรม!"

เมื่อนึกถึงความทรงจำที่น่าหวาดกลัวในตอนนั้น ฮันหลิงยิ่งพูดเร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายสั่นเทา ราวกับว่าจะทรุดลงได้ทุกขณะ

เมื่อฉินเทียนนึกถึงพี่ชายที่แสนดีที่จะต้องทนรับแรงกดดันที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตในเวลานั้น แต่เขากลับไม่ได้อยู่ข้างกาย และไม่ได้ยืนมือออกไปให้ความช่วยเหลือได้ทันเวลา

หัวใจเขาราวกับถูกเข็มทิ่มแทง

เขาจับมือของฮันหลิงเอาไว้ แล้วกระซิบว่า "ไม่ต้องรีบร้อน"

“เธอค่อยๆ พูดเถอะ”

ฮันหลิงส่งเสียงสะอึกสะอื้น น้ำตาไหลอาบเต็มใบหน้า

เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมอารมณ์ของตนเอง จึงกัดฟันแล้วพยายามพูดเรื่องจริงอันโหดร้ายออกมา

"นั่นไปครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เจอหูเฟย..."

"ผ่านไปไม่นาน ตระกูลหูก็เกิดเพลิงไหม้"

"ในคืนนั้น เปลวไฟพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า บ้านที่มีบริเวณกว้างใหญ่ของตระกูลหูก็ตกอยู่ในทะเลเพลิง บ้านที่เต็มไปด้วยเด็กและผู้ใหญ่ ญาติพี่น้องคนรับใช้ ถูกไฟคลอกตายไปทั้งหมดยี่สิบแปดคน..."

เมื่อพูดมาถึงจุดนี้ ใบหน้าของฮันหลิงก็ซีดเผือด แล้วสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัว และหวาดกลัวขึ้นมาสุดขีด

หัวใจของฉินเทียนเหมือนถูกมีดเฉือน เขาโกรธจนตาแทบถลนออกมา แล้วขบฟันกล่าวว่า "วางใจเถอะ!"

"ฉันฉินเทียนขอสาบานว่า ความแค้นบัญชีเลือดของตระกูลหูทั้งยี่สิบแปดคนนี้ จะต้องล้างแค้นแน่นอน!"

"ฆาตกรจะต้องได้ชดใช้อย่างหนักหนาสาหัสอย่างแน่นอน!"

ผ่านไปครู่หนึ่ง เมื่ออารมณ์ของฮันหลิงคงที่แล้ว ก็กล่าวด้วยเสียงอันเบาว่า "ก่อนหน้าที่ฉันไม่ได้บอกนาย แม้ว่าอยากที่จะรักษาระยะห่างจากนางเอาไว้ แล้วก็ไม่อยากให้นายยื่นมือเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้"

"ถึงอย่างไร ฮั่นจงก็เป็นของซีเป่ย เป็นสถานที่หนึ่งที่ไม่เป็นมิตรสำหรับนาย"

"หลังจากที่เรียนจับมัธยมปลายแล้วข่าวคราวของนายก็หายไป ที่จริงแล้วหูเฟยไม่ได้โทษนายเลยสักนิดเดียว เขาบอกกับฉันว่า ที่นายทำแบบนั้นก็เพื่อที่จะปกป้องพวกเรา"

"หลีกเลี่ยงไม่ให้พวกเราต้องถูกตระกูลฉินโจมตี..."

"ฉินเทียน ถึงแม้ว่าตอนนี้ดูเหมือนว่าชีวิตของนายจะดีมากแล้ว แต่สัญญากับฉัน ไม่ว่ายังไงก็อย่ากลับไปที่ฮั่นจง"